جلسه فروردين ماه لژیون سردار نمایندگی ارتش، با استادی راهنمای محترم مسافر احد، نگهبانی مسافر امیر مهدی و دبیری مسافر عليرضا با دستور جلسه «تجربه من از اضافه وزن و تعادل آن با متد کنگره ۶۰» در روز دوشنبه ۲۵ فروردين ۱۴۰۴ آغاز به کارکرد.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان احد هستم يك مسافر.
جمله اى وجود دارد كه مى گويد شناخت عين درمان است. در درمان اعتياد هم ما چون شناخت پيدا كرديم راحت تر درمان شديم و توانستيم راحت تر از اين منجلاب بيرون بياييم.
در مورد اضافه وزن و روش درمان DST بايد بگويم من به شخصه اضافه وزن نداشتم ولى صحبت هاى افرادى كه در لژيون جونز بوده اند و با اين روش درمان شده اند را شنيده ام. همچنين آقاى مهندس در سى دى ساختمان جسم در اين باره صحبت كرده اند و من اولين بار از استاد عزيزم آقاى اشكذرى اين صحبت را شنيدم كه غذاى ما دواى ما و دواى ما غذاى ما است.
اين ساختار و شناخت جسم انسان بود كه به ما اجازه داد تا بتوانيم راهكار و روش كنگره را قبول كنيم. در مورد غذا خوردن در گذشته روش هاى سنتى وجود داشت كه ما آنها را رعايت نمى كنيم. مثلاً اينكه وسط غذا آب نخوريم يا بعد از آن ميوه نخوريم. در همه مهمانى ها ميوه و سالاد را بعد از غذا مى آوردند در حالى كه درست نبود.
درباره غذا خوردن وقتى به صحبت هاى آقاى مهندس و روشى كه در درمان و ساختمان جسم به آن اشاره شده است نگاه مى كنيم، متوجه مى شويم كه مثلاً ماست به تنهايى يك است يا اينكه برنج و خورشت دو غذاى جدا هستند و بايد غذاها را جداگانه بخوريم.
مثلاً نكته ديگر اين است كه بدن خصوصاً هنگام ورزش كردن به پروتئين احتياج دارد. من پروتئين نمى خوردم و با ورزش كردن لاغر مى شدم و متوجه شدم عضله باز نمى گردد. دليل آن اين بود كه من روش صحيح غذا خوردن را بلد نبودم و وقتى وارد كنگره شدم متوجه شدم كه چقدر از اين موضوع دور بودم.
ما در مورد درمان اعتياد شناخت پيدا كرديم كه به راحتى درمان شديم و اكنون درباره تغذيه صحيح و سالم شناخت پيدا مى كنيم تا بتوانيم همه مواد غذايى را استفاده كنيم. من بايد دقت كنم كه غذايى كه مى خورم آيا اصلاً به درد من مى خورد يا نه؟ از زمان صنعتى شدن مواد غذايى شركت ها تنها مزاج را در نظر مى گيرند و مى گويند مشترى اين طعم را دوست دارد و به هيچ چيز ديگرى كار ندارند.
من بايد با شناخت روش درست غذا خوردن را اجرا كنم تا بتوانم وزن ايده آلى داشته باشم. در لژيون سردار هم به همين صورت است و بايد به شناخت برسم. آيا من در لژيون سردار به خاظر كنگره مى بخشم يا به خاطر خودم؟
براى ما بهترين فرصت براى كمك كردن و خدمت كردن جايى است كه ما را به درمان و اين شناخت و آرامش رسانده است؛ يعنى كنگره ٦٠. بايد بتوانم از ورودى كه دارم ببخشم و اميدوار هستم كه خداوند به من لياقت اين را بدهد تا بتوانم تعهدى كه كردم ام را اجرا كنم و به وسيله آن بزرگ شوم!
ممنونم كه به صحبت هاى من گوش كرديد.
تایپ، ویرایش و ارسال: مسافر محمدرضا
نمایندگی ارتش
- تعداد بازدید از این مطلب :
118