ما آموزش دیده‌ایم تا بتوانیم به انسان‌های دردمند خدمت کنیم

جلسه ششم از دوره دوم سری کارگاه های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰، نمایندگی گلمکان با استادی راهنما مسافر عباس، نگهبانی مسافر شهریار و دبیری مسافر وحید، با دستور جلسه:"هفته راهنما"یکشنبه 28 بهمن ماه 1403 ساعت 16 آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد
سلام دوستان، عباس هستم، مسافر

خداوند را شاکرم که مجدداً اجازه داد این جایگاه را تجربه کنم و آموزش بگیرم
قبل از اینکه صحبت‌هایم را شروع کنم، یک پیام از آقای مهندس برایتان بخوانم:
هفته راهنما به همه راهنماها و رهجوها مبارک باد.
ما راهنماها، همگی کمر خم کرده‌ایم، زانوان خود را بر خاک نهاده‌ایم و سجده‌ای آغاز کرده‌ایم برای شکرگزاری از انجام این عمل عظیم؛ که همانا خروج از جهان ظلمت بود و پیوستن به جهان روشنایی.و اکنون ما آموزش دیده‌ایم تا بتوانیم به انسان‌های دردمند خدمت کنیم، زیرا خودت گفتی که اگر فردی را احیا کنیم، گویا تمام ساکنان زمین را احیا کرده‌ایم و اگر فردی را نابود کنیم، گویا همه ساکنان را نابود کرده‌ایم.پس یاری‌مان ده که خدمت‌گزار دردمندان باشیم، نه آقا و سرور آن‌ها.

و اما ما رهجویان... بر همه ما ضروری است که به بهترین شکل ممکن از راهنمایان خود سپاسگزاری و قدردانی کنیم.
مهندس دژاکام

خب! این هفته عزیز را به همه راهنمایان، به‌ویژه آقای مهندس، همچنین آقای درودگر، بنیان‌گذار شعبه گلمکان، تبریک می‌گویم که با زحماتشان، چراغ این سقف را روشن کردند تا بیاییم و به حال خوش برسیم.

من اگر به‌عنوان راهنما در این جایگاه نشسته‌ام، خودم یک رهجو هستم و این سلسله‌مراتب تا بنیان‌گذار کنگره ۶۰ هم ادامه دارد.

به نظر من، در هفته راهنما، هیچ رهجویی نمی‌تواند از راهنمای خود به‌صورت مادی قدردانی کند، چون خدمتی که راهنما به رهجو می‌کند، اصلاً قابل‌مقایسه با پول نیست. اما می‌توانیم به شیوه‌ای دیگر، خیلی راحت و روان قدردانی کنیم.

چگونه باید قدردانی کنیم؟

وقتی یک سفر اولی وارد این سیستم می‌شود، یعنی خداوند حرکت‌های خودش را برای آن رهجو انجام داده و بستری را برای او مهیا کرده که این مسیر را طی کند.

پس بهترین تقدیری که یک رهجو می‌تواند از راهنمای خود داشته باشد، این است که خوب سفر کند. بزرگ‌ترین خدمت، درست سفر کردن است. وقتی در بعد جسم و جهان‌بینی تغییر می‌کنید، این همان هدف راهنما، یعنی انسان‌سازی است.

یک راهنما که آموزش می‌گیرد، آموزش‌هایش را انتقال می‌دهد تا رهجو به حال خوش برسد.

برای مثال، آرزوی یک پدر این است که فرزندش رشد کند، به مقامی بالا برسد و پدر از موفقیت او لذت ببرد. چرا؟ چون ۱۸ یا ۲۰ سال برای فرزندش زحمت کشیده تا او به این جایگاه برسد.

برای یک راهنما هم، بهترین لحظه زمانی است که در کنار آقای مهندس، حکم رهایی رهجویش امضا می‌شود.

بهترین هدیه برای راهنما این است که وقتی وارد کارگاه آموزشی می‌شود، ببیند تمام بچه‌های لژیونش روی صندلی نشسته‌اند.

ما در کنگره نمی‌گوییم "رهجوی من"، بلکه می‌گوییم "فرزند من". وقتی می‌بینیم که این فرزندان روزبه‌روز بهتر می‌شوند و میل به خدمت دارند، این بهترین لحظه برای راهنماست.

در جزوه راهنما آمده است که اساس کار راهنما بر سه اصل است: محبت، عقل و ایمان.

در هیچ جای کنگره گفته نشده که راهنما باید از رهجو توقع داشته باشد.

راهنما فقط راه را به رهجو نشان می‌دهد؛ راهی که خودش طی کرده است.

راهنما تنها در یک مسیر می‌تواند به رهجو کمک کند و آن هم مسیر رهایی از بند مواد است. او نشان می‌دهد که اگر می‌خواهی به آرامش، تعادل و حال خوش برسی، باید این مسیری را طی کنی که من می‌گویم.

در کنگره ۶۰، امکان ندارد کسی با هر نوع آنتی‌ایکسی وارد شود، در مسیر بماند، به حرف راهنمایش گوش کند و به درمان و حال خوش نرسد.

چون ما در کنگره به این درک رسیده‌ایم که در صور پنهانمان دو راهنما داریم: یکی روح و دیگری جسم. اگر امروز به این درک برسیم که باید به ندای روح گوش کنیم، قطعاً به درمان و تعادل خواهیم رسید.

پس امیدوارم که همیشه در آموزش‌ها فقط تابع فرمان راهنما باشیم تا بتوانیم به آن حال خوش برسیم.

و در پایان، جزوه راهنما می‌گوید:

"کسانی که می‌خواهند برای رهایی مصرف‌کنندگان مواد مخدر اقدام کنند یا خود از اعتیاد رها شوند، لازم است صبر ایوب، مهر و گذشت رسول خدا، عدالت علی و شجاعت حسین را همیشه مدنظر قرار دهند تا موفق گردند. در غیر این صورت، دنبال کار دیگری بروند، چون این کاره نیستند."
از اینکه به صحبت‌های من گوش دادید، ممنون و سپاسگزارم.

گروه سایت گلمکان
مرزبان خبری : مسافر محمد لژیون یکم
ویراستار: مسافر وحید لژیون یکم
عکاس: مسافررضا لژیون دوم
تنظیم برای سایت: مسافر وحید لژیون یکم