تفكر با فكر كردن متفاوت است

جلسه دوازدهم از دوره چهل و سوم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگرۀ ۶۰ نمایندگی ارتش، با استادی مسافر احمد، نگهبانی مسافر فرید و دبیری مسافر امیر، با دستور جلسه «وادی اول و تاثیر آن روی من» در روز دوشنبه ١٩ فروردين ١٤٠٤ ساعت ١٧ آغاز به کار كرد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان احمد هستم يك مسافر.
با تفكر ساختارها آغاز مى گردند، بدون تفكر آنچه هست رو به زوال مى رود. من هميشه اين دغدغه فكرى را داشتم كه وادى اول چگونه بايد باشد كه من بتوانم به وسيله ى آن يك ساختار را شكل بدهم. با مرور كتاب عشق و مطالبى ديگر به يك جمع بندى رسيدم كه هم در سفر اول و هم در سفر دوم درگيرى هاى فكرى من را از بين مى برد.
جمع بندى من اين است كه فكر كردن و تفكر كردن متفاوت هستند. شروع همه چيز با فكر كردن است ولى ممكن است به تفكر كردن منجر نشود. از نظر من تفكر كردن رابطه ى مستقيمى با يك فعل دارد و منجر به يك عمل مى شود درحالى كه من ممكن است به هزاران موضوع فكر كنم و به فعل يا عملى منجر نشود.
از نگاه من ٦ موضوع وجود دارند كه تفكر كردن را از فكر كردن متمايز مى كنند و شامل اين موارد مى شوند؛ چه چيزى؟ چه مكانى؟ چه زمانى؟ چه كسى؟ چگونه و چرا؟ در مثال مصرف مواد مخدر همه اين موارد وجود دارند اما همانطور كه استاد امين هم اشاره كرده اند مهمترين بخش، چرايى آن است. اين كه مصرف كنم كه چه بشود؟ و به همين ترتيب براى هركدام سوالات ديگرى مطرح مى شود.
اين سوالات من را به اين سمت مى برد كه اين فعل منفى را انجام دهم يا ندهم. من خصوصاً در ابتداى سفر دوم به اين سوالات فكر مى كردم و بسيار به من كمك مى كرد و در جلوگيرى از انجام برخى كارها به قشنگى من را همراهى مى كرد. من كه در گذشته با ديدن مواد مخدر تپش قلب مى گرفتم، اكنون براى من جاى سوال دارد كه چرا ديگر هيچ احساسى به آن ندارم! احساس مى كنم دليل آن اين است كه روى تفكر كار كرده ام.
ممنونم كه به صحبت هاى من گوش داديد.

تایپ، ویرایش و ارسال: مسافر محمدرضا
نمایندگی ارتش