درختکاری؛ بازپرداخت بدهی به طبیعت و جامعه است

اولین جلسه از دوره دهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی گوجان به استادی راهنما همسفر زهرا، نگهبانی همسفر مرضیه و دبیری همسفر سمیه با دستور جلسه «درختکاری» روز دوشنبه ۱۳ اسفندماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
هفته درختکاری را به بنیان کنگره۶۰ آقای مهندس و خانواده محترمشان و همچنین تمامی اعضاء کنگره۶۰ تبریک عرض می‌کنم. تیتر وادی دوازدهم در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود. این وادی هم‌مانند دیگر وادی‌ها پیامی دارد که پیام وادی دوازدهم این است که وقتی من بخواهم به هدفی برسم، اولین کاری که باید انجام بدهم این است که بستری فراهم کنم تا بتوانم بذر آن هدف را در آن بستر بکارم؛ بعد از کاشتن آن بذر باید از آن مراقبت کنم و در کنار مراقبت از آن صبر داشته باشم تا آن را برداشت کنم؛ پس چیزی که اینجا مهم است فرایند زمان می‌باشد؛ یعنی اگر من می‌خواهم به هدفم برسم، باید زمان آن طی شود؛ برای مثال اگر هدف من کاشت گندم باشد ۸ ماه زمان نیاز دارم؛ اگر هدف من درمان اعتیاد باشد ۱۱ ماه زمان نیاز دارم. همان‌طور که من یک نهال آسیب پذیر را می‌کارم، نیاز به مراقبت دارد تا به یک درخت تنومند تبدیل شود، یک مصرف‌کننده هم وقتی وارد کنگره می‌شود آسیب‌پذیر است و کم کم با گذشت زمان طی مدت ۱۰ الی ۱۱ ماه با آموزش‌های کنگره، راهنما و اعضاء کنگره۶۰ می‌تواند به حال خوش و رهایی برسد.

آقای امین می‌فرماید: «درختکاری از نظر ما در کنگره یک مفهوم دیگری دارد؛ چون ما در کنگره می‌گوییم، اول خودمان را احیا کنیم، بعد که خودمان را احیا کردیم، دنیا را آباد و احیا می‌کنیم.» هدف ما این است که کاشتن درخت جزئی از زندگی ما شود؛ یعنی تبدیل به علایق ما شود. یکی از نکات خیلی مهمی که در کنگره ۶۰ در کتاب ۱۴ وادی، قسمت وادی هشتم به ما آموزش داده می‌شود، بازپرداخت بدهی است. بازپرداخت بدهی؛ یعنی شخص تخریب‌هایی که طی سالیان مصرف مواد به خود و دیگران به وجود آورده است را جبران کند. این بازپرداخت و جبران خسارت از شخص آغاز می‌شود و در انتها به جامعه و طبیعت می‌رسد؛ نکته جالب این است که برای جبران خسارت در جامعه و طبیعت یک زمان خاصی در نظر گرفته شده است. برای همین هفته درختکاری به نوعی بازپرداخت بدهی نسبت به طبیعت و جامعه است؛ ولی فقط افرادی مجاز به کاشت درخت هستند که حداقل یک سال از رهایی آن‌ها گذشته باشد، دلیل آن هم مشخص است؛ چون قبل از بازپرداخت بدهی به جامعه و طبیعت در ابتدا باید شخص بدهی خودش را با خود و خانواده‌اش صفر کند که این امر نیازمند پروسه زمان است.

ما همیشه از طبیعت الگو می‌گرفتیم و هیچ الگویی به نظر من قشنگ‌تر از طبیعت نیست. یکی از اجزای طبیعت درخت است. درخت به من همسفر می‌آموزد که باید برای زندگی تلاش کنم؛ همان‌طور که درخت در مقابل بزرگترین موانعی که سر راهش است، خودش را به نور خورشید می‌رساند و همچنین ریشه درخت با وجود قلوه سنگ‌های بسیار سخت و بزرگ که بر سر راهش قرار دارد هرطور که شده است خودش را به رطوبت می‌رساند، من هم اگر در راه رسیدن به ارزش‌ها موانعی بر سر راهم قرار گرفت، ناامید نشوم و به راه خودم ادامه بدهم. انسان‌ها تخریب‌های زیادی در زمین ایجاد کرده‌اند؛ اگر توجه کرده باشید افرادی که به مسافرت می‌روند، خیلی راحت شاخه درختان را می‌شکنند و با آن‌ها آتش درست می‌کنند و در طول روز که در محیط زیست هستند زباله‌های خود را در محیط زیست رها می‌کنند و آن‌جا را آلوده می‌کنند. پرندگان را شکار می‌کنند و خیلی بلاهای دیگر بر سر طبیعت می‌آورند، یکی از مسائل مهم این است که انسان زندگی کند و بگذارد دیگران هم زندگی کنند.

هر چیزی را که برای خودمان می‌پسندیم، برای دیگران هم بپسندیم، ما در زمین زندگی می‌کنیم و گیاهان، درختان و جانوران برای ما مفید هستند؛ پس نباید به آن‌ها خسارت وارد کنیم. در سی‌دی معرفت ۱۴۰۳ آقای مهندس فرمودند: «محبت به صورت عام است. وقتی من درگیر ضد ارزش‌ها باشم؛ مسلماً زیبایی‌های درونم و حتی نعمت‌ها و زیبایی‌های اطرافم را نمی‌بینم؛ ولی زمانی که محبت در درون من رشد کند آن زمان است که سایه‌ها را دوست دارم، همه آدم‌ها را دوست دارم، طبیعت را دوست دارم، درختان و گیاهان را دوست دارم، نسبت به همه احساس محبت می‌کنم؛ چون به این نتیجه می‌رسم که بدون آن‌ها نمی‌توانم، زندگی کنم و همه چیز برای من جاذبه دارد.

در ادامه گزارشی تصویری از مراسم افطاری همسفران نمایندگی گوجان

مرزبانان کشیک: همسفر سمیه و مسافر امیرعلی
تایپیست: راهنمای ویلیام وایت همسفر معصومه
عکاس: مرزبان خبری همسفر سمیه
ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر فرزانه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی گوجان