ذرات خاک

همسفر فاطمه و مسافرشان یحیی با بیش از چند دهه تخریب و آخرین آنتی‌ایکس مصرفی شیشه و هروئین وارد کنگره شدند. به مدت ۱۳ ماه با متد DST و داروی OT به راهنمایی مسافر ابراهیم و همسفر زهره سفر کردند. در حال حاضر به مدت چهار سال و چهار ماه است که به لطف خدا و دستان پرمهر آقای مهندس آزاد و رها هستند. رشته ورزشی مسافر باستانی و رشته ورزشی همسفر در کنگره ایروبیک و بدمینتون است. در ادامه همسفر فاطمه سفر نیکوتین داشتند با راهنمایی همسفر الهه که در حال حاضر به مدت سه ماه است که آزاد و رها هستند. همسفر فاطمه در جایگاه ورزشبانی بدمینتون و ایروبیک، دبیری بدمینتون و ایروبیک، دبیر جلسات، حضور در سایت، خزانه‌دار سردار، لژیون سردار و دنوری خدمت کرده‌اند و در حال حاضر در جایگاه نگهبانی بدمینتون و راهنمایی در حال خدمت هستند.

در ابتدا شاکر خداوند هستم که بار دیگر این خدمت را تجربه می‌کنم؛ چراکه هر خدمت باعث تفکر بیشتر می‌شود و تلنگری است که به یاد بیاورم چه در توشه خود دارم.

در انتهای وادی دوازدهم توصیه شده است که برای آبادانی زمین و داشتن محیطی سالم و پاکیزه هر ساله برای خود یک درخت بکاریم از هر نوع و در هر مکانی که امکان آن باشد تا ذره‌ای از «در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود» را با رشد کردن و بزرگ شدن درخت مشاهده کنیم. در کنگره۶۰ هر فرد سفر دومی که از آموزش‌های او یک سال گذشته باشد هر ساله بایستی یک درخت بکارد و نشانه‌گذاری نماید، آدرس و تاریخ آن را بداند تا به موقع از آن مراقبت کند.

اجرای وادی دوازدهم چند نکته را برای من دارد: نکته اول) حداقل مقداری از خساراتی که به زمین و جانوران زده‌ام را بدین صورت قابل جبران است. نکته دوم) از تخریب و آلودگی زمین جلوگیری می‌کنم. نکته سوم) دیگران قبل از من کاشتند و من خوردم؛ بایستی من نیز بکارم تا دیگران استفاده کنند. به این صورت می‌توانم، درست زندگی کنم و اجازه زندگی به دیگران نیز می‌دهم.

من حدود چندین سال است که وارد کنگره شده‌ام و تا کنون موفق به کاشت دو درخت شده‌ام و امسال نیز به لطف خدا در اردوی درخت‌کاری شرکت خواهم کرد و این امر را اجرا می‌کنم. سال گذشته برای اولین بار اردوی درخت‌کاری همسفران برگزار شد. بسیار روز زیبا و تجربه دل‌انگیزی در کنار همسفران بود. وقتی به هر کدام نهالی دادند تا بکاریم؛ ابتدا برای همسفران غیرممکن و عجیب بود که خود با کلنگ زمین را بکنند. زمانی‌که با دستانت زمین را لمس کنی و مشغول کندن می‌شوی، حس و حال بسیار خوبی دارد و گویا ذرات خاک با تو صحبت می‌کنند. یاد دوران نوجوانی افتادم که در حیاط خانه همراه برادرم یک گودال برای کاشت درخت کندیم. زمانی‌که پدرم با این صحنه مواجه شد، بسیار عصبانی شد؛ در نهایت با اصرار ما اجازه کندن به اندازه دو موزائیک را داد؛ اما ما شش موزائیک کندیم و باغچه‌ای زیبا از گل‌‌های عباسی و یاس درست کردیم و حیاط خانه چندین برابر زیبا شد. لذتی که از فضای سبز و آرام‌بخشی که برای ما به وجود آمد را هرگز فراموش نمی‌کنم. گیاهان موجودات بسیار مهربانی هستند که حس زیبایی، طراوت و سرزندگی را به ارمغان می‌آورند.

در انتها، امیدوارم قدردان نعمت‌های خداوند باشم و اندکی از خسارت‌های وارده را که روزی با کشیدن قلیان و ایجاد دود و آلودگی در محیط‌زیست انجام داده‌ام را با کاشت درخت هر ساله جبران کنم.

 
نویسنده: راهنما همسفر فاطمه
عکاس: همسفر منیره رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون چهارم)
ویرایش: همسفر نجمه رهجوی راهنما همسفر صنم (لژیون نهم) دبیر سایت
ویراستاری و ارسال: همسفر سارا رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون ششم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی حسنانی تهران