آنچه باور است محبت است و آنچه نیست ظروف تهی است.

جلسه یازدهم از دور یازدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی نمایندگی ایران کنگره۶۰ با استادی مسافر وحید، نگهبانی مسافر مهدی و دبیری مسافر محمد با دستور جلسه " وادی چهاردهم و تاثیر آن بر روی من" یکشنبه 26 اسفند ۱۴۰۳ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

ابتدا از راهنمای خوبم تشکر می‌کنم که این فرصت را به من داد تا در این مکان حضور داشته باشم، تجربه کنم و آموزش بگیرم. همچنین از تمام خدمتگزارانی که در شعبه، به‌ویژه در آشپزخانه، زحمت می‌کشند، قدردانی می‌کنم.

از حس و حالم بگویم، بهترین احساسی را که یک انسان می‌تواند داشته باشد، تجربه می‌کنم. من حدود ۱۵ سال، شاید هم بیشتر، روزه نمی‌گرفتم و نماز نمی‌خواندم، یا اگر هم می‌خواندم، استمرار نداشت. اما با ورود به کنگره، موفق شدم اجازه روزه‌داری را از این مکان مقدس دریافت کنم. روزه‌داری، مانند خواندن قرآن است؛ قرآنی که در همه خانه‌ها وجود دارد، اما هر کسی نمی‌تواند آن را بخواند و درک کند، مگر اینکه به این علم دست پیدا کند.
دستور جلسه وادی چهاردهم است:
"آنچه باور است محبت است و آنچه نیست ظروف تهی است."
همه چیز در جهان بر اساس عشق و محبت شکل گرفته است. اگر این عشق نباشد، انسان‌ها و موجودات، همچون ظروف توخالی هستند که کاربردی ندارند. برای به وجود آمدن عشق، به یک مثلث نیاز داریم که اضلاع آن عبارت‌اند از: سایه‌ها، جاذبه و حس.
به‌عنوان مثال، یک گل را در نظر بگیرید. خود گل، سایه‌ها است، بوی خوش آن که باعث جذب ما می‌شود، جاذبه است، و حس همان نیروی قدرتمندی است که ما را به سمت گل می‌کشاند.
در وادی چهاردهم، عشق به سه مرحله تقسیم شده است:
۱. عشق خاص: این نوع عشق، مربوط به خودمان و عزیزانمان است؛ مانند عشقی که به خانواده یا منافع شخصی خود داریم. این پایین‌ترین سطح عشق است و تمام موجودات، حتی حیوانات نیز از آن برخوردارند. اما انسان، برخلاف سایر موجودات، این توانایی را دارد که میزان این عشق را افزایش دهد و به سطح بالاتری برساند یا برعکس، آن را کاهش دهد.
برای رشد عشق، باید بتوانیم صدای ظریف و زیبای آن را بشنویم. اما امواج منفی مانند نفرت، کینه و حسادت مانع از شنیدن این صدا می‌شوند. برای درک این صدا، باید به آگاهی، دانایی و معرفت برسیم. در این صورت، دیگر از کسی رنجیده نمی‌شویم و پشت سر کسی بدگویی نمی‌کنیم.
نمونه‌ای از این عشق، محبت و خدمت بدون چشم‌داشت راهنمایان کنگره است که با عشق، ما را به سوی رهایی هدایت می‌کنند.
۲. عشق خالق به مخلوق: اگر می‌خواهیم این عشق را تجربه کنیم، ابتدا باید عشق به مخلوق را در خود پرورش دهیم. تا زمانی که بنده‌های خدا را دوست نداشته باشیم، نمی‌توانیم خداوند را دوست داشته باشیم.
۳. عشق خالق و مخلوق
در پایان، از شما سپاسگزارم که با سکوت و توجه، سخنان مرا شنیدید.

جلسه لژیون سردار

گزارش تصویری از مراسم افطاری نمایندگی ایران

مرزبان کشیک: مسافر حسن
تایپ و عکس: مسافر ولی لژیون هفتم
تنظیم و ارسال: مسافر محمد لژیون یکم
نمایندگی ایران