درختکاری می‌تواند یادگاری از ما برای آیندگان باشد، حتی اگر دیگر در این دنیا نباشیم

دهمین جلسه از دوره دوم کارگاه های آموزشی عمومی کنگره ۶۰؛ نمایندگی گلمکان؛ با استادی  مسافر اکبر، نگهبانی مسافر عباس و دبیری مسافر مجتبی با دستور جلسه «هفته درختکاری» در تاریخ 1403/12/16 ساعت 16 آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد

سلام دوستان، اکبر هستم، مسافر.

خداوند را شاکرم که این فرصت را به من داد تا بار دیگر این جایگاه را تجربه کنم. از ایجنت محترم سپاسگزارم که این فرصت خدمت را در اختیارم گذاشتند.

دستور جلسه این هفته در مورد درختکاری است. اگر بخواهم دیدگاه خود را درباره درخت و محیط‌ زیست بیان کنم، باید بگویم که این موضوع از درایت و تفکر آقای مهندس سرچشمه گرفته است. نگاه ایشان به حفظ اکوسیستم جهان هستی در سطحی بسیار بالا قرار دارد.

حالا آقای مهندس، برای من اکبر و یا  هرکدام از مسافران، چه سفر اولی و چه سفر دومی، پیامی دارند. اما این پیام چگونه منتقل می‌شود؟ در سفر دوم، چیزی که برای من اهمیت دارد، مفهوم داشت و برداشت در کنگره است. هر چیزی باید پشت در کنگره بماند و از بین برود، تا رشد جدیدی آغاز شود.

وقتی یک مسافر در جایگاه استادی قرار می‌گیرد، استاد با تمام وجود به صحبت‌های او گوش می‌دهد و او را رو به جلو هدایت می‌کند. این درست مانند بحث تغذیه درخت است—آب، هدایت و رسیدگی لازم است تا درخت رشد کند. در نهایت، مرحله داشت یعنی چگونگی دریافت آموزش‌ها و مرحله برداشت یعنی رهایی و آغاز سفر دوم است.

واقعیت این است که سفر دوم بسیار دشوار است؛ حتی برای خود من هم سخت بوده است. حفظ و نگهداری رهایی، کار سنگینی است. نکته جالب اینجاست که پس از رهایی، سفر دوم آغاز می‌شود و آن‌وقت متوجه می‌شویم که در سفر اول دوستان زیادی همراه ما بودند، اما در سفر دوم تعداد کمتری باقی می‌مانند. گاهی اوقات حس می‌کنم که توانایی آموزش دادن دارم، اما در همین مدت کم، دوستانی را دیده‌ام که آموزش‌های بسیاری گرفته‌اند. اگر یک مسافر نتواند از آموزش‌های خود به‌درستی استفاده کند، درست مانند درختی است که رشد کرده اما با یک باد شدید می‌شکند و از بین می‌رود.

در ارتباط با درختکاری، این موضوع دقیقاً در مورد سفر دوم نیز صدق می‌کند. اگر آگاهی، آموزش و دانش کافی داشته باشیم و بتوانیم روش زندگی خود را تغییر دهیم، مسیر درستی را طی خواهیم کرد. باید افرادی را که در گذشته ما را به سمت ضد ارزش‌ها سوق می‌دادند کنار بگذاریم. در این صورت، درخت وجودی ما رشد خواهد کرد و بارور خواهد شد. اما اگر این آگاهی را نادیده بگیریم، سقوط خواهیم کرد.

درختکاری نمادی از زندگی است. در منطقه‌های خشک و کویری، اگر بخواهیم یک درخت به ثمر بنشیند، باید با چالش‌هایی مثل کمبود آب و خاک شور دست‌وپنجه نرم کنیم. چند روز پیش درختان قدیمی توت را می‌دیدم که نیاز به هرس داشتند، اما کسی به آن‌ها توجه نمی‌کرد. در زندگی ما هم همین‌گونه است؛ اگر از درخت درونمان مراقبت نکنیم، رشد نخواهد کرد.

امیدوارم خداوند توفیق دهد که همگی ما در مسیر درستی قدم برداریم. درختکاری می‌تواند یادگاری از ما برای آیندگان باشد، حتی اگر دیگر در این دنیا نباشیم.

ممنونم که سکوت کردید و به صحبت‌های من گوش دادید.

در ادامه شاهد اهدای لوح تقدیر به اعضای لژیون سردار توسط نگهبان لژیون سردار مسافر یاسر بودیم

گروه سایت نمایندگی گلمکان
مرزبان خبری: مسافر محمد
عکاس: مسافر وحید لژیون یکم
تایپ: مسافر رضا لژیون یکم
تنظیم برای وبلاگ: مسافر وحید لژیون یکم
ویراستاری: مسافر وحید لژیون یکم