راهنما درمان کننده نیست بلکه درمان کننده، خود شخص است

چهاردهمین جلسه از دوره پانزدهم سری کارگاه های آموزشی عمومی مسافران کنگره ۶۰ نمایندگی هاتف با نگهبانی مسافر مرید و استادی مرزبان مسافر مصطفی و دبیری مسافر حسین با دستور جلسه"هفته راهنما" روز پنجشنبه 2 اسفند ماه 1403 ساعت 16:۰۰ آغاز به کار کرد.
خلاصه سخنان استاد:
ابتدا سپاسگزار خداوند هستم که اجازه حضور در کنگره را به من داد، از کسانی که باعث شدند با تاریکی‌ها آشنا شوم و پس از آن به کنگره بیایم تا به حال خوش برسم و همچنین از همسفرم که باعث آشنایی من با کنگره شد و راهنمای همسفرم که به ایشان آموزش دادند تشکر می‌کنم، از راهنمای تازه واردین آقا یدالله، راهنمای سفر اول اکبر آقا، ایجنت محترم راهنمای لژیون مرزبانی، راهنمای لژیون جونز آقا محمد عطایی و ایجنت شعبه دلیجان آقا محمد عینی سپاسگزارم و احساس می‌کنم چون نیاز به آموزش بیشتری داشته‌ام این همه راهنماهای خوب و راستین در مسیرم قرار گرفتند که از تک تک آنها نهایت تشکر را دارم.
صحبت کردن در مورد جایگاه راهنما بسیار سخت است، یک راهنما تمام مسیر تاریکی‌ها را با گوشت، پوست و استخوان خود لمس کرده و انواع حقارت‌ها که برای تک تک ما هم بوده است را تحمل کرده و در آخر با کنگره آشنا شده و در مسیر درمان قرار گرفته است تا به رهایی رسیده و به خاطر ادای دین خود در کنگره ماندگار و خدمتگزار شده و تمام سختی و شیرینی خدمت در کنگره را چشیده است.

جناب مهندس می‌فرمایند، راه مستقیم راه آسان و بدون دردسری نیست و سخت‌ترین راه،  صراط مستقیم است، یک راهنما این مسیر را با تمام سختی‌هایش طی کرده و در آزمون راهنمایی شرکت می‌کند و وقتی قبول می‌شود تازه اول راه است چرا که باید در بخش های OT و کلینیک، مرزبانی و تمام قسمت‌ها کارآموزی طی کند همچنین نگهبان ورزشی باید به ایشان نمره قبولی بدهد سپس با دیده‌بان مربوطه مصاحبه انجام دهد و وقتی تمام فرم‌های او آماده شد به تهران رفته و از جناب مهندس، شال راهنمایی را دریافت کرده و پیمان می‌بندد که به مدت ۴ سال به دردمندان خدمت کند نه اینکه آقا و سرور آنها باشد.
یک راهنما عاشقانه رهجوهای خود را دوست دارد و زمانی که رهجوهایش به خوبی رها می‌شوند و در کنگره خدمت می‌کنند بسیار خوشحال می‌شود چه بسا اشخاصی هستندکه در شغل خود نسبت به سختی کارشان حقوق و دستمزد دریافت می‌کنند اما به اعتقاد من در کنگره سخت‌ترین کار و مسئولیت به عهده راهنمایان است که مسئولیت چندین نفر را دارند و این نشانه اینست که خداوند آن شخص را خیلی دوست داشته و لایق دانسته تا بتواند راهنمای چند نفر بشود.
اگر از راهنماها در باره برنامه هایی که به رهجویان می دهند بپرسید ابراز می دارند که همراه آنان بی‌خوابی کشیده، پله کم می‌کنند و سقوط آزاد را تجربه می‌نمایند چرا که راهنما در کنگره یک بارسفر می‌کند اما در ادامه کار خود با تک تک رهجوهایش دوباره سفر می‌کند.
راهنما درمان کننده نیست بلکه درمان کننده، خود شخص است، راهنما فقط و فقط راهنمایی می‌کند و مواظب است که شخص به دره سقوط نکند، راهنما همیشه مواظب است شکوفه ‌هایی که تازه به وجود آمده اند را آفت نزند و از مسیر منحرف نشوند، راهنما تمام وقت و انرژی  خود را برای رهجو می‌گذارد تا او بتواند به رهایی و حال خوش برسد، پس وظیفه تمام ما رهجویان این است که از راهنمایان خود به بهترین شکل تقدیر و تشکر کنیم چون مسئولیت بسیار سختی به گردن آنها است.
یک راهنما برای اینکه بتواند در لژیون خود رهجو پذیرش کند باید هر هفته روزهای جمعه در پارک حاضر باشد، به صورت هفتگی یک سی دی نوشته و تحویل ایجنت بدهد، باید در تمام جلسات حضور داشته باشد چرا که راهنما وقتی پیمان می‌بندد نمی‌تواند در جلسات غیبت کند و این واقعاً مسئولیت بسیار سختی است و ما باید سپاسگزار او باشیم، ضرب المثلی که می‌گوید دیگران کاشتند و ما خوردیم ما هم بکاریم تا دیگران بخورند بدین معنی می باشد که سپاسگزاری یکی از چیزهایی است که می‌توانیم بکاریم تا شخصی که به عنوان یک تازه وارد در کنگره می‌آید و می‌بیند که من از راهنمای خود به بهترین شکل قدردانی می‌کنم او هم می‌آموزد چرا که یکی از مشکلاتی که ما در جامعه امروز داریم این است که اکثر انسان‌ها شکرگزاری و تقدیر از کسانی که به آنها خدمت می‌کنند را فراموش کرده‌اند.
ما اعضای کنگره ۶۰ باید سپاسگزار باشیم و بذر نیکو بکاریم، یک راهنمای تازه وارد با آغوش گرم خود به ما امیدواری می‌دهد و ما را به مسیر روشنایی‌ها هدایت می‌کند،راهنما هم دست تک تک رهجویان خود را می‌گیرد تا در مسیر، به انحراف کشیده نشوند و با آرامشی که به زندگی ما می‌دهد باعث می‌شود به حال خوش برسیم.

برگزاری انتخابات نگهبانی روزهای پنجشنبه و انتخاب مسافر سجاد لژیون هشتم

عکاس: مسافر وحید 

تایپ: مسافر محمدباقر

ویراستار: مسافر علیرضا

ارسال: مسافر احمد