دل نوشته

سینِ سلام و سبزیِ بهاری که در پیش راه است به راهنمای خوب و دلسوزم علی آقا،
روزی که مجدداً برای انجام سفر مجدد به کنگره آمدم را به‌خوبی به خاطر دارم و در طول سه جلسه اول تازه واردین دغدغه این را داشتم که از حضور در کنار شما به‌عنوان رهجو بهره مند خواهم شد یا خیر چون در آن ایام فقط یک جای خالی در لژیون یکم وجود داشت و هم‌زمانی حضور چندین نفر تازه‌وارد این نگرانی شیرین را برای بنده داشت و بعد از اتمام خب به شکلی این شیرینی باافتخار ره‌جوی شما راهنمای بزرگوارم به کامم چسبید و بسیار و بسیار و
بسیار برای خودم اول خوشحالم چون به‌هم‌ریختگی و عدم امید به زندگی برایم جای‌شان را به روزهای بهتری دادند.. و همینطور برای همه دوستان معدنی حقیقتاً همیشه خوشحال بودم چون باور خود بنده این بوده که جایگاه سازمانی شما در کنگره می‌توانست خیلی بالاتر از این باشه ولی ما از حضور شما به‌عنوان راهنما بهره مندیم و از تجربه و بارده سال برکت حضور شما متنعم هستیم و جای شکر دارد که از ریسمان اتصال شما به آموزش‌های کنگره به‌اندازه رشته نخی ما هم بهره مند شویم و به حال خوش‌دست پیداکنیم،
خیلی خوب می‌دانم که راهنمای من خودش هم جهانی دارد که در آن بسیار تنها است و من از آن خبر ندارم ولی او باید از جهان من خبر داشته باشد و تأثیر خودش را بر جهان کوچک من هم بگذارد تا تنها نباشم پس لازم می‌دانم که آنچه در باور و احساس و درک حداقلی خودم بود را بیان کنم و خوشحالم که بهانه‌هایی برای قدردانی مثل همین جشن هفته راهنما وجود دارد تا ازآنچه از حضور پرمهر شما عاید خودم بوده و هست قدردانی نمایم❤️❤️❤️🌺🌺🌺✨️✨️✨️
هفته راهنما مبارک باد❤️❤️❤️
ای مسافر که دل از عمق سیاهی و امید از طلب یار، به یک‌باره تو کندی
آن که در اوج سما مظطر و در یاد شما بود، خدا بود

در سخت‌ترین حالت ممکن، به دلسردی و تاریکی شب بار تو بستی،
آن که در ظلمت شب‌های سیاهت مَثَل نقطه نوری به دلت بود، خدا بود

هر آنچه که در غایتِ بی‌مهری و سردی، توز اغیار به دیدی
هم آن که ز اغیار سوا بود و جدا بود خدا بود

در عمق همان چاه که آوار شد و روی سرت ریخت
آن دست نهان کز دل آوار گرفتی، بی‌شک تو بدان دست خدا، راهنما بود

در اوج فراموشی دنیا به تو و دردنهانت
این راهنما بود که در فکر شما بود

تکرار کنم تا نرود باز زِ یادم
آن دستِ نهان کز دل آوار گرفتی، بی‌شک تو بدان دست خدا، راهنما بود🍃❤️