آنچه باور است محبت است و آنچه نیست ظروف تهی ست. پیمودن و عبور کردن از وادیهای کنگره ۶۰ به مفهوم آموزش و یادگرفتن و عمل به آنهاست قطع یقین طی کردن ۱۳ وادی انسان را به وادی عشق و محبت میرساند. اصولاً صحبت کردن از محبت و دوست داشتن برای کسی که به دانایی نرسیده، امری بیهوده است و این یعنی بازی با کلمات و درک درستی از مفهوم محبت ندارد.
محبت دو نوع است محبت خاص و عام؛ محبت عام یعنی انسان کلیه موجودات هستی، انسانها و کلیه چیزهای که در هستی وجود دارد را دوست دارد و محبت خاص که ریشه آن احساس مالکیت است و این نوع محبت نسبت به یک شخص خاص به وجود میآید اما محبتی که مدنظر وادی چهاردهم است محبت عام است و این محبتی که همهچیز و موجودات هستی را در برمیگیرد رسیدن به این مرحله از محبت کار سادهای نیست باید حتماً تزکیه و پالایش انجام گیرد و شخص به دانایی مؤثر رسیده باشد.
ما در این وادی میآموزیم اساس هر چیزی بر پایه عشق و محبت است و محبت واقعی بامعرفت و عقل و ایمان است نهفقط حرفهایی که از روی عادت بر زبان میآوریم به عبارتی عشق یعنی گذشتن از خویش و این جمله چه عظیم و بزرگ است و بر زبان آوردنش آسان است اما در عمل به من میآموزد که از چیزهای کوچک خود بگذرم و آیا میتوانم این کار را بکنم؟ وقتی به عمق مفهوم این جمله پی میبریم که بدانیم بزرگان و راهنمایان ما چه محبتی در قبال ما انجام دادند و فعل وادی چهاردهم را صرف نمودند در آخر باید دانست تمام مطالب و آموزشهای کنگره با تکرار و مداومت به دست میآید و رسیدن به این بند عشق و قرار گرفتن در وادی محبت نیازمند جاری شدن یک نوع انرژی پاک و مثبت و تأثیرگذار است که انسان آن را با کسب دانایی و عمل کردن به وادیها به دست میآورد.
نویسنده: راهنما همسفر اعظم (لژیون دوم)
ارسال: راهنمای تازه واردین همسفر خدیجه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی الوند قزوین
- تعداد بازدید از این مطلب :
83