ماه رمضان به ما می آموزد که در قبال خودمان مسئول هستیم

جلسه نهم از دور یازدهم سری کارگاه های آموزشی خصوصی ویژه مسافران آقا کنگره 60 نمایندگی امام قلی خان به استادی مسافر مهدی و نگهبانی مسافر میلاد و دبیری مسافر پدرام با دستورجلسه «درختکاری» در روز سه شنبه 14 اسفندماه 1403 ساعت 16:00 آغاز به کار نمود.

سلام دوستان مهدی هستم مسافر
در ابتدا خداوند را شاکر و سپاسگزارم بابت اینکه توفیق لمس این جایگاه را به من عطا نمود و در ادامه از نگهبان عزیز، دبیر ارجمند، ایجنت محترم، گروه مرزبانی و همچنین استاد عزیز و بزرگوارم تشکر می کنم بابت اینکه اجازه ی خدمت به من دادند.
و اما در مورد دستورجلسه درختکاری؛ این دستورجلسه مبنی بر مصادف شدن آن با ماه مبارک رمضان، نکته ی مهم و جالبی که برای من داشت اینکه اصولا بنای کنگره 60 بر مسئله ی تغییر و تبدیل انسان ها گذاشته شده است، یعنی عبارت جمعیت احیا انسانی، احیا زمانی اتفاق می افتد که شخصی زنده نباشد و فرد مرده را احیا می کنند و فرد تبدیل می گردد به یک موجود زنده. این تغییر و تبدیل در کنگره 60 بصورت اصولی و بنیادی اتفاق می افتد. استاد امین در یکی از سی دی هایشان می فرماید: اگر ما بخواهیم انسان ها را به دو دسته تقسیم کنیم، یعنی بگوییم انسان های خوب و بد یا به اصطلاح خوب ها وبدها، فرق این دو گروه در نحوه ی مواجه شدن و نگرش شان به مسائل زندگی می باشد. به این شکل که دسته اول، مثلا انسان های بد در مواجه با تمام مسائل این سوال را از خودشان می پرسند که آیا سودی برای من دارد یا خیر؟ و یا من چه استفاده ای می توانم از آن ببرم؟ و در مقابل، گروه دوم، یعنی انسان های خوب در مواجه با مسائل، از خودشان می پرسند که من چه کمکی میتوانم بکنم و یا چه خدمتی از من ساخته است؟ چطور می توانم این مشکل و یا این مسئله را حل نمایم؟ خوب، خود من بعنوان یک مصرف کننده قبل از اینکه وارد کنگره شوم، دقیقا جزو دسته ی اول بودم. یعنی از محبت، از خدمت، وجود افراد، از بستری که برای من فراهم شده بود، نهایت استفاده را می بردم و هیج نوع بازدهی و هیچ زایش و خدمتی نداشتم. عبارت آن مصرف کننده ی بی مصرفی که مطرح است، در مورد من صادق بود. و این کیمیای کنگره 60 می باشد که بعد از این مدت زمانی که از سفرم گذشته است، در حال حاضر بواسطه ی آموزش ها تغییر کرده ام و به جایی می رسم که از خود سوال کنم که آیا من غیر از مصرف کردن و استفاده نمودن آیا می توانم خدمتی انجام دهم؟ و به پاس زحمات و خدماتی که در طول سفر برای من متحمل شده اند، می توانم اینها را جبران نمایم؟ که بتوانم مفید به فایده باشم؛ محبت کنم، حال کسی را خوب کنم.

این دستورجلسه؛ درختکاری، به نظر من پاسخ به همین پرسش می باشد. یعنی به شخص مصرف کننده می گوید: شمایی که وارد این بستر درمان شده اید و تغییر در شما ایجاد شده است و از یک شخص مصرف کننده تبدیل به یک فرد سالم شده اید، بواسطه ی درختکاری و کاشتن این بذر نیکو، می توانید اثر مثبت از خود در این هستی به جای بگذاری، می توانی به دیگران خدمت نمایی، پیوند محبت برقرار کنی، می توانی در حال خوب بقیه شریک باشی.
در مورد ماه مبارک رمضان، در بخش روزه داری و روزه گرفتن در واقع اعلام این می باشد که ما به خودمان اهمیت می دهیم و برای خودمان و سلامتی مان ارزش قائل می باشیم و در این راستا تلاش می نماییم. چنانچه بواسطه ی آموزش های کنگره از فوائد روزه داری و روزه گرفتن برای سلامتی جسمی و ایضا تاثیرات مثبتی که می تواند در صور پنهان انسان ایجاد نماید، آگاه هستیم. به این ترتیب من با روزه گرفتن به خود کمک می نمایم. اگر جسمم برایم اهمیت داشته باشد، اگر که من برای این اجازه ی حیاتی که داده شده اهمیت قائل شوم، بایستی که از جسمم مراقبت نمایم و برای سلامتی جسم خود تلاش نمایم؛ بنابراین با روزه داری فرد می تواند به این مهم دست یابد.
در واقع ماه رمضان این را به ما می آموزد که ما در قبال خودمان مسئول هستیم و باید به خودمان اهمیت بدهیم. و امیدوارم که بتوانیم در این ماه عزیز و پر برکت، تغییر و تبدیلی که برایمان مقدر گشته است برسیم و بتوانیم به خودمان، به اطرافیانمان، به هستی بصورت حقیقی اهمیت دهیم و خالصانه خودمان را، هستی و تمامی موجودات آن را دوست داشته باشیم و به ایشان عشق دهیم و در آخر هم با حال خوب از این ماه عزیز ترخیص شویم. خیلی ممنونم ازینکه با سکوت زیبایتان به صحبت های من گوش دادین؛ خودتون و تفکر عظیم کنگره 60 را تشویق نمایید.

مرزبان کشیک: مسافر علی

عکاسی: مسافر سعید رهجوی لژیون 16

تنظیم و ارسال: مسافر جاوید رهجوی لژیون 18