انسان‌های ناسپاس همیشه محکوم به شکست هستند

سیزدهمین جلسه از دور دوم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی مسافران کنگره ۶۰ نمایندگی بروجن با استادی ایجنت محترم مسافر محمد و نگهبانی مسافر مجتبی و دبیری مسافر مهدی با دستور جلسه «هفته راهنما» روز سه‌شنبه ۳۰ بهمن‌ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۷ برگزار گردید.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان محمد هستم یک مسافر؛
خدا را شاکر و سپاسگزارم که این توفیق را داد تا یک بار دیگر جشن مربی و راهنما را در نمایندگی بروجن به جا بیاوریم. هفته راهنما را به تمام اعضای کنگره و جناب آقای مهندس دژاکام و راهنمایان بزرگوار ایشان و تمامی راهنمایان کنگره ۶۰ تبریک می‌گویم. تمام دستورات جلسات کنگره بار آموزشی دارند جهت آشنایی افراد با قوانین زندگی. کنگره در ۵۲ دستورجلسه، تمام قوانین حیات را عرضه می‌کند و آسیب شناسی می‌کند و افراد را در مسیر درست زندگی هدایت می‌کند. سه دسته افراد هستند که در حوزه درمان اعتیاد به مصرف کنندگان مواد مخدر کمک می‌کنند. دسته اول پزشکان هستند، دسته دیگر راهنماهایی که فقط جهت ترک مواد، رهجو می‌پذیرند و دسته دیگر راهنماهای کنگره ۶۰ می‌باشند که بعد از درمان اعتیادشان و کسب حداکثر نمرات قبولی در آزمون و گذشتن از فیلترهای گوناگون و سخت مانند درمان سیگار، تناسب اندام و مصاحبه‌های تخصصی، اجازه فعالیت کسب می‌کنند.
سوال اینجاست که چرا روز راهنما را جشن می‌گیریم و دلیل آن چیست؟ برای پاسخ رجوع می‌کنیم به قرآن مجید که اولین آیه آن این گونه است "به نام خداوند بخشنده مهربان". سپاس مخصوص خداوند، رب جهان است. یعنی سپاسگزاری و قدردانی مخصوص مربی است و خداوند خود نیازی به سپاسگزاری ندارد. هدف خداوند در نگاه به مخلوقین خود، استفاده آنها از نعمت‌های زندگی و روش‌ها و تکنیک‌های جاری در هستی، برای لذت بردن از زندگی و رسیدن به آرامش می‌باشد. مگر غیر از این است که انسان با سپاسگزاری و قدردانی کردن از خالق و معلم خود به اهمیت زندگی و حیات و مسیر و عمل سالم و صراط مستقیم پی می‌برد؟ چرا انسان‌ها به سمت مواد مخدر روی می‌آورند و آسیب می‌بینند؟ آیا غیر از این است که ناسپاس هستند و قدردان نعمت‌ها و داشته‌هایشان نیستند؟ این قانون هستی است که هرگاه انسان سپاسگزار و قدردان آن چیزی که دارد، نباشد در اولین قدم آن موهبت و نعمت از او گرفته می‌شود تا ببیند آن نعمت را و قدردان آن باشد. پس اولین چیزی که یک شخص باید بیاموزد شکرگزاری است. قدردان خداوندش و والدینش و مربیش باشد. این تصور غلطی است که فکر کنیم راهنمایان نیاز به تشکر و قدردانی ما دارند. برعکس، این رهجوست که نیاز به قدردانی از مربی خود دارد تا قدر سلامتی و سفرش را بداند. در غیر این صورت محکوم به تکرار مسیر می‌گردد و آسیب می‌بیند. راهنما همان انسان بزرگ و توانمندی است که بعد از اینکه از تاریکی قدم به روشنایی گذاشته است، مجدداً و طبق فرمان و برای شناخت خود و گرفتن آموزش و خدمت کردن، به تاریکی‌ها برمی‌گردد و مسیر را برای درماندگان در عمق تاریکی روشن می‌کند. آیا می‌توانید تصور کنید که این چه کار بزرگ و سختی است؟این کار هر کس نیست، شهامت می‌خواهد، عشق می‌خواهد و بزرگی می‌طلبد و این است اندازه و قرب راهنماها.
ممنونم که به صحبت‌های من توجه کردید.

نگارنده: مسافر مهران لژیون سوم
عکس: مسافر داریوش، مسافر سعید
ویرایش و تنظیم: مسافر امین
ارسال: مرزبان خبری مسافر محمد
مسافران نمایندگی بروجن