محبت نیروی بنیادین زندگی

وادی چهاردهم کنگره ۶۰ بر این اصل تأکید دارد که "آنچه باور است محبت است و آنچه نیست ظروف تهی است." این جمله مفهومی عمیق دارد و نشان می‌دهد که محبت نیرویی بنیادین در زندگی انسان است که او را به مسیر درست هدایت می‌کند.

در این وادی بیان می‌شود که انسان بدون محبت مانند ظرفی خالی است. در واقع، هرچقدر هم که فرد دانش، مهارت یا موفقیت‌های مادی داشته باشد، اگر محبت درون او وجود نداشته باشد، آنچه دارد تهی و بی‌ارزش خواهد بود. محبت نیرویی است که انسان‌ها را به هم متصل می‌کند و سبب می‌شود که روابط انسانی پایدار و سالم بماند.

وادی چهاردهم بر مبنای کتاب "عشق، چهارده وادی" که یکی از مهم‌ترین منابع آموزشی کنگره ۶۰ است، توضیح می‌دهد که برای رسیدن به درمان قطعی اعتیاد و قطع پیوند فرد با مواد مخدر، لازم است که سه ضلع مثلث درمان یعنی جسم، روان و جهان‌بینی، هم‌زمان به تعادل برسند. در این میان جهان‌بینی نقشی کلیدی دارد؛ زیرا تغییر نگرش فرد نسبت به خود، دیگران و زندگی، او را در مسیر رهایی از اعتیاد یاری می‌دهد.

در مسیر درمان، فرد مصرف‌کننده باید از "جهان‌بینی افیونی" فاصله بگیرد و به دانایی، معرفت و آگاهی دست یابد. این فرآيند شامل یادگیری اصول صحیح زندگی و حرکت در مسیر "صراط مستقیم" است. بر اساس آموزه‌های کنگره ۶۰، صراط مستقیم همان راهی است که انسان را از تاریکی‌ها به سوی روشنایی و آگاهی هدایت می‌کند.

وادی‌ها در کنگره ۶۰ یک چرخه کامل را تشکیل می‌دهند که از تفکر آغاز شده و به محبت ختم می‌شود. اولین وادی می‌گوید که "با تفکر ساختارها آغاز می‌شود و بدون تفکر آنچه هست روبه زوال می‌رود"، و در آخرین وادی، یعنی وادی چهاردهم، نتیجه این مسیر به محبت منتهی می‌شود. این نشان می‌دهد که تفکر و محبت رابطه‌ای عمیق دارند و یکی بدون دیگری معنای کاملی ندارد.

محبت به دو نوع خاص و عام تقسیم می‌شود. محبت خاص، محبتی است که انسان نسبت به چیزهایی که حس مالکیت بر آن‌ها دارد مانند خانواده یا اموال شخصی احساس می‌کند. این نوع محبت در بین انسان‌ها و حتی حیوانات وجود دارد و لزوماً نشان‌دهنده دانایی و رشد روحی نیست. اما محبت عام محبتی است که همه موجودات را در بر می‌گیرد و انسان را به مرحله‌ای از درک و آگاهی می‌رساند که بتواند بدون توجه به منافع شخصی به دیگران عشق بورزد.

برای دستیابی به محبت واقعی لازم است که انسان مسیر تزکیه و تصفیه را طی کند. همان‌طور که یک محیط شلوغ و پر از سر و صدا اجازه نمی‌دهد که صدای لطیفی شنیده شود. وجود انسان نیز اگر پر از کینه، نفرت، حسادت و خودخواهی باشد، قادر به درک و دریافت محبت نخواهد بود.

پیام وادی چهاردهم این است که انسان برای رسیدن به محبت باید از مسیر دانایی عبور کند. دانایی شناخت خیر و شر، و انتخاب آگاهانه مسیر خیر است. همان‌گونه که در دوران مصرف مواد، فرد دانسته یا ندانسته در مسیر شرو اشتباه حرکت کرده و نتیجه آن نفرت، کینه و دوری از خانواده و جامعه بوده است، حالا در مسیر درمان باید عکس این روند را طی کند و به محبت و عشق واقعی دست یابد.

به گفته بنیان‌گذار کنگره ۶۰، محبت یک اتفاق یا تقدیر نیست؛ بلکه نتیجه دانایی و سیر در مسیر درست زندگی است. محبت واقعی، محبتی است که همه موجودات را شامل می‌شود و به انسان کمک می‌کند تا درک عمیق‌تری از حقیقت پیدا کند. در نهایت این وادی تأکید دارد که آنچه حقیقت دارد، محبت است و هر آنچه که محبت در آن نباشد، چیزی جز یک ظرف خالی نیست.

نویسنده: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون سوم)
ويراستار: همسفر صدیقه رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون اول)
ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون سوم)
همسفران نمایندگی دلیجان