دستور جلسه هفته: درختکاری

بسم الله الرحمن الرحیم

دستور جلسه هفته: درختکاری  (اجرای وادی دوازدهم)

هرچند از دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم چیز زیادی نمی‌دانیم، اما در همین حد کمی هم که آگاهی داریم، می‌دانیم که زمین یکی از زیباترین مکان‌هایی است که خداوند برای زندگی موجودات خلق کرده است. کره زمین، سیاره بسیار کوچکی است در منظومه شمسی و این منظومه نقطه کوچکی از کهکشان راه شیری و کهکشان راه شیری، نقطه بسیار کوچکی در بین میلیاردها کهکشان دیگر و باز به همین شکل جهان‌های بسیاری حلقه وار در دل یکدیگر قرارگرفته‌اند و تا جایی ادامه‌دارند که توان فکری و ذهنی ما از درک و تصویرسازی آن قاصر است.
کره زمین، این سیاره کوچک و زیبا در بهترین تقویم توسط خداوند طراحی و آفریده‌شده است؛ اما انسان‌ها از زمانی که چشم و گوششان باز شد و زندگی اجتماعی خود را شروع کردند، تخریب و خسارت زدن به این سیاره را شروع کردند. همان‌ که بنیان کنگره ۶۰ در سی دی عقبه به زیبایی بیان نمودند که آیه شریفه (ان الانسان لفی خسر) به همین موضوع اشاره دارد و انسان دائم در حال خسران و آسیب زدن است. یکی از مصادیق بارز این خسارت، تخریب جنگل‌ها، اکو سیستمها و نابودی ارکانی است که بقای زمین سخت به آن‌ها وابسته است و درخت یکی از مهم‌ترین ارکان بقای زندگی ماست.
درخت، گویی بعد از آب، نبض زندگی ماست. هر جا که درخت هست زندگی هم هست و هر جا درخت نیست زندگی هم نیست. آیا می‌دانیم که اکسیژن که نفس کشیدن ما به آن وابسته است توسط درختان تولید می‌شود و اگر نباشد کارمان تمام است؟
این درختان هستند که تصفیه هوای زمین را بر عهده‌دارند و گازهای مضر ازجمله دی‌اکسید کربن را به اکسیژن تبدیل می‌نمایند. جدا از بحث استفاده‌هایی نظیر چوب، میوه‌ها، زیبایی، سایه و سایر مواهبی که از درخت عاید ما می‌شود، درختان، ریه‌های زمین و درواقع ریه‌های خود ما هستند؛ اگر آسیب ببینند این ما هستیم که نمی‌توانیم نفس بکشیم.
در قرن‌های گذشته تعداد درختان در سراسر دنیا به دلیل استفاده بی‌رویه و بی‌تفکر، به‌شدت کم شده است و این مسئله بدون شک در تغییرات اقلیمی که اکنون شاهد آن هستیم مهم‌ترین نقش را داشته است. گرم شدن زمین، ذوب شدن یخ‌های قطبی، گرمایش بی‌سابقه، سرمای بی‌سابقه و بی‌موقع، طوفان‌ها، سیل و سایر پدیده‌های اقلیمی که درگذشته به این شکل وجود نداشته، ازجمله موارد ناشی از حذف تدریجی درختان بر روی زمین است.
امروزه کارشناسان، مهم‌ترین راه مقابله با این وضعیت را کاهش گازهای گلخانه‌ای می‌دانند. گازهای گلخانه‌ای، به زبان ساده به دودها و گازهایی گفته می‌شود که توسط صنایع و خودروها تولید می‌شوند و به هوا می‌روند و در جو زمین یک‌لایه دود و گاز مثل یک ابر تشکیل می‌دهند.
نور خورشید موقع عبور از این لایه یک مقدار از اثرات و خاصیت خود را از دست می‌دهد. برای مثال اگر دقت کرده باشید نور خورشید در تهران خیلی ضعیف‌تر از نور خورشید در جاهایی است که هوا تمیز است و در روزهایی که در تهران هوا تمیز است نور خورشید خیلی قوی‌تر و درخشنده‌تر است. مسئله بعدی این است که نور خورشید بعد از رسیدن به زمین، بخشی از آن منعکس می‌شود و به آسمان می‌رود.
در حالتی که جو زمین آلوده به دود و گازهایی که گفتیم باشد، این نوری که به‌سوی آسمان منعکس می‌شود، با برخورد به این لایه، دوباره به سمت زمین‌برمی گردد و باعث گرم شدن بیش‌ازحد زمین می‌شود که اصطلاحاً به آن حالت انعکاس گلخانه‌ای می‌گویند. درواقع اتفاقی که می‌افتد مثل یک گلخانه سرپوشیده و شیشه‌ای است.
این راهکار، یعنی کاهش گازهای گلخانه‌ای می‌تواند بسیار مفید و مؤثر باشد، اما مهم‌تر از آن کاشت درخت است. به قول دیده‌بان محترم آقای امین دژاکام، اگر تعداد درختان در زمین زیاد باشد، قدر مسلم بسیاری از این گازهای مضر تصفیه می‌شود و اکوسیستم به حالت طبیعی خود نزدیک می‌شود. در نظر بگیرید اگر نصف جمعیت جهان در سال هر نفر دو درخت بکارد، چیزی در حدود ۸ میلیارد درخت می‌شود و یا اگر در کشور خودمان نصف مردم کشور در سال هرکدام دو درخت بکارند، چیزی در حدود ۸۰ میلیون درخت می‌شود و در طول ۱۰ سال می‌شود ۸۰۰ میلیون درخت. تصور کنید چه تغییری در آب‌وهوای کشور پدید می‌آید. چه کشور زیبا و پردرختی خواهد شد.
به‌هرحال این بررسی کوتاه و بسیار ساده، کمی وضعیت را روشن می‌کند که اهمیت درختکاری برای چیست و برای چه بنیان کنگره ۶۰ به ما اعضای کنگره تکلیف کرده‌اند که در سال حداقل یک درخت بکاریم. برای ما اعضای کنگره، درخت‌کاری مصداق بارز جبران خسارت است. جبران خسارت‌هایی که در زمان اعتیاد به خودمان، خانواده و جامعه زده‌ایم و حالا می‌توانیم به زیبایی جبران کنیم؛ با درختکاری.
امسال نیز اردوی درختکاری مانند هر سال در هفته درختکاری و منابع طبیعی در تمام نمایندگی‌های کنگره برگزار می‌شود. اردوهای درختکاری کنگره ۶۰ با همکاری ادارات منابع طبیعی در شهرهای مختلف برگزار می‌شود و این امر برای کنگره ۶۰ منشأ برکات بسیاری است.
انشاالله که همه ما بتوانیم در هفته درختکاری، حداقل یک درخت بکاریم و درختان را تا رسیدن به مرحله بی‌نیازی از آبیاری و مراقبت و مواظبت نماییم. حال پیشنهاد می‌شود برای آشنایی بیشتر با موضوع درختکاری در کنگره ۶۰، متن وادی دوازدهم را مطالعه نماییم تا ببینیم بنیان کنگره این موضوع را چگونه بیان می‌نمایند.

با احترام، مسافر علی خدامی