لژیون‌های ویلیام (درمان نیکوتین)

گزارش تصویری از لژیون‌های ویلیام (درمان سیگار) به روایت تصویر

خلاصه سخنان راهنمای محترم درمان نیکوتین مسافر حسین:

سلام دوستان حسین هستم مسافر نیکوتین؛

دستور جلسه این هفته «هفته راهنما» می‌باشد. قبل از هر چیز هفته راهنما را به بنیان کنگره ۶۰ که اولین راهنمای کنگره می‌باشند و همچنین راهنمایان بسیار گران‌قدرشان تبریک عرض می‌نمایم. هفته راهنما را به سرکار خانم آنی، اولین راهنمای گروه خانواده و همسفران کنگره ۶۰ تبریک عرض می‌نمایم. و همچنین هفته راهنما را به‌ تمامی راهنمایان کنگره ۶۰ تبریک می‌گویم.

در این هفته اعضای کنگره ۶۰ به‌ پاس قدردانی از تلاش راهنمای خود، هدیه‌ای به راهنمای خود تقدیم می‌کنند که یکی از نشانه‌های کاربردی نمودن آموزش‌های کنگره ۶۰ می‌باشد. در کنگره ۶۰ تقدیر و تشکر در مراسم این‌چنینی فقط با پاکت صورت می‌گیرد و هر کس بنا به توان و وسع مالی خود مبلغی را درون پاکت می‌گذارد و به راهنمای خود تقدیم می‌کند.

یکی از موضوعاتی که در آموزش‌های کنگره ۶۰ اهمیت زیادی دارد، موضوع فراگرفتن قدردانی و تشکر از مخلوقین خداوند است که به هر نوع و شکلی به ما کمک رسانده و یا می‌رسانند. اگر ما تشکر از انسان‌ها را بلد نباشیم، تشکر از پدر، مادر، همسر، فرزند، برادر، خواهر، معلم، راهنما و یا هر کس دیگری، معنا و مفهوم آن این است که تشکر از خداوند را بلد نیستیم؛ زیرا خداوند از طریق انسان‌ها به ما کمک می‌کند. بنابراین درب ورودی تشکر و شکرگزاری از خداوند، تشکر و قدردانی از انسان‌هاست. انشاالله که همه ما بتوانیم در هفته راهنما، از راهنمای خود قدردانی کنیم.

در کنگره ۶۰ زمانی که ارتباط یک مسافر سفر اول یا سفر دوم را با راهنمایش در نظر می‌گیریم، می‌بینیم که جایگاه راهنما؛ جایگاه معلم و استاد است. این جایگاه دوست و رفیق نیست، در کنگره ۶۰ کسی نمی‌تواند بگوید که راهنمای من دوست و رفیق من است، زیرا در رابطه‌ای که مبنایش دوستی و رفاقت است، مفهوم عمیق راهنمایی، حرف‌ شنوی و حساب بردن از راهنما کمرنگ شده و از بین می‌رود. جایگاه راهنما بسیار بلندتر و رفیع‌تر از جایگاه دوست و رفیق است. راهنما نباید با رهجویش زیاد شوخی کند، به‌گونه‌ای که بین آن‌ها حرمت و پرده‌ای نباشد. اگر حرمت بین راهنما و رهجو، معلم و شاگرد از بین برود، نه راهنما خواهد ماند و نه رهجو. جایگاه راهنما جایگاه مربی است و بر همه ما واجب و ضروری است که جایگاه راهنمای خود را محترم شماریم و کاملاً با ادب و احترام با او رفتار کنیم.

 راهنما یک الگوی آموزش‌ دیده و تزکیه شده است و بایستی بدون نقص عمل کند و ارزش و جایگاه خودش را بداند و سپاسگزار خداوند باشد و از قوانین و اصول و حرمت کنگره پیروی نماید و عشق و تحمل و ایمان را سرلوحه کار خود قرار دهد. راهنما؛ یعنی نشان‌دهنده مسیر از تاریکی به نور، از غم به شادی، از نفرت به عشق. راهنمایان کنگره آموزش می‌بینند و آموزش می‌دهند و بدون هیچ چشم داشتی خدمت می‌کنند. راهنما در کنگره به سلاح عشق و ایمان مجهز است و تنها پیوندی که وجود دارد، پیوند محبت است. بر من رهجو واجب و ضروری است که جایگاه راهنمای خود را محترم بشمارم. اگر من تشکر کردن از راهنمای خود را یاد نگیرم، چگونه می‌توانم از خدای خود تشکر و قدردانی کنم. تشکر کردن هم سه مرحله دارد؛ تشکر با زبان، تشکر با دل یا قلب، با قدم یا با عمل. تشکر کردن یکی از مسائلی است که ما در کنگره یاد گرفته‌ایم و جزو آموزش‌های ما است. به قول معلم بزرگ استاد سردار: ما برای آموزش و خدمت قدم به این حیات نهاده‌ایم تا ابتدا آموزش و سپس خدمت درست انجام بدهیم.

نگارنده: مسافر حسین لژیون ۱۶

عکاس: مسافر مسعود لژیون ۷ 

تنظیم: مسافر وحید لژیون ۱۸

ارسال: مرزبان خبری مسافر ایمان 

نمایندگی جهانبین شهرکرد/مسافران