جلسه هفتم از دوره چهل و یکم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی دانیال اهواز ویژه مسافران با استادی ایجنت محترم مسافر امین، نگهبانی مسافر هادی و دبیری مسافر جواد با دستور جلسه‌ی «هفته‌ی راهنما» در روز سه‌شنبه ۳۰ بهمن ۱۴۰۳ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد؛
سلام دوستان امین هستم مسافر، فکر میکنم اگر کسی جایگاه راهنما و اهمیت سپاسگزاری را متوجه شده باشد حضورش در کارگاه آموزشی و لژیون سر وقت و درست خواهد بود و سفر درمانی مطلوبی خواهد داشت در غیر اینصورت، یعنی سفر درمانی‌اش اشکال پیدا خواهد کرد. باور من دارم که سفر درست یعنی تغییر صفت در طول سفر و اگر در عمل اجرا نشود نتیجه مطلوبی نخواهد داشت.
اين هفته را اول به جناب مهندس تبریک می گویم کسی که این ساختار را برای ما فراهم کردند تا در این مکان و در کنار هم باشیم و از کسانی که در این مسیر، حرکت و خدمت می‌کنند تقدیر و تشکر کنیم. به آقای ترابخانی ديده‌بان راهنمایان و همه ديده‌بانان عزیز و راهنمایان نمایندگی های دانيال و کارون و بچه‌هایی که در این راه خدمت می‌کنند تبریک عرض میکنم.
تجربه ای که من دارم و از دیگر دیده‌بانان و راهنمایان عزیز ديگر هم که سوال کردم در واقع این است که بهترین تجربه در این راه یعنی خدمت کردن در کنگره، تجربه کردن جایگاه راهنمایی میباشد. راهنماها کسانی هستند که خودشان زمانی در عمق تاریکی بوده یعنی مصرف کننده بودند و در کنگره درمان شدند. در واقع راهنما پزشک نیست.
شاید بعضی از آنها تحصیلات دانشگاهی داشته باشند ولی به واسطه عبور از سختی و تاریکی و خارج شدن از آن و آموزشی که ديده‌اند به این جایگاه رسيدند. به نظر من کسانی که از پس کارهایی بر می‌آیند که دیگران قادر به انجامش نیستند، افراد خاصی هستند، یعنی اینکه من فن یا دانشی دارم که کمتر کسی می‌تواند انجام بدهند و اين باعث می‌شود که من انسان خاصی به نظر بيايم، کار مرا هر کسی نمی‌تواند انجام بدهد!!.
اما در مسئله اعتیاد، راهنماها بواسطه دانشی که از جناب مهندس و کنگره کسب کرده‌اند این را به ما آموزش می‌دهند. اين دانش را هيچ دکتر یا روانپزشکی نمی‌تواند انجام دهد! چرا!؟ چون در کنگره فقط بحث درمان و اعتیاد نیست بلکه شامل خیلی تجربه های دیگری هم هست که هیچ جای دیگر وجود ندارد. جایگاه راهنمایی، اين افراد را مهم کرده است به همین دلیل است که باید قدردان این انسانهای خاص باشیم که متأسفانه تعدادشان نسبت به جمعیت مصرف‌کنندگان خیلی کم است.
با اطمینان می توانم بگویم ما می‌توانیم به مصرف کننده‌ها کمک کنيم تا درمان شوند. شما فکر می‌کنید در اهواز چند نفر هستند که این کار خاص را انجام می‌دهند؟ روی هم رفته بیست تا بیست و پنج نفر که نسبت به جمعیت اهواز خیلی کم است. آیا من که مصرف کننده هستم، پزشکی را سراغ دارم که بتواند من را درمان کند؟ قطعاً این چنین پزشکی وجود ندارد. اصلا بحث مالی این کار مهم نیست، اين است که بعضی از افراد را خاص می‌کند.
به همین دلیل است که جناب مهندس می‌فرمایند! باید از این افراد سپاسگزاری کرد. يکشنبه گذشته خدمت راهنمای خودم، آقای علی حسین زاده رسیدم و از ایشان قدردانی کردم، چراکه نه سال پيش، من با شرایط بسیار بدی به کنگره آمدم و مرا از گذرگاهی عبور داد که باورم نمی شد و اصلاً قابل تصور نبود. ایشان کمک کرد تا از این مسیر و گذرگاه به سلامت عبور کنم و به من این نیرو را القاء کرد که بتوانم راهنما شوم.
اول فکر می‌کردم که توان این کار را ندارم که الگو باشم. من در حل کارهای خیلی ساده و روزمره خود مانده بودم که چه کنم؟ همین که مصرف نکنم خدا را شکر. خاطرم هست يک ماه از سفر اولم گذشته بود که بیرون از کنگره يک مادری با پسرش که هروئین مصرف می کرد آمدند آن موقع مشاوره تازه واردین شال نداشتند و ما خودمان مشاوره می‌دادیم. آن مادر مرا صدا کرد و گفت: پسرم، چه زمانی شبیه تو می‌شود؟ این برای من خیلی عجیب بود یعنی من که با پنج گرم مصرف شیره و چندین سی‌سی‌متادون آمده بودم، اصلا باورم نمی‌شد که يک نفر این حرف را به من بزند.
همیشه جمله و چهره‌ی آن مادر در ذهنم ماندگار است. راهنما می‌گفت: شما آمده‌اید اینجا که خودتان را از تاریکی نجات بدهید و به دیگران کمک کنید تا آنها هم از تاریکی خارج شوند. این انگیزه‌ای بود که در کنگره بمانم و به خودم و ديگران خدمت کنم. البته الگوی من راهنمای من بود انشالله که بتوانم در این مسیر ثابت قدم باشم. هفته‌ی راهنما را به شما تبریک عرض میکنم و امیدوارم که همه‌ی ما قدردان و سپاسگزار کنگره باشیم.
در حین برگزاری جلسه ایجنت محترم نمایندگی با اهدای پیام جناب مهندس از راهنمایان نمایندگی دانیال اهواز تقدیر و تشکر کردند.
.jpg)
گروه سایت نمایندگی دانیال اهواز
عکاس و تایپ؛ مسافر مجید لژیون یکم
ویراستاری؛ مسافر حجت
ارسال؛ مرزبان خبری
- تعداد بازدید از این مطلب :
232