دلنوشته مسافر ایرج رهجوی راهنما مسافر حامد پیرامون: "هفته راهنما"

سلام دوستان ایرج هستم یک مسافر. این مسافر نمی‌داند با چه زبانی از جناب آقای مهندس حسین دژاکام قدردانی کند که جبران شود؟ زیرا تشکر با هر زبان یا تقدیم هر پاداشی کم است! من رهجو الباقی عمرم که بعد از رهایی است و قبل از آن به‌خاطر بزرگ‌ترین دشمن خودم که نادانی و ناآگاهی خودم بوده را در تاریکی سپری کرده‌ام، اکنون نمی‌دانم به چه طریق می‌توانم از راهنما قدردانی کنم؛ زیرا زحمت‌هایی که برای من می‌کشند را قطعاً در قالب سخن نمی‌توان جبران کرد. هر انسانی معمولاً سال‌ها درس می‌خواند و معلم دارد که آن معلم‌ها دستمزد می‌گیرند، هرچند کار بزرگی انجام می‌دهند؛ اما در کمال تأسف شاهد هستیم که بسیاری از شاگردان چیزی هم فرانمی‌گیرند؛ ولی من از خدای بزرگ ممنون هستم که راهنمای خوب و عزیزم این همه‌وقت از زندگی خود (حداقل ۱۰ ماه) را صرف می‌کند، زحمت می‌کشد و هیچ دستمزدی نمی‌گیرد تا من رهجو به رهایی و رستگاری برسم، پس باید دست‌وپایش را ببوسم! چرا که جبران یک‌ذره از تلاش‌هایش هم نمی‌شود. هیچ‌کسی را در دنیا من ندیده‌ام که برای عزیزترین کسانش این کار را بکند، بنابراین از راهنمای بزرگوار و تمام خدمتگزاران کنگره ۶۰ بسیار سپاسگزارم.
نویسنده: مسافر ایرج از لژیون چهاردهم
ویرایش: مسافر حسین
ارسال: مسافر مرتضی
نمایندگی رضوی مشهد