قدرت مطلق برای سکنی کردن انسان در این کره خاکی ابتدا زمین را برای او قابل سکونت کرد تا انسان با این جسم مادی بتواند در سیاره زمین زندگی کند، مرحله‌ای از حیات را تجربه کرده، بیاموزد و گامی در جهت رشد و تعالی بردارد. انسان برای زنده ماندن به غذا و اکسیژن نیاز دارد و این موارد توسط درختان تأمین می‌شوند. این‌جا به اهمیت و نقش بسیار مهم درختان در چرخه طبیعت پی می‌بریم. آن‌ها عامل حیات در زمین هستند و زندگی بدون آن‌ها امکان‌پذیر نیست.
درختان، خوراک و هوای مورد نیاز انسان و جانوران را تأمین می‌کنند. ریشه، تنه، ساقه، برگ و میوه آن‌ها خیر فراوانی دارد. آن‌ها در زمین تعادل دمایی ایجاد کرده و باعث خنک شدن زمین می‌گردند. اتمسفر و هاله اطراف کره زمین که مانع عبور امواج و اجسام آسمانی است توسط آن‌ها ایجاد شده و گازهای سمی و دی‌اکسیدکربن را گرفته و اکسیژن مورد نیاز انسان و حیوانات را تولید و از وقوع سیل هنگام بارش شدید باران جلو‌گیری می‌کنند. در این‌جا به حکمت و قدرت آفریدگار و نظم جهان هستی پی می‌بریم و در برابر این همه عظمت سر تعظیم فرود می‌آوریم.
انسان جزئی از طبیعت است و خداوند انسان را از جنس خودش آفرید و مانند آفریدگارش و طبیعت در اصل و ذات، لطیف است؛ اما گاهی در گیرودار دنیا و زندگی ماشینی، لطافتش را از دست داده، زمخت می‌شود و دیگر خبری از آن احساسات لطیف مانند احساس شادی، آرامش و طراوت نیست. نه این‌که نباشد، هست؛ اما زنگار کبر، غرور، خشم، کینه، طمع، نفاق، استرس، اضطراب و شتابزدگی روی آن‌ها را گرفته و از خود اصلی‌اش دور شده است.
انسانی که به اصل خودش متصل باشد هیچ‌گاه به طبیعت و درختان که سمبل حیات و آبادانی هستند آسیبی نمی‌زند و درست و بجا از این آفریده‌های ساکت خداوندی استفاده می‌کند و به خاطر منافع و زیاده‌خواهی‌های خود، حاضر نیست به هیچ مخلوقی آسیب برساند. درختان الگوی پایداری، استقامت، تلاش و امید هستند. شاخه‌هایی که به دنبال نور نهایت تلاش خود را می‌کنند و ریشه‌هایی که به دنبال زندگی و برای ادامه حیات به دنبال آب و غذا تا اعماق زمین می‌روند. این موضوع اهمیت حیات برای همه موجودات را نشان می‌دهد.
کره زمین زیستگاه انسان، جانوران و گیاهان می‌باشد و تنها انسان نیست که حق حیات دارد؛ بنابراین نباید از روی خودخواهی و جهالت، به خود و دیگر مخلوقات خداوند آسیب بزنیم و زندگی را برای آفریدگان الهی دچار مشکل کنیم. با تخریب جنگل‌ها و نابودی درختان زیستگاه جانوری دچار آسیب می‌گردد و موجب انقراض گونه‌های جانوری و هم‌چنین بیماری انسان و کاهش طول عمر بشر را به دنبال دارد.
پیشرفت تکنولوژی، وسایل آسایش و رفاه بیشتری را برای انسان فراهم کرد؛ اما با صنعتی و ماشینی شدن جوامع آسیب سنگینی به طبیعت و درختان وارد شد و انسان را از طبیعت دور نمود. افزایش گازهای گلخانه‌ای حاصل از سوخت ماشین‌ها و کارخانجات و به‌دنبال آن سوراخ شدن لایه اوزون، گرم شدن زمین، تغییر فصول و ذوب شدن یخ‌های قطبی از پیامد‌های صنعتی شدن جوامع می‌باشد.
این مسئله باعث انواع بیماری‌ها و کاهش طول عمر بشر خواهد بود. برای مقابله با این پیامد‌ها باید به درختکاری اهمیت ویژه‌ای بدهیم و طبق وادی دوازدهم از طبیعت جبران خسارت کنیم. به این آفریدگان زیبا به چشم موجودات زنده و دارای حس نگاه کنیم و در نگهداری و حفظ طبیعت بکوشیم تا لایق نعمت‌های بیشتر خداوندی شویم. پس بیایید در زمین زندگی کنیم و بگذاریم دیگران هم زندگی کنند.
یکی از رسوم زیبا در کشور ما درختکاری است که در ماه اسفند انجام می‌شود. آقای مهندس نیز به این سنت زیبا اهمیت ویژه‌ای داده‌اند و در اسفند ماه دستورجلسه‌ای را به نام «درختکاری» معرفی کرده‌اند. به این صورت که هر شخص یک سال بعد از رهایی به شکرانه آن باید هر سال در هفته درختکاری یک درخت کاشته و به آن رسیدگی کند و نام و آدرس درخت را بنویسد تا شاهد رشد آن باشد. همسفران نیز می‌توانند در این عمل زیبا شرکت کنند. «دیگران کاشتند و ما خوردیم، ما بکاریم و دیگران بخورند.»
نویسنده: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون نهم)
ویراستاری: همسفر سارا رهجوی راهنما همسفر سعیده (لژیون دوازدهم) دبیر سایت
ارسال: همسفر مرضیه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی صالحی
- تعداد بازدید از این مطلب :
190