فرایند زمان در مراحل رشد یک درخت

منبع: نمایندگی رفسنجان
پنج شنبه 16 اسفند 1403

تعداد بازدید از این مطلب : 369

سیزدهمین جلسه از دوره اول کارگاه‌های آموزشی مسافران و همسفران کنگره‌۶۰ نمایندگی رفسنجان با استادی راهنما مسافر حمزه، نگهبانی مسافر محمد و دبیری مسافر اکبر با دستور جلسه «درختکاری» روز پنج‌شنبه ۱۶ اسفندماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۶ آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:

امیدوارم طاعات و عبادات همگی شما قبول درگاه حق باشد، از آقای مهندس تشکر می‌کنم که این بستر را فراهم نمودند تا من بیایم و به درمان برسم، آموزش بگیرم و خدمت کنم، هم‌چنین از راهنمای خوبم آقای علیرضا دژاکام و راهنمای سیگارم آقا مجید تشکر می‌کنم که مسئولیت درمان من را بر عهده گرفتند، از آقا محسن تشکر می‌کنم که لطف کردند و توفیق خدمت را به من دادند که بیایم و از شما آموزش و انرژی بگیرم، من یک عذرخواهی به آقا محسن بدهکار هستم خیلی سعی کردم که در این مسیر همراهی‌شان کنم؛ ولی متأسفانه توفیق نصیب من نشد که این کار را انجام بدهم باز هم مجدداً از ایشان عذرخواهی می‌کنم و تشکر می‌کنم چرا که در سفر دوم خیلی از ایشان آموزش گرفتم، به من کمک کردند و زمانی که ایجنت نمایندگی گنجعلی‌خان بودند واقعاً بسیار روی حس و حال من تأثیر گذاشتند و شاید اگر آقا محسن نبودند قطعاً من به این حال خوبی که امروز دارم نمی‌رسیدم، ان‌شاءالله که بتوانیم از حضور آقا محسن نهایت استفاده را ببریم، در جهت رشد خود و نمایندگی رفسنجان همکاری لازم را با ایشان داشته باشید به‌خصوص سفر اولی‌ها که آقای مهندس می‌‌گویند؛ ما شما را برای خودتان درمان نمی‌کنیم؛ یعنی درمان شدن شخص برای دیگران هم هست، اگر امروز من درمان شدم فردا نوبت کسی است که امروز در کنگره حضور ندارد و خواسته‌ای مبنی بر درمان اعتیاد دارد، من باید در کنگره بمانم که یک بخشی از آن تکمیل درمان خودم است و بخش دیگر آن، خدمت به جامعه است.

دستور جلسه‌ امروز «درختکاری» است که پانزدهم اسفندماه در تقویم به این روز اختصاص داده شده، این دستور جلسه و روز درختکاری این نوید را به من می‌دهد که فصل زایش طبیعت است و در ادامه زنده شدن درختان را در پی دارد که با زنده شدن درختان حس و حال من تغییر می‌کند و به نوعی زنده شدن در من هم به‌وجود می‌آید. این دستور جلسه در واقع اجرای وادی دوازدهم است که می‌گوید «در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود.» در این وادی می‌خواهد به ما بگوید اگر من یک خواسته‌ای دارم و می‌خواهم اعتیادم را درمان کنم، اگر حتی می‌خواهم حالم خوب شود و به یک ثروت یا چیز دیگری برسم باید مسئله‌ زمان را در نظر بگیرم، بسیاری از کارهایی که بیرون از کنگره برای درمان اعتیاد انجام شده همگی اولش این بوده که می‌خواستند زمان را حذف کنند و وقتی که زمان حذف شده نتیجه هم نداده است.

این‌که درختکاری در این دستور جلسه و در این وادی قرار می‌گیرد برای این است که به من این درک را بدهد وقتی یک درخت را می‌کارم نیاز به یک بستر و زمان دارد تا به ثمر و به نتیجه برسد، در واقع درخت این درک را از وادی دوازدهم به من می‌دهد که اگر یک خواسته‌ای دارم و می‌خواهم اعتیادم را درمان کنم و به حال خوب برسم نیاز به یک زمانی است که من نمی‌توانم آن را حذف کنم، اگر زمان را حذف کنم به آن نتیجه لازم نمی‌رسم؛ چرا که خیلی‌ از افراد این کار را کرده‌اند، به کمپ رفته و سم‌زدایی کردند و همه آن‌ها مجدداً به اعتیاد بازگشتند. مهم‌ترین مسئله‌ای که ما در درمان اعتیاد داریم همین زمان است که قبلاً شاید بسیاری‌ از افراد به قول آقای مهندس که می‌گویند تریاک را با آب شیره کم می‌کردند و آن نتیجه را نمی‌گرفتند به‌خاطر همان مدت زمانی بوده که روی هر پله بودند باید صبر می‌کردند و آن مدت زمان بیست‌و‌یک روز را رعایت می‌کردند، سر یک یا دو ماه می‌خواستند اعتیاد را درمان کنند و به نتیجه نمی‌رسیدند.

در واقع این دستور جلسه به نوعی جبران خسارت است که در وادی هشتم ما جبران خسارت از خود، خانواده، جامعه و از طبیعت داریم، این‌که من در مسیر کنگره باشم، در سفر اول در مسیر درمان باشم، فرمان‌بردار راهنمایم باشم؛ اولین جبران خسارتی که از خودم می‌توانم انجام دهم همان درمان خودم است، آن حال خوبی است که خودم پیدا می‌کنم که بتوانم با خانواده و جامعه ارتباط بهتری بگیرم این جبران خسارت از خودم می‌شود. جبران خسارت از خانواده همین‌که خودم حالم خوب می‌شود و با خانواده‌ام ارتباط بهتری دارم، همسفرم را به کنگره دعوت می‌کنم و از بودن او در کنگره با هم هم‌سو می‌شویم و پیوند محبت قوی‌تری را نسبت به قبل از این‌که در زمان اعتیاد بوده‌ شکل می‌دهیم. جبران خسارت از جامعه هم وقتی من به کنگره بیایم، درمان شوم و در ادامه بعد از رهایی در سفر دوم خدمت کنم و حضور داشته باشم این هم خدمت به جامعه می‌شود؛ چرا که کنگره مثل یک زنجیر است و وقتی ‌که این زنجیر قطع شود دیگر کسی نمی‌تواند از این اقیانوس کنگره‌۶۰ استفاده کند و به رهایی برسد. جبران خسارت از طبیعت هم به این شکل است که هر سال به ازای رهایی خودمان باید یک درخت بکاریم، مسافران و همسفران در سفر دوم می‌توانند این کار را انجام بدهند و هر سال یک درخت بکارند.