ششمین جلسه از دور یازدهم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه مسافران به نمایندگی اردبیل، به استادی ایجنت محترم مسافر طیب، نگهبانی مسافر علی و دبیری مسافر هادی با دستور جلسه "نظم و انضباط و احترام در کنگره ۶۰"سه شنبه ۲۱ اسفند ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.
خلاصه سخنان استاد:
مدتی بود که در جایگاه استادی جلسه ننشسته بودم، اما امروز، در این ایام مبارک رمضان، فرصتی دست داد تا دوباره در جمع شما عزیزان حضور داشته باشم. خدا را شکر که کنگره ۶۰ مسیر رهایی را برای ما هموار کرده است. این نعمتی است که شاید برخی هنوز قدر آن را ندانند. اگر کنگره نبود، سرنوشت بسیاری از ما چه می‌شد؟ کجا باید درمان می‌شدیم؟ چه هزینه‌های گزافی باید پرداخت می‌کردیم، بی‌آنکه نتیجه‌ای بگیریم؟
اما کنگره ۶۰ تنها یک مکان برای ترک اعتیاد نیست، بلکه یک دانشگاه زندگی است. اینجا، نه‌فقط جسم، که تفکر و رفتار ما نیز تغییر می‌کند. نمی‌توانیم بدون تأمل و مسئولیت‌پذیری فقط وارد کنگره شویم و انتظار داشته باشیم همه‌چیز خودبه‌خود درست شود. باید چشم‌هایمان را باز کنیم و ببینیم که در این مسیر چه چیزی به ما داده شده و ما در مقابل آن چه کرده‌ایم.
نظم، احترام و مسئولیت مالی
دستور جلسه‌ی امروز درباره‌ی نظم، انضباط و احترام است. در کنگره، هر حرکتی معنا دارد؛ ما لباس سفید می‌پوشیم، سر ساعت مشخص در جلسات حاضر می‌شویم و به حرمت روزه، قبل از افطار چیزی نمی‌خوریم. این‌ها همه درس‌هایی برای نظم و مسئولیت‌پذیری ماست.
متأسفانه برخی از اعضا نسبت به بخش مالی کنگره کم‌توجه هستند. سال گذشته توانستیم نزدیک به ۲۰ میلیون تومان برای هزینه‌های نمایندگی جمع کنیم، اما امسال هنوز به ۱۵ میلیون هم نرسیده‌ایم. درحالی‌که همین غذاهایی که مصرف می‌کنیم، هزینه دارد. آیا انصاف است که از امکانات استفاده کنیم اما در تأمین هزینه‌ها سهمی نداشته باشیم؟ همه‌چیز در کنگره با حساب و کتاب پیش می‌رود. اضافه‌ی پول‌ها صرف خرید تجهیزات و زیرساخت‌های نمایندگی می‌شود، اما اگر مشارکت نکنیم، این چرخه متوقف خواهد شد.
درمان، تعهد و آینده‌ی کنگره
بعضی از عزیزان با خود فکر می‌کنند که حضور در جلسات ضروری نیست. کسانی که چهار هفته از جلسات غیبت می‌کنند، باید بدانند که بدون حضور مستمر، درمان ممکن نخواهد شد. من خودم در گذشته این اشتباه را کردم؛ فکر کردم که بعد از یک دوره‌ی کوتاه درمان شده‌ام، اما وقتی رها شدم، مسیر را گم کردم و بازگشتم برایم بسیار دشوار شد. تجربه‌ی من و بسیاری دیگر نشان می‌دهد که اگر به درمان و مسیر کنگره متعهد نباشیم، نه‌تنها پیشرفتی نخواهیم کرد، بلکه ممکن است دوباره سقوط کنیم.
سرمایه‌گذاری برای آینده‌ی کنگره
گاهی افراد می‌پرسند که کمک‌های مالی ما کجا هزینه می‌شود. پاسخ این است که این پول‌ها نه برای شخصی، بلکه برای خود ما خرج می‌شود. ما به مکان ثابت، تجهیزات و زیرساخت‌های قوی‌تر نیاز داریم. نمایندگی‌های دیگر در شهرهای مختلف توانسته‌اند منابع مالی خود را به‌درستی مدیریت کنند و پیشرفت داشته باشند. حال که ما نیز این فرصت را داریم، چرا از آن استفاده نکنیم؟
کنگره ۶۰ یک جمعیت مستقل است که بر پایه‌ی مشارکت اعضا شکل گرفته. ما از هیچ ارگان دولتی یا خیریه‌ای کمک نمی‌گیریم، بلکه خودمان روی پای خودمان ایستاده‌ایم. حالا تصور کنید که اگر روزی این مکان دیگر وجود نداشته باشد، چه بر سر ما خواهد آمد؟ آیا باید دوباره به دوران تاریک گذشته بازگردیم؟ آیا باید شاهد از دست دادن عزیزانمان باشیم؟
سخن پایانی
امروز فرصتی برای ما فراهم شده است، اما این فرصت ابدی نیست. باید حضور داشته باشیم، باید در جلسات مشارکت کنیم، باید از تجربه‌های همدیگر استفاده کنیم. نباید اجازه دهیم که این نعمت از دست برود. اگر می‌توانیم، باید از نظر مالی حمایت کنیم، اگر توان مالی نداریم، باید با حضور و فعالیت خودمان دینمان را ادا کنیم.
کنگره ۶۰ تنها یک مکان درمانی نیست، بلکه یک مسیر برای بازسازی زندگی است. این فرصت را دست‌کم نگیریم و به یاد داشته باشیم که آینده‌ی ما، بستگی به تلاش امروز ما دارد.
عکاسی و ویرایش متن :مسافر تورج (لژیون سوم)
- تعداد بازدید از این مطلب :
۷۸