بخشی از زندگی را با دستان خودت خلق می‌کنی

گاهی مشکلات در زندگی باعث می‌شود انسان همه چیز را رها کند و تسلیم شود و حصاری از نا‌امیدی را دور خود بکشد و منتظر بماند تا کسی بیاید و مشکلاتش را حل کند؛ اما هستند انسان‌هایی که با این واژه بیگانه‌اند و نه‌تنها تسلیم نمی‌شوند بلکه سعی می‌کنند برای خود فرصتی بسازند تا از عقبه‌های سخت عبور کنند تا آشیانه‌ای امن و پر از آرامش برای خود و خانواده‌شان بسازند.

در خدمت همسفر هدیه هستیم که چندین سال است در کنگره خدمت می‌کند و الگویی است برای همسفران، تا در این راه ثابت قدم بوده و به این روش ایمان داشته باشند.
مرزبان همسفر هدیه به همراه مسافرشان‌، مسافر امیر با آنتی‌ایکس مصرفی تریاک وارد کنگره‌60 شدند و با راهنمایی مسافر مهدی و همسفر اکرم به مدت 11 ماه و 15 روز سفر کردند و اکنون مدت 2 سال است که به لطف خداوند و دستان پر‌مهر مهندس دژاکام آزاد و رها هستند.

‎لطفاً از جایگاه مرزبانی و حس و حالتان از این خدمت برایمان بگویید. آیا همان‌طور بود که فکر می‌کردید؟
‎مرزبانی یکی از جایگاه‌های مهم و ارزشمند در کنگره۶۰ است که در ابتدا مسئولیتی سنگین و پر از سختی به نظر می‌رسد؛ اما وقتی وارد این خدمت شدم، متوجه شدم که علاوه بر مسئولیت، سراسر آموزش، تجربه و رشد فردی است. این جایگاه به من یاد داد که چگونه صبورتر، منظم‌تر و مسئولیت‌پذیرتر باشم. در ابتدا فکر می‌کردم که این خدمت فقط برقراری نظم و انضباط است، اما در واقع، دریچه‌ای برای شناخت بهتر خودم و درک عمیق‌تری از مفاهیمی مثل محبت، تعهد و گذشت بود. این تجربه به من نشان داد که خدمت به دیگران، در حقیقت خدمتی به خود ماست و باعث رشد و تعالی ما می‌شود.

‎فکر می‌کنید آرامشی که در کنگره60 وجود دارد ناشی از چیست و چطور به وجود می‌آید؟
‎آرامش در کنگره60 نتیجه ترکیبی از نظم، محبت و آموزش‌هایی است که بر پایه سه اصل مهم یعنی جهان‌بینی، دانایی و عمل سالم بنا شده است. این آرامش از آنجا شکل می‌گیرد که هر عضو با اختیار و تعهد در مسیر رشد و آموزش قرار می‌گیرد و یاد می‌گیرد که چگونه مسئولیت اعمال و رفتار خود را بپذیرد. علاوه بر این، حس همدلی و یاری که بین اعضا وجود دارد، تأثیر زیادی در ایجاد فضایی امن و آرام دارد. در این مسیر، هر فرد یاد می‌گیرد که چگونه از آشفتگی‌های درونی خود عبور کند و با افزایش دانایی و اصلاح تفکر خود، به آرامش واقعی برسد.

‎به نظر شما دلیل اهمیت درختکاری در کنگره۶۰ و مطرح شدن آن در وادی دوازدهم چیست؟
‎درختکاری فقط یک کار نمادین یا صرفاً یک مسئولیت اجتماعی نیست، بلکه یک پیام عمیق در دل خود دارد. درخت نماد حیات، رشد و تداوم است. همان‌طور که یک بذر نیاز به مراقبت، آب و نور دارد تا تبدیل به درختی تنومند شود، انسان نیز برای رشد و تکامل نیازمند آموزش، تزکیه و صبر است. وادی دوازدهم به ما یاد می‌دهد که تنها دانستن کافی نیست، بلکه باید آنچه را که یاد گرفته‌ایم، در عمل به کار ببریم و درختکاری یکی از زیباترین جلوه‌های این تفکر است. وقتی درختی می‌کاریم، نه تنها به طبیعت کمک می‌کنیم، بلکه نشانه‌ای از امید و استقامت در مسیر رشد و تکامل خودمان ایجاد می‌کنیم.

‎تا به حال تجربه‌ای در زمینه کاشت درخت یا پرورش گیاه داشته‌اید؟ حستان چگونه بود.
‎بله، تجربه کاشت درخت و پرورش گیاه را داشته‌ام. کاشتن یک نهال و مراقبت از آن حس فوق‌العاده‌ای دارد، زیرا انگار بخشی از زندگی را با دستان خودت خلق می‌کنی. تماشای رشد یک گیاه، این پیام را می‌رساند که هر تلاشی که با عشق و صبر انجام شود، نتیجه خواهد داد. وقتی درختی را می‌کاری و می‌بینی که چگونه کم‌کم قد می‌کشد و شاخ و برگ می‌دهد، این احساس را پیدا می‌کنی که تو هم در مسیر زندگی، می‌توانی رشد کنی، قوی شوی و روزی به نقطه‌ای برسی که بتوانی سایه‌ای برای دیگران باشی.

‎به نظر شما یک باغبان چه تأثیری در رشد یک درخت یا گیاه دارد؟
‎باغبان نقش حیاتی در رشد یک درخت دارد. اگر خاک را تقویت کند، آبیاری را به‌موقع انجام دهد و از آفت‌ها محافظت کند، درخت سالم و تنومند خواهد شد. اما اگر بی‌توجه باشد یا بیش از حد آب بدهد، ممکن است درخت ضعیف شود و از بین برود و این دقیقاً مانند نقش راهنما در کنگره ۶۰ است. یک راهنما با عشق، صبر و دانش، مسیر درست را به رهجو نشان می‌دهد و شرایطی را فراهم می‌کند که او بتواند رشد کند و به آرامش برسد. اما در نهایت، این خود رهجو است که باید ریشه‌هایش را در خاک دانایی محکم کند و مسیر رشد را طی نماید.

‎کدام ویژگی درخت برای شما قابل تحسین است؟
‎درخت ویژگی‌های بسیاری دارد که الهام‌بخش است، اما بیش از همه، استقامت و بخشندگی آن برای من تحسین‌برانگیز است. درخت در برابر طوفان‌ها و سختی‌های طبیعت مقاومت می‌کند، ریشه‌هایش را عمیق‌تر می‌کند و همچنان به رشد ادامه می‌دهد. علاوه بر این، بدون هیچ چشم‌داشتی سایه و میوه‌اش را در اختیار دیگران می‌گذارد. این همان درسی است که ما در زندگی باید از آن بگیریم؛ اینکه در برابر مشکلات تسلیم نشویم، استوار بمانیم و در عین حال، بخشنده و مفید برای دیگران باشیم.

‎ کلام آخر....؟
‎درختکاری فقط کاشتن یک نهال نیست، بلکه نمادی از امید، استقامت و استمرار در مسیر درست است. همان‌طور که در کنگره۶۰ یاد می‌گیریم، با صبر و عمل سالم می‌توانیم مسیر رشد و رهایی را طی کنیم و ثمرات آن را در زندگی خود ببینیم.
در پایان از آقای مهندس دژاکام و همه خدمتگزاران کنگره۶۰ که با عشق و تلاش خالصانه‌شان این مسیر را برای ما هموار کرده‌اند صمیمانه سپاسگزارم. امیدوارم همه‌ی ما بتوانیم در این مسیر مانند درختانی تنومند و استوار به رشد و تکامل برسیم و سهمی در بهتر شدن این جهان داشته باشیم.

از همسفر هدیه تشکر می‌کنیم که وقت خودشان را در اختیار ما قرار دادند.

عکس: همسفر مریم‌س رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون پنجم)
مصاحبه: همسفر مریم‌ف رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون پنجم)
تنظیم و ارسال: همسفر حمیده نگهبان سایت
همسفران نمایندگی پروین اعتصامی اراک