حل صورت‌مسئله‌ی عشق، محبت است

جلسه دوازدهم از دوره چهل و سوم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگرۀ ۶۰ نمایندگی ارتش، با استادی مسافر علیرضا، نگهبانی مسافر فرید و دبیری مسافر امیر، با دستور جلسه «وادی چهاردهم و تاثیر آن روی من» در روز دوشنبه ۲۷ اسفند ۱۴۰۳ ساعت ۱۶:۳۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان علیرضا هستم مسافر. از نگهبان و دبیر عزیز تشکر می‌کنم که این فرصت را به من دادند تا در این جایگاه قرار بگیرم و خدمت کنم و آموزش بگیرم.

امروز آخرین جلسه سال جاری است و خدا را شکر می‌کنم که توانستم در این سال خدمت کنم و متوجه شوم چقدر دانایی و آگاهی کسب کرده‌ام. سال نو را به همه دوستان تبریک می‌گویم و امیدوارم سالی توأم با سلامتی در کنار خانواده خود داشته باشید.

دستور جلسه وادی چهاردهم، وادی عشق و محبت است. این وادی بسیار گسترده، جامع و کامل است. می‌گوید عشق صورت مسئله‌ای است که حل آن محبت می‌باشد. در ابتدای وادی داریم که وقتی باورها با محبت واقعی عجین شوند، معنای محبت را لمس خواهیم کرد.

خیلی از مسائل ضدارزش وجود دارند که ما انجام می‌دهیم ولی به دل نمی‌نشینند چون از دل نیستند. آقای مهندس هر چیزی که می‌گویند را اول خودشان انجام می‌دهند و باور دارند و بعد آن را اجرایی می‌کنند. در حقیقت ایشان باور را به فعل در می‌آورند.

در این وادی به سه قسمت از عشق اشاره شده است که یکی از آنها عشق مخلوق به مخلوق است. همه انسان‌ها باید جهان هستی را دوست داشته باشند و وقتی همه چیز را دوست داشته باشیم، این دوست‌داشتن به خودمان بر می‌گردد. قسمت دیگر عشق مخلوق به خالق است. زمانی که این نوع عشق برقرار می‌شود قاعدتاً ذره‌ذره به فرمان عقل نزدیک می‌شویم و ارتباط ما با خداوند به وجود می‌آید. قسمت دیگر عشق خالق به مخلوق است که تکامل است و این حس برای کسی که به تکامل رسیده باشد، برقرار می‌شود.

در کتاب مثلثی به نام عشق، عقل و ایمان داریم که باید هر سه ضلع آن با هم به تعادل برسد تا خروجی خوبی داشته باشد اما شاید خیلی از ما تجربه کرده باشیم که بسیاری از مشکلاتی که برای ما به وجود می‌آمد به همین عشق مربوط می‌شد. من با عشق خودم مصرف‌کننده مواد بودم و صحبتی از عقل و ایمان در میان نبود.

بسیاری از افراد با همین عشقِ بدون عقل و ایمان به مصرف مواد مخدر روی آورده‌اند و کار آنها به اُوِردوز کشیده شده است و یا به قیمت ازهم‌پاشیده شدن زندگی‌شان تمام شده است و خدا را شکر می‌کنم که در بستری مثل کنگره هستیم و به‌نوعی زندگی خود را تضمین می‌کنیم. شاید به ذهن بعضی‌ها خطور نکند که چنین جایی وجود داشته باشد و به این باور نداشته باشند که اینجا افرادی هستند که بدون هیچ مزد و چشمداشتی خدمت می‌کنند، حالشان خوب است و بین آنها پیوند محبت برقرار است.

امیدوارم که محبت همیشه بین ما جاری باشد و به دانایی و معرفت کافی برسیم تا روزبه‌روز به فرمان عقل نزدیک‌تر شویم. ممنونم که به صحبت‌های من گوش دادید.

گزارش تصویری از مراسم افطاری:

تایپ، ویرایش و ارسال: مسافر محمدرضا
نمایندگی ارتش