انسان باید قدردانی را بیاموزد

هشتمین جلسه از دوره دوم سری کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ ویژه مسافران و همسفران نمایندگی سنایی نیشابور در روزهای پنجشنبه با استادی : راهنمای محترم مسافر رضا، نگهبانی : مسافر مهدی و دبیری: مسافر وحید ، با دستور جلسه « هفته راهنما » مورخ 1403/12/02 رأس ساعت 17 آغاز به کار کرد

خلاصه سخنان استاد
سلام دوستان، رضا هستم، یک مسافر. خداوند را شاکر و سپاسگزارم که بار دیگر در این جایگاه قرار گرفتم تا بتوانم خدمت کنم و آموزش بگیرم. به عزیزانی که از شعبات دیگر، از جمله سبزوار، شعبه‌ی عطار، شعبه‌ی معدن و خیام تشریف آورده‌اند، خیر مقدم عرض می‌کنم و امیدوارم جلسه‌ی پرباری داشته باشیم. همچنین، هفته‌ی راهنما را به تمامی راهنمایان عزیز کنگره‌ی 60 ، در رأس آن‌ها جناب آقای مهندس و خانواده‌ی محترمشان، و به‌ویژه راهنمایان شعبه‌ی سنایی تبریک می‌گویم.
در کنگره‌ی 60، چهار جشن مهم داریم : جشن دیده‌بان، جشن مرزبان و ایجنت، جشن همسفر و جشن راهنما. هدف از برگزاری این جشن‌ها این است که سپاسگزاری و تشکر کردن را بیاموزیم و قدردان افرادی باشیم که بدون مزد و منت، راهنمای ما بوده‌اند
. قدردانی، در درجه‌ی اول، برای خود ما مفید است. یعنی من نیاز دارم که سپاسگزاری را یاد بگیرم. گاهی اوقات با خود می‌گویم: در همین نوشتن سی‌دی‌ها چه کسی سود می‌برد؟ قطعاً خود رهجو!
انسان‌ها در هر مقطعی از زندگی، نیاز به راهنما دارند؛ از زمان خلقت تا لحظه‌ی مرگ. از هدایت پیامبران گرفته تا انتظار شیعیان برای ظهور یک منجی که آن‌ها را به سمت تکامل، آرامش و تعالی هدایت کند؛ این‌ها نشان می‌دهد که همیشه یک راهنما باید وجود داشته باشد. ما پیش از ورود به کنگره نیز راهنماهای زیادی داشتیم، اما آن راهنماها ما را به سمت ضد ارزش‌ها سوق می‌دادند. 
اوایل که نسبت به مصرف مواد مخدر آگاهی نداشتم، افرادی بودند که به من آموزش دادند. آن‌ها الزاماً آدم‌های بدی نبودند، بلکه خواسته‌ی من قوی بود. من می‌خواستم یک فرد معتاد شوم و برای آن تلاش کردم. در این مسیر، نیروهای منفی نیز مرا یاری کردند. اما روزی که فکر ترک مواد مخدر به ذهن شخصی خطور می‌کند و خواسته‌اش در این مسیر قوی می‌شود، نیروهای مثبت نیز او را همراهی می‌کنند.
شخص در مسیرش قرار می‌گیرد، راه‌های مختلف ترک را امتحان می‌کند، تا اینکه سرانجام به کنگره‌ی 60 می‌رسد. اینجاست که می‌بیند راهنماهایی هستند که بدون هیچ‌گونه چشم‌داشت و منتی، به‌عنوان همراهانی دلسوز و آگاه در کنار او ایستاده‌اند تا آن شخص مصرف کننده (مسافر) به درمان برسد.
حال، امروز من می‌خواهم از این راهنما تشکر کنم.... ما سه روش برای تشکر و قدردانی داریم : 1. تشکر زبانی و کلامی که بسیار مهم است. کلام، ارتعاش و جان دارد. کلام، عصای معجزه‌گر توست. اما تشکر زبانی کافی نیست. 2. تشکر از صمیم قلب و با احساس واقعی. اگر من از راهنمای خودم به زبان تشکر کنم، اما در دل کینه و دشمنی داشته باشم، آن تشکر هیچ ارزشی ندارد! کلام، حس و قلب باید با هم هماهنگ باشند. 3. تبدیل کلام و حس به عمل و رفتار. بهترین روش قدردانی از راهنما این است که وظایفم را در کنگره به‌درستی انجام دهم: به‌موقع در جلسات حاضر شوم. سی‌دی‌ها را بنویسم. 
بهترین تشکر یک رهجو این است که گل رهایی را از دستان مهندس دریافت کند. یا اینکه وقتی یک رهجوی سفر دومی را می‌بینم که خدمت می‌کند و یا درمان سیگار خود را به پایان رسانده است، این‌ها بهترین هدیه برای راهنماست. راهنمایی، صرفاً به پوشیدن یک شال خلاصه نمی‌شود. راهنمایی، مسئولیتی بسیار سنگین و پُر از چالش است. بارها شده که منِ راهنما کم آورده‌ام، اما یک جمله از آقای مهندس مرا آرام کرده است: «کسانی که می‌خواهند برای رهایی مصرف‌کنندگان مواد مخدر اقدام کنند یا خودشان از اعتیاد رها شوند، لازم است صبر ایوب، مهر، تفکر و گذشت رسول خدا، عدالت علی (ع) و شجاعت حسین (ع) را همیشه مدنظر داشته باشند. در غیر این صورت، بهتر است به سراغ کار دیگری بروند، چراکه برای این مسیر ساخته نشده‌اند!» 
اگر قرار است به راهنما هدیه‌ای بدهیم، باید در شأن او باشد. اگر وسع مالی ندارم، باز هم می‌توانم یک پاکت تمیز و زیبا با یک دل‌نوشته‌ی صمیمانه به راهنمای خود تقدیم کنم. گرچه آقای مهندس، تقدیم پاکت به راهنما را ضروری می‌داند، اما برای منِ راهنما، درست سفر کردن و حضور منظم رهجو، مهم‌ترین چیز است. امیدوارم که بتوانیم قدردان راهنمایان کنگره، به‌ویژه راهنمایان شعبه‌ی سنایی باشیم. با تشکر از همراهی شما

در ادامه جلسه جشن رهایی مسافر مهدی و مسافر محمد برگزار گردید

عکس مسافر پیام
تایپ مسافر حمزه