راهنمایان با قلب خود که مرکز مهر و محبت است، آموزش می‌دهند

شکرگزاری از مخلوق مانند شکرگزاری از خداوند است. یکی از مسائلی که ما در کنگره می‌آموزیم، تشکر کردن و شکرگزاری از مخلوق خداوند است. شاید ما بیرون از کنگره این عمل را یاد نگرفته باشیم که پدر و مادر خانواده چقدر برای فرزندان خود زحمت می‌کشند؛ بنابراین آیا فرزندان این زحمت‌ها را جبران می‌کنند! ما در جامعه، هفته‌هایی مانند هفته معلم و پرستار را داریم که ما به‌درستی از آن‌ها تشکر نمی‌کنیم؛ اما در کنگره این مسئله جا افتاده است و ما آموخته‌ایم که اگر هر شخصی از زمان کودکی کارهایی مانند راه رفتن، غذا خوردن تا به مراتب بالاتر از حیات هستی را به کسی آموزش دهد، آن شخص شایسته احترام و قدردانی است.
خدمت راهنمایان مانند شغل معلمان پیچیده و سخت است؛ زیرا آن‌ها در راستا تربیت و آموزش یک انسان زحمت‌های بسیاری را متحمل می‌شوند؛ زیرا اگر وجود ارزشمند آن‌ها نبود در وجود ما هیچ‌گونه پیشرفتی حاصل نمی‌شد. راهنمایان ابتدا با قلب خود که مرکز مهر و محبت است، آموزش می‌دهند که ما باید در حد توان خود قدردان زحمات بی‌منت این بزرگواران باشیم. راهنمایان جایگاه بسیار والایی از نظر علم، دانش و شناخت اعتیاد را دارا می‌باشند؛ چراکه آن‌ها عاشق کمک به دیگران، خدمت کردن و رها شدن مصرف‌کنندگان مواد از دام اعتیاد هستند؛ همچنین آن‌ها عاشق محیا کردن شرایط برای وارد کردن دیگران به بهشت می‌باشند؛ بنابراین همان‌گونه که خود رها شده، به بهشت رهایی رسیده‌اند و بدون دریافت هرگونه مزدی ساعت‌ها، روزها، ماه‌ها و سال‌ها خدمت می‌کنند، مفهوم این عمل آن‌ها در باور هر شخصی نمی‌گنجد.
نظر به این‌که هر ساله ۴۰۰۰ یا ۵۰۰۰ نفر برای قبولی در آزمون راهنمایی تلاش بسیاری می‌کنند؛ اما تنها ۵۰۰ الی ۶۰۰ نفر در این امتحان پذیرفته می‌شوند و این اتفاق به‌ این معنا بوده که به تمامی افراد به‌راحتی مجوز دریافت جایگاه راهنمایی را نمی‌دهند. راهنمایان با تمام وجود عاشق رهجویان خود هستند؛ بنابراین رهجو نیز باید عاشق و مطیع راهنما باشد و در هفته راهنما به فرموده آقای مهندس حسین دژاکام باید در حد توان خود، تنها مبلغی به‌همراه دلنوشته درون پاکت گذاشته و به این عزیزان تقدیم کنند. ما در کنگره به هیچ عنوان کادو گروهی نداریم و هر عضو باید در لژیون خود به‌صورت اختصاصی از راهنما قدردانی کند. 
آقای مهندس در ادامه سی‌دی راهنما درباره مبحث جهان درون و بیرون صحبت کرده‌اند و می‌فرمایند: شاید روزهای کنونی که ما سپری می‌کنیم، دریچه‌ای برای شناخت دنیا درون و بیرون باشد. گاهی‌اوقات انسان‌ها هر چه را با چشم می‌بینند، می‌پذیرند، در صورتی که جهان درون و جهان بیرون هر کدام از دو صور آشکار و صور پنهان تشکیل شده است یعنی ما یکی را می‌بینیم و قادر به مشاهده دیگری نیستیم؛ بنابراین آموزش‌های جهان‌بینی کمک بسیاری برای رسیدن و فهمیدن این مسائل به ما می‌کند که ما از این جهان مادی‌گرا پا فراتر گذاشته و جلوتر برویم. جسم یک ماشین تمام اتوماتیک است که از خاک درست شده و نهایت به خاک نیز بازخواهد گشت؛ اما روح خاصیتی دارد که از طرف خداوند به انسان دمیده شده و انسان را به راستی، درستی و نیکی هدایت می‌کند. نفس نیز در ظاهر و باطن تعیین موجودیت می‌کند، به این معنا که من همان نفس هستم. نفس پیش از آفرینش انسان به‌وجود آمده است و زمانی‌که گفته می‌شود به جهان درون خود برویم، منظور رجوع کردن به نفس خود است.
جناب مهندس می‌فرمایند: هر کسی در هر جایگاهی قرار دارد، عین عدالت است و دلیل آن پیشینه ما می‌باشد که از روز الست آغاز شده و تاکنون ادامه پیدا کرده است. انسان باید به خویشتن خویش توجه کند؛ زیرا ممکن است ما به‌طور دائم در جهان‌های مختلفی از قبیل جهانی مملو از کینه، غم، تاریکی، ناامیدی، اعتیاد و جمع‌آوری پول سیر کنیم. باید دانست که این منی که از روز الست آغاز شده، هدفی را دنبال می‌کند که برای پا گذاشتن به دنیا تازه باید آموزش‌هایی مانند: تفکر صحیح و وادی‌ها را دریافت کرد. مصرف‌کنندگان مواد مخدر که به جهان تازه قدم گذاشته‌اند نیز لازم است تا از سخن به مرحله عمل حرکت کنند. انسان بایستی با تفکر به خدا ایمان راسخ داشته باشد و بداند که پاداشش دست همیاری شما را خواهد طلبید.
در پایان هفته راهنما را به بنیان کنگره۶۰ آقای مهندس حسین دژاکام، خانواده محترم ایشان و خدمت راهنمایان عزیز نیز تبریک عرض می‌کنم و امیدوار هستم که توانسته باشم از آموزش‌های این عزیزان بهره کامل را ببرم.

منبع: سی‌دی «راهنما» از آقای مهندس حسین دژاکام
نویسنده: همسفر الهام رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون دهم)
ویرایش و ویراستار: همسفر مرضیه، مرزبان خبری
ارسال: همسفر شهلا رهجوی راهنما همسفر مهین (لژیون هشتم)
همسفران نمایندگی ملاصدرا (نیک‌آباد)