یکی از عناصر اصلی و چشمگیر طبیعت، درخت است

جلسه ششم از دور یازدهم کارگاه‌های آموزشی عمومی نمایندگی ایران کنگره ۶۰ با استادی راهنما مسافر عطا، نگهبانی مسافر سیاوش و دبیری مسافر هوشنگ با دستور جلسه (درختکاری) پنجشنبه 16 اسفندماه ۱۴۰۳ آغاز به کارکرد.

سخنان استاد:

خدای خودم را شکر می‌کنم که یک‌بار دیگر در خدمت شما عزیزان هستم. امیدوارم که روزه‌های شما عزیزان مورد قبول خداوند قرار بگیرد و ان‌شاءالله برایتان فایده داشته باشد.
پنج روز از ماه رمضان گذشت. باورم نمی‌شود که پنج روز گذشته است! این‌قدر سریع سپری شد که چشم بر هم بگذاریم، عید فطر فرا می‌رسد.
در مورد دستور جلسه، خیلی کوتاه صحبت می‌کنم. موضوعی که در کنگره 60 مطرح است و بارها آقای مهندس به ما گفته‌اند، این است که کنگره 60 الهام خود را از طبیعت می‌گیرد. یعنی در جهان‌بینی ما، طبیعت اهمیت زیادی دارد. اصولاً تمام آموزش‌ها و قوانینی که در کنگره 60 اجرا می‌شود، از طبیعت الهام گرفته شده است و این نکته بسیار مهمی است.
یکی از عناصر اصلی و چشمگیر طبیعت، درخت است. در واقع، می‌توان گفت طبیعت از درخت‌ها تشکیل شده است. آقای مهندس، بدنه کنگره 60 را به بدنه یک درخت تشبیه کرده‌اند. در این تشبیه، بنیان همان ریشه‌های درخت است و میوه‌ها تازه‌واردین هستند. این تصویر، درک بهتری از ساختار کنگره به ما می‌دهد.
موضوعی که برای انسان بسیار اهمیت دارد، پذیرش قوانین حاکم بر این جهان است. اینکه بپذیرد این جهان بر اساس یک‌سری قوانین هدایت می‌شود و واقعاً هیچ اتفاقی در آن تصادفی نیست. لحظه‌ای که من اینجا نشسته‌ام، نتیجه کنار هم قرار گرفتن مجموعه‌ای از عوامل و اتفاقات است. تمام رویدادهای زندگی‌ام، نتیجه کارهایی است که خودم انجام داده‌ام.
مثالی ساده بزنم: وقتی آش درست می‌کنید، هر چیزی که در آن بریزید، در نهایت همان را در کاسه خود خواهید دید. اگر در آش چیزهای تلخ یا حتی سنگ پیدا کنید، حتماً خودتان آن را اضافه کرده‌اید! غیرممکن است که شخص دیگری این کار را کرده باشد. اما مسئله اینجاست که انسان نمی‌خواهد این را بپذیرد.
به نظر من، اگر فردی این قانون را قبول نکند، اصلاً جهان‌بینی‌اش آغاز نمی‌شود. من می‌خواهم همین‌جا به مثال درخت برگردم: "هر آنچه بکاری، همان را برداشت خواهی کرد."
تا زمانی که فرد نپذیرد که هر آنچه در زندگی‌اش وجود دارد، حاصل عملکرد خودش است، هیچ تغییری در زندگی‌اش ایجاد نخواهد شد. تمام شرایطی که امروز دارم، نتیجه تصمیمات خودم است و در نتیجه، فقط خودم هستم که می‌توانم آن را تغییر دهم. اگر کسی این را درک نکند، هیچ بخشی از جهان‌بینی برایش معنا نخواهد داشت. در این صورت، حتی وادی یک هم برایش بی‌فایده خواهد بود.
کسی که مسئولیت مشکلاتش را قبول نکند، اصلاً نیازی به تفکر ندارد، چون فکر می‌کند دیگران باید مشکلات او را حل کنند! پس این موضوع، بسیار بسیار مهم است.
من همیشه یک آزمون ساده برای خودم دارم که پیشنهاد می‌کنم شما هم آن را امتحان کنید:
در زندگی، وقتی با مشکلی روبه‌رو می‌شوید، از خودتان بپرسید: چقدر از این مشکل را به گردن دیگران می‌اندازم؟ چقدر به دنبال اصلاح دیگران هستم؟ و چقدر خودم را مسئول می‌دانم؟
هرچقدر بیشتر خود را در مشکلات مقصر بدانید، یعنی به سطح بالاتری از دانایی رسیده‌اید. اما اگر همیشه دیگران را مقصر بدانید، هنوز رشد نکرده‌اید. من در صحبت‌های افراد متوجه می‌شوم که خیلی‌ها فقط به دنبال مقصر در بیرون از خودشان هستند. دائم می‌گویند: "فلانی این کار را کرد، آن یکی آن‌طور گفت!" اما هیچ‌وقت خودشان را نقد نمی‌کنند. انگار خودشان را فراموش کرده‌اند و فقط می‌خواهند دنیا را اصلاح کنند! در حالی که اگر خودت را اصلاح کنی، جهان هم اصلاح خواهد شد. این همان درختی است که در زندگی خود می‌کاری.
حالا که در ماه مبارک رمضان هستیم، می‌خواهم به موضوع مهمی اشاره کنم: کمک‌های ماه رمضان.
من در کنگره 60 یاد گرفتم که از جیب خودم خرج کنم و برای دیگران هزینه کنم. قبل از کنگره، اصلاً چنین تفکری را قبول نداشتم. اما وقتی درک کنیم که در این جهان، هر کاری که انجام دهیم به خودمان بازمی‌گردد، متوجه می‌شویم که کمک کردن، در واقع سرمایه‌گذاری برای خودمان است.
راهنمای ما، آقا سجاد، همیشه روی این موضوع تأکید داشتند. به حدی که حتی در گلریزان و روز راهنما هم به این موضوع اشاره نمی‌کردند، چون برایشان واضح بود که طعام دادن، مسئله‌ای بسیار مهم است. در کلام‌الله نیز آمده که کفاره گناهان، طعام دادن است. اما نکته مهم این است که نگفته‌اند طعام را به چه کسی بدهید.
خیلی وقت‌ها فکر می‌کنیم که طعام دادن فقط مخصوص افراد گرسنه است، اما در واقع این‌طور نیست. اکثر آدم‌ها شاید گرسنه نباشند، اما نیازمند هستند. مسئله اصلی، خود عمل طعام دادن است.
امیدوارم که در این کار خیر مشارکت داشته باشیم. خوشبختانه، شعبه ما همیشه در این زمینه عملکرد خوبی داشته است. هر سال نه‌تنها پول کم نیاورده‌ایم، بلکه حتی مبلغ اضافه آورده‌ایم و توانسته‌ایم وسایلی هم خریداری کنیم. بنابراین، خواهش می‌کنم این مسئله را پشت گوش نیندازید و حتماً حمایت‌های خود را انجام دهید.
ممنونم که به صحبت‌های من گوش دادید.

لژیون ویلیام راهنما مسافر عطا

رهایی از لژیون سوم راهنما مسافر منوچهر

رهایی از لژیون سوم راهنما مسافر یحیی

رهایی از لژیون سوم راهنما مسافر عطا

تهیه و پخش افطاری ماه رمضان

مرزبان کشیک: مسافر علی
تایپ و عکس: مسافر رضا لژیون سوم
تنظیم و ارسال: مسافر محمد لژیون یکم
نمایندگی ایران