مقاله همسفر زهرا (ب) رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون پنجم) در مورد دستور جلسه "درختکاری":
استاد امین در سیدی درخت میفرمایند: «اعمال، رفتار و منش انسانها روی آبوهوا تأثیر میگذارند». انسان با هستی همانطور رفتار میکند که با خودش رفتار میکند. تمام چیزهایی که در بیرون است، درون خود انسان هم وجود دارد. جهان درون با جهان بیرون کاملاً متقارن است. اگر انسانها در زمین ویرانی و تخریب ایجاد کنند به دلیل تخریبیست که در خودشان به وجود آوردهاند. وقتی که درونشان از تخریب اشباع شده باشد، آن را به بیرون منتقل میکنند. میزان تخریب کرهٔ زمین نشان میدهد، انسانها بیشتر در جهت تخریب زمین عمل کردهاند تا در جهت سازندگی آن.
هستی و این جهان فیزیکی که ما در آن زندگی میکنیم از میلیاردها سیاره، کهکشان و ستاره تشکیل شده است. گیاهان عامل حیات روی کره زمین هستند. گیاهان و درختان با تولید اکسیژن باعث بهوجودآمدن یک هاله اطراف زمین میشوند که این هاله مانع از ورود هر نوع شهابسنگ، امواج، پرتوها و هر جسم آسمانی به کره زمین میشود. تفاوت موجود زنده و غیرزنده در این است که موجود زنده اگر آسیبی به آن وارد شود، باعث برهمخوردن تعادل میشود؛ اما با نیروهایی که درون خودش دارد، میتواند دوباره تعادل را به حالت اول برگرداند؛ ولی در موجود غیرزنده این توانایی وجود ندارد. در نتیجه کرهٔ زمین یک موجود زنده است و اگر اتفاقی برای آن رخ دهد میتواند خودش را بازسازی کند.
حال این سؤال پیش میآید که گیاهان چه فوایدی برای کرهٔ زمین دارند؟ 1) گیاهان عامل وجود حیات بر روی کره زمین هستند. 2) خوراک و تمام مواد غذایی حیوانات و انسانها، از گیاهان بهدست میآید. 3) درختان و گیاهان با جذب نور خورشید و ایجاد رطوبت، تعادل دمایی کره زمین را حفظ میکنند و میتوانند هوای گرم تابستان را خنک کنند و سرمای طاقت فرسای زمستان را متعادل سازند. با از بین رفتن درختان و گیاهان، حیات از بین میرود و دیگر کرهٔ زمین قابل سکونت نیست. همچنین دمای زمین گرمتر میشود؛ همانطور که انسان اگر دمای بدنش از حد تعادل خارج شود باعث مرگ او میشود، زمین هم اگر 4 تا 5 درجه گرمتر شود، از تعادل طبیعی خارج شده و دیگر حیات در آن غیرممکن میشود.
یک فرد مصرفکننده با ورود به کنگره و درمان شدن و به تعادلرساندن جسم، روان و جهانبینی، حسهایش به تعادل میرسند و زیبایی، خوبی و لطافت طبیعت را درک میکند. طبیعت و آنچه در آن وجود دارد را دوست دارد و از آسیبزدن به درختان و طبیعت چشمپوشی میکند. در آخر وادی دوازدهم، مسئله درختکاری مطرح شده است. آقای مهندس در سیدی درختکاری میفرمایند: «شخص مصرفکننده و خانوادهٔ او بعد از گذشت یکسال از درمان خود باید به شکرانهٔ درمان، رهایی و حال خوش هر سال یک درخت بکارند». درخت از هر نوع که باشد و در هر کجا که کاشته شود، فرقی نمیکند؛ ولی نکته مهم آن است، درختی که میکاریم باید برای آن نشانی بگذاریم تا در آینده از آن مراقبت و نگهداری کنیم. اگربه هر دلیلی درختی را که کاشتهایم، خشک شد یا از بین رفت باید سال بعد در فصل درختکاری به جای آن، دو درخت بکاریم و این عمل را هر سال تا روزی که زنده هستیم انجام دهیم تا با این کار ذرهای از فرمان «در آخر امر، امر اول اجرا میشود» را با رشد و به ثمر نشستن درختانی که کاشتهایم، رؤیت کنیم.
منابع: سیدی درخت (استاد امین)، سیدی درختکاری، وادی دوازدهم
ویرایش: همسفر عصمت رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون پنجم)
ارسال: نگهبان سایت همسفر فهیمه
همسفران نمایندگی بیهقی سبزوار
- تعداد بازدید از این مطلب :
142