نظم، انضباط پایه و اساس کنگره‌۶۰

نهمین جلسه از دوره اول جلسات لژیون سردار ویژه‌ همسفران‌ نمایندگی امیر با استادی همسفر معصومه و نگهبانی پهلوان همسفر سمیه و دبیری همسفر فاطمه با دستور جلسه « نظم، انضباط و احترام در کنگره‌۶۰ » در تاریخ ۲۰ اسفند ماه ۱۴۰۳ رأس ساعت ۱۳:۴۵ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد؛

در ابتدا از همسفر سمیه تشکر می‌کنم که به من این فرصت را دادند تا بتوانم خدمت کنم و آموزش بگیرم، از راهنما همسفر فاطمه هم تشکر می‌کنم که هر چه دارم از آموزش ایشان است. به دبیر و خزانه‌دار لژیون سردار خداقوت می‌گویم.

دستور جلسه؛ نظم، انضباط و احترام در کنگره۶۰ است.
دستور جلسه را به دو قسمت تقسیم کردم؛ قسمت اول: نظم، انضباط و قسمت دوم: احترام. اگر بخواهم به دوران قبل از کنگره بگویم: خانه ما، یک نظم و انضباط خاص خود را دارد و هر چیزی در جای مشخصی است و من این نظم را ناخودآگاه به دست آوردم؛ چون یک فراموشی کوچکی دارم که اگر چیزی را جابجا کنم باید تا دو، سه روز به به دنبال آن بگردم تا آن چیز را پیدا کنم به همین خاطر؛ هر چیزی را که بر می‌دارم فوراً سر جای قبل خود می‌گذارم که بعداً دنبال آن نگردم تا آن را پیدا کنم.

آقای مهندس حسین دژاکام همیشه در کنگره‌۶۰ می‌گویند: « نظم و انضباط در کنگره؛ پایه و اساس کنگره می‌باشد».
راهنما همسفر فاطمه همیشه به ما می‌گویند: اگر جلسه ساعت ۳ شروع می‌شود باید نیم ساعت زودتر در شعبه باشید و من سعی می‌کنم که همیشه زودتر از موعد آن‌جا حضور داشته باشم، خیلی مسائل را به ما در لژیون توصیه می‌کنند که یکی از آن‌ها؛ همین نظم می‌باشد که در لژیون مجازی و هم در لژیون حضوری خیلی تأکید زیادی بر این موضوع دارند.

وقتی پهلوان همسفر سمیه پیامی در گروه می‌گذارند، به خود گوشزد می‌کنم که باید نیم ساعت زودتر در آن‌جا حضور پیدا کنم و می‌دانم مؤظف هستم که باید یک ساعت زودتر بیدار شوم، برنامه ریزی کنم که به موقع خود را به شعبه برسانم و الان برای من یک عادت شده است که در این سه سال، شاید من ۳ یا ۴ بار به سخنان استاد به موقع نرسیدم؛ آن هم به خاطر مشکلاتی بوده که برای من در آن زمان پیش آمده است و با نیامدن در این زمان‌ها حس می‌کنم چیز خیلی با ارزشی را از دست دادم و همیشه می‌گویم؛ باید سر جلسه باشم، از ابتدا سخنان استاد و مشارکت‌ها را بشنوم شاید بتواند در خیلی از مشکلات به من کمک نماید.

اما در مورد احترام؛ آقای مهندس حسین دژاکام در روز چهارشنبه فرمودند: « احترام را نه می‌شود با زور به دست آورد و نه با کتک کاری و التماس؛ احترام را با رفتار و کردار خود به دست می‌آوریم». انسان‌ها آیینه یکدیگر هستند، همین باعث می‌شود که من هر رفتاری با طرف مقابل داشته باشم؛ همان رفتار را از طرف مقابل هم ببینم.

اگر یک زمانی با دوستان و هم لژیونی‌های خود شوخی‌هایی می‌کنم که از حد تجاوز کند؛ باید منتظر این باشم که آن شوخی به من برگردد، مثلاً: اگر شوخی، فیزیکی باشد و شوخی خوبی نباشد به خود برمی‌گردد و در عوض، اگر به کسی احترام بگذارم آن احترام متقابلاً به من برمی‌گردد.

در سی‌دی دیپلماسی، آقای مهندس حسین دژاکام فرمودند: « دوستی؛ مانند خورشید است که اگر ما به خورشید نزدیک شویم، ممکن است بسوزیم و ذوب شویم، اگر از خورشید خیلی دور شویم، باعث می‌شود؛ یخ بزنیم» و این بی‌ربط به دستور جلسه نیست. راهنما همسفر فاطمه همیشه در لژیون می‌گویند: با هم شوخی کنید، بگویید و بخندید ولی مراقب باشید که از حد خود تجاوز نکنید و به گونه‌ای نباشد که احترام بین شما از بین برود!

وقتی می‌گویم احترام، به یاد راهنما تازه‌واردین همسفر حبیبه می‌افتم که الان جا او خالی است، در نمایندگی پروین اعتصامی که بودیم، راهنما همسفر اعظم لژیون خود را تحویل داده بودند و همسفر حبیبه با مرزبان آمدند که سر لژیون بشینند، یکی از همسفران که در کنار من نشسته بود، گفت: این خانم خیلی با شخصیت و محترم است، شاید ما در لژیون شوخی کنیم و این خانم ناراحت بشود؟

من گفتم بله این خانم با شخصیت است اما می‌شود با او هم شوخی هم کرد ولی شوخی کردن حدی دارد، داشتم فکر می‌کردم که چقدر خوب است که آدم را این‌طور بشناسند، همیشه به انسان با این چشم نگاه بکنند، چقدر حرمت و شخصیت دارد که هر حرفی را به او نمی‌شود، گفت و ما در لژیون به غیر از افرادی که سن بالا‌تر دارند ،تنها کسی که با لفظ و کلمه خانم او را صدا می‌زنیم؛ همسفر حبیبه است و بقیه را به اسم کوچک صدا می‌زنیم. او آن‌قدر مؤدبانه صحبت می‌کند و همیشه اول کلمه خانم را می‌گوید که ما هم سعی می‌کنیم نسبت به خود او هم این احترام را همیشه داشته باشیم.
ممنون که به صحبت‌های من توجه کردید.

ویراستار، تنظیم‌کننده: همسفر مهسا (لژیون سردار)
عکاس: مزربان خبری همسفر زهرا
ارسال‌کننده: همسفر فاطمه (نگهبان سایت)
همسفران نمایندگی امیر اراک