جشن هفته راهنما در نمایندگی زاگرس

منبع: نمایندگی زاگرس
چهار شنبه 1 اسفند 1403

تعداد بازدید از این مطلب : 296

جلسه یکم از دوره هفدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی زاگرس، با استادی ایجنت محترم مسافر مهدی، نگهبانی مسافر مصطفی و دبیری مسافر علی ‌، با دستور جلسه « هفته راهنما » روز سه‌شنبه 30بهمن‌ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۷ آغاز به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:
خدا را شاکر و سپاسگزارم که بار دیگر اجازه داد در این جایگاه قرار بگیرم تا آموزش بگیرم و خدمت کنم. دستور جلسه‌ی این هفته کنگره ۶۰ "هفته راهنما " است و امروز جشن هفته‌ی راهنما را داریم. در ابتدای صحبتم تبریک می‌گویم هفته راهنما را خدمت بزرگ راهنمای کنگره ۶۰ جناب آقای مهندس جناب و سایر راهنمایان کنگره ۶۰ به‌ویژه راهنمایان نمایندگی زاگرس. می‌خواهم در مورد دستور جلسه‌ای صحبت کنم که هم سخت است و هم سهل و شاید نتوانم به‌عنوان یک عضو کنگره و یک مسئول آن حق مطلب را ادا کنم به همین جهت از همه‌ی راهنمایان عزیز عذر می‌خواهم؛ اما قبل از اینکه بخواهم در مورد شرایط راهنما صحبت کنم دوست دارم پیام محبت را بخوانم زیرا کاری که یک راهنما انجام می‌دهد بر مبنای عشق و محبت است. آنچه باور است محبت است و آنچه نیست ظروف تهی است... اگر یک‌ذره به معنی این پیام محبت نگاه کنیم می‌بینیم که چقدر معانی قوی و غنی در این پیام وجود دارد و امروز اگر همه ما دورهم جمع شده‌ایم فقط به خاطر همین امواج محبت است و این امواج عشق و محبت را خیلی خوب می‌توانیم در کنگره حس کنیم و درک کنیم‌.

در شرایط امروزی همه می‌دانیم همه درگیرند و دچار مشکلات هستند، اما هنوز هستند انسان‌هایی که با عشق و محبت و عشق خدمت به انسان‌ها، از خواسته‌های معمول زندگی خودشان عبور‌کنند تا بتوانند دست انسان‌های دیگر را بگیرند‌ و این یعنی رسیدن به وادی چهاردهم وادی عشق و محبت. برای اینکه انسان به آن عشق و محبت برسد باید پایه اصلی آن یعنی آگاهی را کسب کند. راهنمایی که روز اول از درب کنگره وارد شد شاید نظرش این بوده که درمان شوم و بروم دنبال زندگی‌ام، اما طی آن ۱۰ الی ۱۱ ماهی که سفر کرد آن آگاهی و دانایی را کسب کرد و آن آگاهی آرام‌آرام عشق و محبت را در درون او به وجود آورد؛ و وقتی‌که این عشق و محبت در درون او شکل گرفت حاضر نشد خیلی راحت از این سیستم و از این فرصتی که به دست آورده است بگذرد، در کنگره ماند و از آن عشق و محبت استفاده کرد این دقیقاً کاری است که یک راهنما انجام می‌دهد.

خیلی از ما حاضر نیستیم حتی برای سلامتی خود وقت بگذاریم اما یک راهنما در هفته سه جلسه برای اینکه ما را به سلامتی برساند وقت می‌گذارد؛ و به قول آقای مهندس وقتی شخصی به آگاهی و دانایی لازم رسید برای انجام وظایفش دیگر نمی‌خواهد زور بزند زیرا عشق و محبت در درونش وجود دارد. اینکه یک شخص چگونه می‌تواند در مسیر و جایگاه راهنمایی قرار بگیرد قطعاً همه دوستان با آن آشنا هستند و هرکسی هم به این راحتی نمی‌تواند در این جایگاه قرار بگیرد، سخت نیست ولی آن چیزی که لازم دارد خواسته قوی است. راهنما شخصی است که خودش مصرف‌کننده بوده است و در کنگره به روش DST به درمان رسیده است و سپس در کنگره مانده است خدمت گرفته و آموزش دیده است و یک سری آزمون‌ها و مراحل را پشت سر گذاشته است و به‌جایی رسیده است که به او اجازه داده‌اند در کنگره در جایگاه راهنمایی به مدت ۴ سال خدمت کند. شخص موقعی که این جایگاه را قبول می‌کند سعی می‌کند بهترین عملکرد را نسبت به خودش داشته باشد و تمام توانش را می‌گذارد تا بتواند به انسان‌هایی که نیازمند هستند در این راه کمک کند. آقای مهندس در سی‌دی عبور این‌ها را به‌خوبی مطرح کرده‌اند.

اگر مبنای کار کنگره بر دریافت هزینه بود و بابت خدماتی که انجام می‌داد و یا بابت روش DST هزینه‌ای دریافت می‌کرد، این‌قدر پیشرفت نمی‌کردیم. شاید از دید خودمان این مسائل زیاد اهمیت نداشته باشد، اما در بیرون ازاینجا و در جامعه به ما نگاه می‌کنند و می‌گویند که چطور یک عده انسان مصرف‌کننده توانسته‌اند به این خوبی حرکت کنند و از خودشان ساختمان داشته باشند... و لذا آن‌ها باور به درمان اعتیاد ندارند و نوع نگاه جامعه به ما به این شکل است. آموزش‌هایی که ما در کنگره دریافت می‌کنیم سبب شده است که دانایی و آگاهی ما بالا برود و بتوانیم در جامعه به‌خوبی رفتار کنیم و به‌درستی صحبت کنیم. تمام آموزشهایی که ما دریافت می‌کنیم باید به‌جایی برسد که ختم شود به قدردان بودن و قدردانی. هدف از این آموزش‌ها این است که از آن‌ها بتوانم استفاده کنم و کسی که این آموزش‌ها را به من می‌دهد از او قدردانی کنم، رهجوی خوبی برای او باشم و بتوانم به سلامتی برسم. ما در کنگره قدردانی را علاوه بر کلام و ابراز احساسات قلبی، به‌صورت عملی هم از راهنمای خود قدردانی می‌کنیم.