درخت عاشق هست

یازدهمین جلسه از دوره بیست و یکم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ نمایندگی گنجعلیخان کرمان با استادی مسافر مسعود و نگهبانی مسافر عبدالرضا و دبیری مسافر علیرضا دستور جلسه «هفته درختکاری » پنج‌شنبه ۱۶ اسفند ۱۴۰۳ ساعت ۱۶ آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:

درخت عاشق است، عاشق خاک که جانش در آن ریشه دارد، عاشق باران که بر دستانش می‌بارد و آبی که از ریشه در رگ‌هایش می‌دود،عاشق باد که لابه‌لای گیسویان پر از برگش می‌وزد، عاشق نور، وقتی تنش نور می‌نوشد، درختی که طبیعت را می‌پوشد با شکوفه‌های بهاری‌اش، میوه‌های تابستانی‌اش، برگها‌ی رنگارنگ پاییزی‌اش و تاج سپید زمستانی‌اش.
نخستین بار در سال 1872 میلادی یعنی حدود 150 سال پیش فردی به نام جولیوس مورتان در آمریکا متوجه شد که قطع درختان جهت استفاده و ساخت ‌وساز زیاد شده و کاشت درخت کم شده است، او برای جلوگیری از نابود شدن جنگل‌ها و درختان، یک روز را در سال، که 10 آوریل (20 فروردین) است به کاشت درخت اختصاص داد و از همه مردم برای پیوستن به این پویش دعوت کرد، گفته ‌شده در آن روز حدود یک‌میلیون درخت کاشته شد، کم‌کم بقیه کشورها نیز به این پویش پیوسته و یک روز را در تقویم کشور خود به‌روز درختکاری اختصاص دادند، در ایران 15 تا 22 اسفند به‌عنوان هفته درختکاری نام‌گذاری شده است، اگر می‌خواهیم باید دست‌به‌کار شده و نهالی را به زمین اهدا کنیم که باید این کار را اصولی انجام بدهیم، ابتدا باید جای آن را مشخص کرده و بر اساس شرایط آن، زمین و محل نهال را انتخاب کنیم، جایی را که مشخص می‌کنیم منطقه پرآبی هست یا خیر؟ زمین حاصل خیز است یا خیر؟ در معرض باد و سیل هست یا خیر؟ وضعیت آفتاب چطور است؟ و از این قبیل تحقیقات باید انجام‌شده و بعد با توجه به این شرایط، نهال را انتخاب کرد و کاشت.

درختان برای ادامه حیات از دی‌اکسید کربن استفاده می‌کنند و هر درخت سالانه 22 کیلوگرم از این ماده سمی را جذب و هوای پاک و سالم را به محیط اطرافش اهدا می‌کند، هر یک هکتار درخت که تقریباً 200 اصل هست، اکسیژن 18 نفر در سال را تأمین می‌کند.
قطع درختان اجتناب‌ناپذیر است زیرا درختان در تأمین مایحتاج زندگی انسان‌ها نقش مهمی دارند و از میوه، شاخه، برگ و چوب آن‌ها استفاده می‌کنیم، اما باید به ازای قطع هر درخت، حداقل دو درخت بکاریم و به وظیفه خود در قبال حراست و حفظ طبیعت و محیط زیست عمل کنیم، یکی از مسائلی که در کنگره در وادی 8 به مسافران آموزش داده می‌شود جبران خسارت و بازپرداخت بدهی است و شخص باید جبران تخریب‌هایی که طی سالیان مصرف خود به وجود آورده است را به‌نوعی جبران کند. جبران خسارت اول باید از خود شخص و بعد خانواده شروع شود و افرادی می‌توانند و مجاز به کاشت درخت هستند که یک سال از رهایی آن‌ها گذشته باشد، دلیل آن‌هم مشخص است چون قبل از بازپرداخت بدهی به جامعه و طبیعت، در ابتدا شخص باید بدهی به خودش و خانواده‌اش را پرداخت نماید و بعد به طبیعت و این پروسه حداقل یازده ماه طول می‌کشد، در پایان یادمان باشد در پویش استفاده نکردن از گندم جهت کاشت سبزه عید شرکت کنیم، می‌توانیم از بذر شاهی و یا از سبزه‌های پلاستیکی استفاده کنیم.
دیگران کاشتند و ما خوردیم، حال ما بکاریم تا دیگران بخورند.

عکس:مسافر سعید مرزبان خبری 

تایپ:مسافر مسعود لژیون دوم

ویرایش:مسافر محمد احسان