حال خوش ما زحمات راهنماست

هفتمین جلسه از دوره دوم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه مسافران نمایندگی سنایی نیشابور در روزهای سه شنبه با استادی : مسافر مجید، نگهبانی : مسافر مصطفی و دبیری: مسافر امید ، با دستور جلسه « هفته راهنما » مورخ 1403/11/30 رأس ساعت 17 آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد
با سلام، دوستان، مجید هستم، یک مسافر. خداوند را شاکرم که بار دیگر در این جایگاه قرار گرفتم تا بتوانم خدمت کنم. دستور جلسه، هفته‌ی راهنماست، و جا دارد از آقای مهندس، استاد امین، راهنمایان کنگره 60، به‌ویژه راهنمایان شعبه‌ی سنایی، و راهنمای خودم، آقا ابوالفضل، بابت تمام زحماتی که در مسیر رهایی مسافران می‌کشند، تشکر کنم.
یک رهجو زمانی که می‌خواهد به رهایی برسد و مسیر درمان را طی کند، راهنمای او خون‌دل‌ها می‌خورد. آن مسافری که روز اول وارد شعبه می‌شود، چقدر حالش خراب است؟ چقدر گمراه است؟ حال در نظر بگیرید که راهنما باید همین مسافر را به درمان برساند، و چه سختی‌هایی را در این مسیر متحمل می‌شود. در بیرون از کنگره 60، هیچ کاری بدون هزینه نیست، و همه‌ی ما این را می‌دانیم. حال، آیا این همه زحمتی که راهنما برای مسافران متحمل می‌شود، قابل تقدیر نیست؟
این حالِ خوش، این سلامتی که قطعاً مهم‌ترین نعمت برای همه‌ی انسان‌هاست، در کنگره برای ما به دست آمده است. نتیجه‌ی تمام این دستاوردها، حاصل همان زحماتی است که راهنما، به‌عنوان یک همراه دلسوز، برای منِ مسافر کشیده است. اما چگونه می‌توانم از راهنمایی که یک سال شبانه‌روز برای منِ مسافر زحمت کشیده، قدردانی کنم؟
باید کاری کنم که در شأن او باشد. پس در این هفته، وظیفه‌ی همه‌ی ما این است که از راهنمای خود تشکر و قدردانی کنیم.
قبل از اینکه وارد بهشتِ کنگره 60 شویم، از این سوی شهر تا دورترین نقطه‌ی آن، پیاده می‌رفتیم تا فقط مواد مصرفی خود را تهیه کنیم. اما اکنون که سلامتی خود را بازیافته‌ایم، آیا نباید در هفته‌ی راهنما قدردانی کنیم؟ اگر ناسپاس باشیم، بدون شک از مسیر درمان خارج خواهیم شد، و این حقیقتی است که نمی‌توان آن را کتمان کرد.
زمانی که من، به‌عنوان یک مصرف‌کننده، به درمان می‌رسم، یعنی یک خانواده‌ی بزرگ به آرامش رسیده است. به راهنمای خودمان توجه کنیم: او سه روز در هفته، اولین نفری است که وارد شعبه می‌شود، در پارک‌ها همیشه حاضر است. ممکن است هزاران مشکل داشته باشد، اما باز هم خود را به کنگره می‌رساند.
درست است که خداوند پاداش این همه زحمت و خون‌دل خوردن را به راهنما می‌دهد، و درست است که با هیچ چیزی نمی‌توان قدردان او بود، اما این دلیل نمی‌شود که منِ مسافر، ناسپاس باشم. از صمیم قلب، این هفته را به تمام راهنمایان و مربیان تبریک می‌گویم.
ممنونم که با سکوت، به سخنان من گوش سپردید.

عکس مسافر سعید
تایپ مسافر حمزه