درختکاری در کنگره۶۰ فقط یک کار نمادین نیست؛ این کار نشانه‌ای از رشد، بازسازی و احیاء دوباره است هم برای طبیعت و هم برای ما که در مسیر درمان هستیم. وقتی یک نهال را در زمین می‌کاریم، در واقع یک پیام مهم به خودمان می‌دهیم که اگر به خودمان توجه کنیم، اگر صبور باشیم، اگر شرایط رشد را فراهم کنیم می‌توانیم تغییر کنیم و به یک درخت تنومند تبدیل شویم.
سفر درمان هم درست مثل کاشتن یک نهال است. در روزهای اول ممکن است ضعیف و شکننده باشیم، درست مثل یک درخت تازه کاشته‌شده؛ اما اگر آب کافی دریافت کنیم، نور مناسب داشته باشیم و از آسیب‌های احتمالی دور بمانیم کم‌کم ریشه می‌زنیم، رشد می‌کنیم و قوی می‌شویم. هیچ درختی یک‌شبه به بار نمی‌نشیند، هیچ انسانی هم یک‌شبه تغییر نمی‌کند. درمان و رشد، زمان و حوصله می‌خواهد.
درخت برای رشد، به تعادل نیاز دارد؛ نه کم‌آبی می‌خواهد، نه زیادی و فراوانی آب. اگر نور نبیند پژمرده می‌شود و اگر بیش از حد در معرض آفتاب باشد می‌سوزد. زندگی ما هم همین است. اگر افراط کنیم مسیر را گم می‌کنیم و اگر کوتاهی کنیم به نتیجه‌ای که می‌خواهیم نمی‌رسیم. کنگره۶۰ همیشه بر تعادل تأکید دارد؛ چون بدون تعادل، هیچ رشدی پایدار نخواهد بود.
وقتی یک درخت می‌کاریم، فقط برای خودمان این کار را انجام نمی‌دهیم. شاید سال‌ها بعد کسی که اصلاً ما را نمی‌شناسد، زیر سایه همین درختی که امروز کاشته‌ایم نفسی تازه کند. این یعنی تأثیرگذاری مثبت؛ همان چیزی که در سفر درمان هم اتفاق می‌افتد. وقتی حال ما خوب می‌شود، این حال خوب به خانواده، دوستان و اطرافیانمان هم منتقل می‌شود.
درختکاری یک تمرین است؛ تمرینی برای صبر، برای امید و برای ساختن آینده‌ای بهتر. هر درختی که در زمین می‌نشانیم، نشانه‌ای است از قولی که به خودمان می‌دهیم که مثل این درخت ریشه بدوانیم، قوی شویم و با استقامت، مسیر درست را ادامه دهیم.
نام نویسنده: همسفر عاطفه رهجوی راهنما همسفر ریحانه (لژیون اول)
ویراستاری و ارسال: همسفر یگانه رهجوی راهنما همسفر ریحانه (لژیون اول)
همسفران نمایندگی قشم
- تعداد بازدید از این مطلب :
۱۱۲