وقتی ما مردمی هستیم که به یکدیگر رحم نمی کنیم، چگونه توقع داریم خداوند به ما رحم کند؟

جلسه هشتم از دوره چهل و سوم کارگاه‌های آموزشی کنگرۀ ۶۰ نمایندگی ارتش، با استادی راهنمای محترم مسافر روزبه، نگهبانی مسافر حامد و دبیری مسافر بیت الله، با دستور جلسه «درختکاری» در روز شنبه 11 اسفند ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

در ابتدا حلول ماه مبارک رمضان را به تک تک عزیزان تبریک عرض می کنم، ماه رمضان فرصت خوبی است تا ما بتوانیم عادت های نادرست و غلط خود را تغییر دهیم؛ امیدوارم تا همه ما بتوانیم از این فرصت بهترین بهره لازم را ببریم.
یک پیوند وجود دارد که همه انسانها را کنار یکدیگر نگاه می دارد، جناب مهندس در تمام سی دی ها به این پیوند از این رو که بسیار حیاتی است اشاره ویژه ای دارند، این پیوند اگر وجود نداشت هیچ چیزی خلق نمی شد و هیچ انسانی نسبت به دیگری حال و حس خاصی نداشت، همانطور که می دانیم این پیوند محبت نام دارد.
وادی چهاردهم که وادی محبت است شامل دوازده سی دی می شود، در سی دی هشتم آقای مهندس می فرمایند، این وادی را من باید خلاصه کنم وگرنه اتمام این وادی بیشتر از صد سی دی به طول می انجامد؛  پس باید ببینیم که مطلب محبت تا چه اندازه اهمیت دارد.
وقتی به این وادی بر می گردیم و از خود سوال می کنیم اگر همه چیز بر پایه محبت است، پس چرا جنگل های ما در حال نابود شدن هستند و محیط زیست رو به ویرانی و در ساحل هایمان تا این اندازه زباله و پلاستیک وجود دارد، چرا در جاده شمال به اندازه پنج متر طبیعت پاکیزه بدون زباله پیدا نمی شود؛ چرا آن شخصی که از طبیعت استفاده می کند زباله اش را در آن محل رها می کند و یا اینکه حاضر می شود برای تهیه جوجه کبابش درختی که ده سال عمر دارد را قطع کند و آتش بزند؟
بوته های کوهی اطراف تهران بسیار تا بسیار سخت رشد هستند، مانند بادام کوهی یا همین بوته هایی که به آتش کشیدن آنها سه ثانیه طول می کشد؛ یا بوته گون که کتیرا از آن به دست می آید، بهتر است بدانیم که یک بوته گون سی سانتی ده سال عمر دارد؟! آن وقت با یک فندک ما این بوته ده ساله را در سی ثانیه می سوزانیم و از بین می بریم یا اینکه یک درخت بادام کوهی پنجاه سال طول می کشد تا به ارتفاع یک متر و نیم برسد، آن وقت ما حاضر می شویم برای به دست آوردن ذغال کباب روز سیزده به در، این درخت پنجاه ساله بادام کوهی را در طبیعت به آتش بکشانیم.
کار ما به کجا رسیده، طبیعتی را که ما ادعا می کنیم فرزندان آن هستیم را به نابودی می کشانیم، دقیقا مانند فرزندانی که پدر و مادرشان را به نابودی می کشانند و والدینشان را به خانه سالمندان می سپارند؛ دقیقا کاری که با طبیعت انجام می دهیم مصداق بارز همین مثال می باشد.
هیچ کدام از ما برای خرید میوه حاضر نیستیم کیسه های پارچه ای با خودمان ببریم تا مجبور نباشیم از ده ها کیسه پلاستیکی استفاده نماییم.
دستور جلسه درختکاری برای این است که به من یاد آوری کند تا مراقب پیوند محبت باشم و به من یادآور این می شود که از کجا نشئت گرفته ام و لازم است چه خدمتی به این طبیعت که در آن زندگی می کنم باید انجام برسانم.
باید بدانیم که پشت پرده این دستور جلسه صور پنهانی وجود دارد که باید آن را پیدا کنیم و در مورد آن تفکر و صحبت نماییم.
در سی دی ساختار درون استاد امین درباره این موضوع که چگونه انسانها انرژی ساختارها را که سال ها ذخیره شدن آن زمان برده است را برای منافع آنی خودشان می سوزانند و از بین میبرند، انرژی ذخیره شده ای را که نسل های بشریت باید از آن استفاده کند را تباه می کنند و از بین می برند.
منابع آبی زیر زمینی کشورمان دویست و پنجاه میلیارد متر مکعب بوده است که ذخیره شدن هر پنجاه میلیارد متر مکعب آب زیر زمینی، نیازمند ششصد تا هزار سال زمان می باشد؛ باید بدانیم که ما در چهل سال گذشته صد و پنجاه میلیارد متر مکعب از آب ذخیره شده زیر زمینی را مصرف کرده ایم، به عبارتی به اندازه مصرف سه هزار سال آب زیر زمینی را در این مدت کوتاه استفاده کرده و هدر داده ایم.
وقتی ما مردمی هستیم که به یکدیگر رحم نمی کنیم، چگونه توقع داریم خداوند به ما رحم کند؟ ما نه به خودمان و نه به طبیعتمان رحم کردیم و بعد انتظار داریم خداوند یا یک انسان دانایی پیدا شود و به ما رحم کند! چگونه ممکن است؟
جنگل ها و درخت ها نه تنها باعث می شوند که آب های زیرزمینی کاهش پیدا نکند، بلکه سبب افزایش ذخایر آب های زیرزمینی نیز می شوند و این سیستم طبیعت است و ما به راحتی نباید از کنار این مسئله بگذریم.
امیدوارم که هر کدام از ما بتوانیم در این هفته تاثیر واقعی را بگذاریم و نه تنها یک درخت بکاریم، بلکه از آن درخت مراقبت کنیم تا به یک درخت بزرگ و تنومند تبدیل شود تا به راحتی از بین نرود و با این کار بتوانیم از طبیعت خویش محافظت نماییم.

تایپ، ویرایش و ارسال: مسافر محمد از لژیون دوازدهم