عشقی که از محبت پدیدار شود عشقی سالم است

ما برای به تکامل رسیدن باید محبت داشته باشیم، امکان ندارد انسانی به درجهٔ معرفت و کمال برسد؛ ولی محبت در او وجود نداشته باشد . وقتی محبت باشد، ذره‌ذره تکامل هم به وجود می‌آید رفتار، کردار، نگاه و حتی کلماتمان عوض می‌شود. همه چیز تغییر می‌کند، ولی اگر محبت نباشد نفرت، کینه و خودخواهی به وجود می‌آید و انسان پیشرفت نمی‌کند.

محبت به لمس و سخن نیست، بلکه درسی است که انتها و پایانی ندارد. چرا انتها و پایانی ندارد؛ چون ما از روز الست بوده‌ایم وقتی پروردگارمان گفت آیا من پروردگار شما هستم و ما گفتیم بله، محبت معلوم نیست از کی بوده و ادامه دارد تنها چیزی که تعیین می‌کند ما در آرامش باشیم، افکار و اندیشهٔ ما است نه پول و ثروت. محبت‌کردن به‌زور نیست باید دوست داشته باشی تا محبت کنی. پایهٔ محبت معرفت، دانایی و تجربه است وقتی اینها باشد گفتار، کردار و پندار درست می‌شود، افکارمان درست می‌شود، دیگر به کسی لطمه نمی‌زنیم، خودمان را از بقیه بالاتر نمی‌دانیم و بعد محبت در ما ایجاد می‌شود و به آرامش درون می‌رسیم.

کسی که محبت داشته باشد همه چیز را دوست دارد درخت، گل، حیوان و انسان و همه چیز را دوست دارد. محبت و عشق هر دو زاییدهٔ هم هستند، عشق به‌صورت خاص است؛ یعنی فقط یک چیز یا یک نفر را دوست داری؛ ولی محبت به‌صورت عام است که همه چیز را دوست داری عشقی که از محبت پدیدار شود عشقی سالم است.

نویسنده: همسفر مینا رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون یازدهم)
رابط خبری: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر فریبا (لژیون اول)
ویراستاری و ارسال: همسفر پریسا نگهبان سایت
همسفران نمایندگی البرز کرج