ایجاد حیات دوباره با درختکاری

برداشت راهنما پریا در مورد دستور جلسۀ "هفتهٔ درختکاری"

از قدرت مطلق سپاسگزارم که فرصت ادامهٔ زندگی همراه با آموزش‌های کنگرهٔ 60 را نصیب و روزی من کرده است. تاریخچهٔ درختکاری در دنیای مدرن کنونی به حدود 150 سال پیش می‌رسد، بدین ترتیب که در ایالات متحدهٔ آمریکا فردی به نام اِستِرلینگ‌مورتُن سعی در تشویق و ایجاد انگیزه بین هم‌وطنانش برای کاشت درخت نمود. طبق آمار به‌دست‌آمده، گفته می‌شود، در آن زمان حدود یک‌میلیون درخت در این کشور کاشته شد؛ یعنی کاشت یک‌میلیون زندگی و چه‌بسا بیشتر.

از آن زمان به بعد درختکاری و احترام به طبیعت به‌عنوان یک امر پسندیده و حیاتی همچنان در بین مردم آمریکا رواج داشته است. با توجه به باورها و ارزش‌های فکری هر کشوری، کاشت درخت در اکثر مناطق جهان، از دیرباز رایج بوده است. در کشور ما هم بر اساس پیشینه فرهنگی غنی و تفکری برخاسته از معنویات و توجه به توصیه‌ها و دستوراتی که در این زمینه  به امر درختکاری داده‌شده است، به دیدهٔ احترام نگاه می‌شود. در ایران معمولاً از نیمهٔ اسفندماه، همه‌ساله کاشت نهال آغاز می‌شود.

درختکاری؛ یعنی فراهم‌کردن، فرصتی دوباره برای احیای زندگی بسیاری از مخلوقات و موجودات زندهٔ دیگر که توسط انسان‌ها بر روی کرهٔ‌زمین ایجاد می‌شود. درختکاری گذشته از اینکه در افزایش زیبایی مناظر اطراف ما تأثیرگذار خواهد بود؛ قطعاً در پاکیزگی و پالایش آلودگی‌های محیطی از جمله آلودگی هوا نقش مهم و قابل توجهی دارد. در توصیه‌ها و ارزش‌های اعتقادی ما آمده است؛ اگر جهان در حال فروریختن بود؛ اما شما مشغول کاشت درخت بودید، همچنان دست از انجام این عمل نیکو و پسندیده برندارید، این سفارش، نشان‌دهندهٔ توجه به سلامت زندگی مجموعهٔ انسان‌ها و ادامهٔ زندگی سایر جانداران در کرهٔ‌زمین می‌باشد.

ما اعضای خانوادهٔ کنگرهٔ 60 با توجه به آموزش‌ها و جهان‌بینی که می‌آموزیم؛ باید نگاهی متفاوت به مسئلهٔ حیات در کره‌ٔزمین برای خود و سایر موجودات داشته باشیم. درختکاری به‌عنوان یک آموزش علمی جزئی از همین دیدگاه می‌باشد؛ بنابراین همه ساله در یک زمان معین در تمام شعب کنگرهٔ 60 تمام رهجویان سفر دومی با شرکت در اُردوی درختکاری نقش خود را در این زمینه ایفاء می‌نمایند و در ادامه با برپایی لژیون‌های آبیاری به حفظ و نگهبانی از این دستاورد می‌پردازند تا این عملیات به نتیجهٔ واقعی و مثبت خود برسد.

طبق آموزش‌های وادی دوازدهم باید به زندگی خود و افرادی که در کنار ما حضور دارند، احترام بگذاریم، زندگی کنیم و اجازه بدهیم، دیگران هم زندگی کنند. درخت می‌کارم به امید کمک‌کردن به حیات انسان‌ها و جاندارانی دیگر که در حیات امروز و آیندهٔ کره‌ٔزمین زندگی می‌کنند. درخت می‌کارم، تا نقش مثبتی در حیات زندگی از خود به جا بگذارم به امید شهر و کشوری زیبا و سرسبز که نشانه‌ٔ حیات در جای‌جای آن متجلی باشد.

ویرایش: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون دوم)
ویراستاری و ارسال: همسفر حانیه دبیر سایت
همسفران نمایندگی بیهقی سبزوار