هفته راهنما

سلاح راهنما، محبت و عشق است.

منبع: نمایندگی جهانبین
چهار شنبه 1 اسفند 1403

تعداد بازدید از این مطلب : 1529

چهاردهمین جلسه از دوره نهم سری کارگاه های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰؛ نمایندگی جهانبین شهرکرد؛ به استادی ایجنت محترم مسافر محمدجواد، نگهبانی مسافر یاسین و دبیری مسافر مجتبی، با دستور جلسه «هفته راهنما» در ۳۰ بهمن ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۷:٠٠ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد :

سلام دوستان محمدجواد هستم یک مسافر؛

از کلیه عزیزانی که امروز در جشن هفته راهنما حضور دارند، تشکر می‌کنم. از طرف خودم و گروه مرزبانی از تمام دوستانی که در انتخابات مرزبانی حضور فعال داشتند نیز تشکر می‌کنم. صحبت کردن در مورد راهنما کار راحتی نیست ولی بنا بر جایگاه ایجنتی که دارم، این توفیق نصیب بنده شد و امیدوارم که بتوانم حق مطلب را ادا کنم. یک‌بار که به دیدار آقای مهندس رفته بودیم ایشان فرمودند که اگر راهنما‌ها بدانند در کجا قرار دارند، قالب تهی می‌کنند، یعنی در این حد کار راهنما مهم است و این مسئولیت خطیر است.

همان‌طور که جناب مهندس در جزوه راهنمایی به آن اشاره کرده است، دو گروه صاحب نظر در دنیا وجود دارد که می‌توانند در مورد اعتیاد صحبت کنند؛ گروه اول پزشکان و روان‌پزشکانی هستند که درس تخصصی راجع به اعتیاد خوانده‌اند و از این نظر در مرتبه علم‌الیقین هستند و گروه دوم افرادی هستند که اعتیاد را با گوشت، پوست و استخوان خود لمس کرده‌اند، از بند اعتیاد رها شده‌اند و با تزکیه و پالایش خود به علم و دانایی بالا رسیده‌اند و با بند عشق پیوند خورده‌اند. اگر این افراد به آگاهی، دانش و علم بالایی در مورد اعتیاد برسند، به مرحله حق‌الیقین نیز دست خواهند یافت که این مرحله در کائنات و هستی بسیار باارزش می‌باشد. پس ارزش راهنما بسیار بالا می‌باشد و حتی بالاتر از ارزش یک معلم و یک استاد می‌باشد، چرا که بر روی صور پنهان و صور آشکار کار می‌کند.

یک شخص برای اینکه بتواند در جایگاه راهنمایی قرار بگیرد، بایستی پروسه‌های متعددی را با موفقیت طی کند. ابتدا باید حداقل ششصد ساعت کلاس‌های آموزشی را گذرانده باشد، یعنی بیش از دویست کارگاه و دویست لژیون را رد کرده باشد و آموزش دیده باشد. اگر این‌ کار را نکرده باشد و آموزش نگرفته باشد، بعید می‌دانم که موفق شود. چرا که ما افرادی داشته‌ایم که رتبه یک دانشگاه بوده‌اند اما در آزمون راهنمایی نتوانستند قبول شوند. این مرحله اول می‌باشد تا به رهایی برسند و زمانی که به رهایی رسیدند، باید در هفت آزمون موفق شوند. اولین آزمون، آزمون جهان‌بینی و فنی می‌باشد، بعد از آن بایستی نمره انضباط از مرزبان‌ها را بگیرند و مورد تأیید مرزبانان باشند، سپس باید تربیت‌ بدنی کنگره آن‌ها را تایید کند، بعد از آن باید مورد تأیید دیده‌بان راهنمایان باشند، سپس باید مورد تأیید نگهبان کنگره۶۰ قرار بگیرند و بعد از آن در مصاحبه شرکت کنند و اگر در مصاحبه مورد قبول واقع شوند، پیمان ببندند و در نهایت شال را دریافت کنند و بعد از دریافت شال تازه اجازه تأسیس لژیون به آن‌ها داده می‌شود. بایستی هفته‌ای یک سی‌دی بنویسند و در کارگاه‌ها حضور مستمر داشته باشند و تمام این‌ها لازمه کار هستند. مهم‌ترین شاخصه یک راهنما بایستی مجهز به سلاح محبت، عقل و ایمان باشد و این در صورتی امکان ‌پذیر است که با بند عشق پیوند برقرار کرده باشد. بند عشق به کسانی تعلق می‌گیرد که بعد از پایان سفر اول در کنگره بمانند و با عشق خدمت کنند و دوست ندارند از کنگره بروند و می‌خواهند به یک نفر هم‌درد خودشان کمک کنند و این امر زمانی میسر می‌شود که امواج عشق را نه به صورت کامل، بلکه در حد خود دریافت کرده باشد.

راهنما‌ها منتظر پاکت و هدیه از طرف رهجوی خود نیستند، بلکه آن‌ها در صور پنهان چیزی را درک و دریافت نموده‌اند که اصلاً قابل قیاس با ماده و مادیات نیست. بیشتر راهنمایان کنگره از قشر متوسط و شاید هم ضعیف جامعه هستند، اما با تمام وجود تلاش خود را می‌کنند که در تمام جلسات خود حضور داشته باشند، به رهجو آموزش درست بدهند، به روز باشند، سی‌دی می‌نویسند، از زمان و استراحت خود می‌زنند تا در خدمت رهجویان خود باشند. به قول جناب مهندس: بدترین راهنما در کنگره ۶۰، از بهترین فرد در جامعه بیرون از کنگره، بهتر می‌باشد. اول به این دلیل که چهار سال لباس خدمت می‌پوشد و بی‌مزد و منت به کنگره می‌آید تا به رهجوی خود آموزش دهد و همانند باران بر خس و گل یکسان ببارد. در این جامعه که عصا را از کور می‌دزدند، کجا را مانند افراد کنگره می‌توانیم پیدا کنیم که با کم‌ترین دارایی دنور می‌شوند.

از نظر من، تنها نیروی محرک یک راهنما عشق است، البته عشقی که با عقل و ایمان عجین شده باشد، چرا که عشق به تنهایی دوامی ندارد. حکم راهنما در لژیون مانند فردی است که در بالای یک چاه ایستاده و می‌خواهد آن رهجویی را که در اعماق تاریکی چاه است را بیرون بکشد و در پشت سر خود افراد زیادی وجود دارد که در حال خدمت هستند، مانند مرزبانان، گروه OT، نشریات و دیگر عزیزان و شاید حدود صد نفر کمک می‌کنند تا یک نفر از قعر تاریکی بیرون بیاید، اما آن سرداری که در رأس آن‌ها ایستاده و با اهریمن درگیر شده، راهنما می‌باشد و بیشترین تیر از سمت اهریمن به طرف راهنما پرتاب می‌شود. اگر راهنما بیش از توان خود برای لژیون وقت بگذارد، شب خواب‌های پریشان خواهد دید و چند روزی حال خراب خواهد داشت.

زمانی که اهریمن برای اینکه جلوی یک فرد را بگیرد تا از تاریکی‌ها بیرون نرود، هزاران مشکل و آسیب بر سر راه او قرار می‌دهد، چطور ممکن است که به راهنما کاری نداشته باشد؟ اما راهنما تا زمانی که عقل و عشق و ایمان را با هم دارد، مانند عقابی که برفراز طوفان‌ در حال پرواز است، باکی از این مشکلات ندارد و می‌داند که حساب خود با کس دیگری ‌است. عاشق را حساب با عشق است، با معشوق چه حساب دارد. مهم نیست که رهجو آیا قدردانی می‌کند یا خیر، چرا که راهنما می‌داند حسابش با کس دیگری است و با او پیمان بسته و حتماً در جای دیگر مورد رحمت قرار می‌گیرد.

ابتدا این هفته را در رأس خدمت جناب آقای مهندس و استادان عزیزشان تبریک می‌گویم، به خانواده جناب مهندس که همه آن‌ها راهنما هستند تبریک می‌گویم، خدمت تمام‌ دیده‌بان‌ها تبریک عرض می‌کنم. به راهنمایان عزیز خودم آقا محمد حیدری و آقا کامران بسیار تبریک می‌گویم. به اولین مشاور راهنمای تازه واردین در آن زمان که آقا اسکندر بودند، تبریک می‌گویم. سپس به تمام راهنمایان کنگره۶۰ تبریک می‌گویم. تبریک می‌گویم این هفته را خدمت تمام‌ راهنمایان عزیز این شعبه و این باعث افتخار من است که در دور دوم این جشن خدمت شما عزیزان هستم. باعث افتخار ما است که آقا اسکندر نیز امسال به جمع ما پیوسته است. همچنین تبریک می‌گویم به عزیزانی که امسال در آزمون راهنمایی قبول شدند. به راهنمایان تازه وارد بسیار تبریک می‌گویم و الحق والانصاف آن جرقه اولیه برای درمان هر شخص را این عزیزان می‌زنند. خدمت تمام‌ راهنمایان همسفران آقا، آقا نوید و آقا فرشید و همچنین خدمت آقا حیدر و آقا محمد که امسال قبول شدند، نیز بسیار تبریک می‌گویم.

از اینکه به صحبت‌های من توجه کردید، از همه شما سپاسگزارم.