آرامشی برای زیستن!

جلسه هفتم از دوره سیزدهم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی ویژه همسفران آقا کنگره۶۰ شعبه شیخ‌بهایی، با استادی راهنما همسفر جواد، نگهبانی همسفر امیرحسین و دبیری همسفر‌ مهدی با دستور جلسه "درختکاری" شنبه ۱۱ اسفندماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:
برگ درختان سبز در نظر هوشیار
هر ورقش دفتری است معرف کردگار
درحالی‌که چشم‌انتظار رسیدن بهار هستیم، به زمانی می‌رسیم که حاوی پیامی سرشار از عشق و انگیزه برای زیستن در این جهان خاکی است. بهتر نیست لحظاتی به این راست‌قامتان بی چشم‌داشت بیندیشیم؟ آیا در برابر این‌همه استفاده و لذت بردن از طبیعت و درختان، تاکنون قدمی برای آن‌ها برداشته‌ایم؟ استاد امین می‌فرمایند؛ زمانی که یک درخت می‌کاریم نسبت به آن مسئول هستیم و هنگامی‌که چیزی را خلق می‌کنیم، نمی‌توانیم با دستان خود آن را نابود و ویران سازیم.
می‌توانیم درختان را الگو خود قرار دهیم؛ این راست‌قامتان سبزپوش برای بقاء خود و انسان تلاش می‌کنند، از میان موانع به درخشندگی نور خورشید می‌رسند، چشم‌به‌راه می‌مانند تا ریشه‌های خود را سیراب کنند و به پرندگان پناه و آرامشی برای زیستن ببخشند.
زندگی درختان به زندگی ما انسان‌ها شباهت دارد؛ همان‌طور که درخت در ابتدا بذر کوچکی است و با تلاش به نور می‌رسد، انسان نیز در تاریکی‌ها به دنبال روزنه‌ای می‌گردد تا نور را به درون خود مهمان کند. بذر در زیر خاک تبدیل به نهال می‌شود و طبیعت چگونه رشد کردن و رسیدن به سرافرازی را به آن می‌آموزد؛ مانند انسان‌هایی که با ورود به کنگره بذر وجودی خود را به نهالی تبدیل و در پرتو آموزش‌های کنگره رشد می‌کنند و در برابر مشکلات زندگی‌ استوار می‌مانند.
همان‌طور که یک درخت در برابر باد، بی‌آبی و غیره مقاومت می‌کند تا هرروز قوی‌تر بشود؛ اعضای کنگره ۶۰ نیز می‌آموزند در برابر سختی‌ها، بی‌محبتی‌ها و خشم‌ها تاب آورده، نقطه تحمل خود را بالا ببرند و قوی‌تر بشوند.
وقتی نهالی را به دست خاک می‌سپاریم لبخند عمیق آسمان و حال خوب زمین را می‌توان حس کرد. هیچ درختی تنومند نمی‌گردد، مگر بادهای بسیاری به آن وزیده شود و این وزش باد باعث تقویت ریشه و عمیق شدن آن در خاک می‌شود. انسان‌ها نیز پس از هر سختی محکم‌تر و استوارتر می‌شوند. همان‌طور که می‌دانیم درختان عناصری در ریشه و ساقه خود دارند و با استفاده از آن‌ها حیات را به ما هدیه می‌دهند.
حال این سؤال پیش می‌آید که در مقابل این سخاوت وظیفه ما انسان‌ها چیست؟ بایستی گوش جان به صدای طبیعت بسپاریم و دردی از آن را درمان کنیم. همان‌گونه که استاد امین در صحبت‌های چهارشنبه فرمودند و در متن وادی دوازدهم نیز آمده؛ هر شخصی که به درمان می‌رسد، در سفر دوم بایستی هرساله با کاشت یک درخت از طبیعت جبران خسارت نماید.
ازآنجاکه آموزش‌های کنگره کاربردی هستند، باید دست به عمل بزنیم و شروع به کاشت درخت نماییم. طبق متن وادی هرسال حداقل باید یک درخت بکاریم و از آن مراقبت به عمل بیاوریم تا آن درخت به ثمر برسد و اگر این درخت خشک بشود، سال بعد باید به‌جای یک درخت، دو درخت کاشته شود.
اگر فردی نتوانست در اردوی درختکاری شرکت کند، بایستی به‌صورت انفرادی یا همراه خانواده این عمل را انجام دهد. در کنگره ۶۰ زمانی که تغییرات درونی را آغاز می‌کنیم، علاقه به تغییرات بیرونی نیز در ما ایجاد می‌گردد. در متن کلام‌الله آمده؛ شما از زمین به وجود آمده‌اید، بایستی در آبادی زمین کوشا باشید، گویی این فرمانی برای کل هستی است.

تایپ و ویرایش: همسفر براتعلی و همسفر دانیال (لژیون سوم)
عکس: همسفر امیرحسین (لژیون هفتم)
تنظیم‌ و ارسال: همسفر سهیل (لژیون یکم)
نمایندگی شیخ بهائی، همسفران آقا