راهنما یک الگوی آموزش‌دیده و تزکیه شده است

به نام قدرت مطلق الله
هفته راهنما را به بنیان کنگره ۶۰ که اولین راهنمای کنگره ۶۰ می‌باشند و راهنمایان گران‌قدرشان و همچنین به سرکار خانم آنی، اولین راهنمای گروه همسفران کنگره۶۰ تبریک عرض می‌نمایم و در ادامه این هفته زیبا را به‌ تمامی راهنمایان ارجمند کنگره۶۰ تبریک می‌گویم و امیدوارم در‌ کارشان پیروز و موفق باشند. در نوشتارهای کنگره می‌خوانیم؛ کنگره۶۰ براساس اصل پذیرفته‌شده کمک یک فرد رها شده از دام اعتیاد به فرد در حال مصرف موادمخدر فعالیت می‌نماید. به شخصی که به‌عنوان کمک کننده در کنگره از او نام برده می‌شود، راهنما گفته می‌شود که هم در زمینه اعتیاد تجربه دارد و هم آموزش‌های لازم را برای درمان در کنگره ۶۰ به روش Dst فرا گرفته است. تمامی کسانی که در کنگره خواستار جایگاه راهنمائی هستند باید آموزش‌های لازم را ببینند. راهنما فردی آموزش‌دیده در کنگره ۶۰ است که در بدو ورود به‌عنوان مسافر یا همسفر وارد کنگره شده و بعد از حداقل ۱۰ ماه که سفر خود را به پایان رسانید و به تعادل جسمی و روانی رسید وارد سفر دوم شده و با گذراندن مراحلی به عنوان راهنما موفق به دریافت شال نارنجی می‌شود. این آموزش‌ها از دروس و کلاس‌های بی‌شماری تشکیل گردیده که در دو شکل فنی و جهان‌بینی تدریس می‌گردد؛ اما موضوع مهم‌تری که برای یک شخص برای پذیرفتن مسئولیت راهنمائی وجود دارد عشق است.

عشق کمک به دیگران، عشق به خواستن رهائی برای مصرف‌کنندگان، عشق کمک به انسان‌های دربند و وقتی این موضوع با علم و آموزش کنار هم قرار گیرند جایگاهی به‌وجود می‌آید که شاید در هیچ مکان دیگری نتوان آن را تجربه کرد. جایگاه راهنما ترکیبی از عناصر فوق است؛ رهایی، علم و عشق. قطعاً این عناصر با مثلث عشق، عقل و ایمان که اساس کار کنگره است، اگر یکی نباشد ارتباط تنگاتنگی دارد. راهنما یعنی یک الگو، نشان‌دهنده راه، یعنی چراغ. راهنما کسی است که سرشار از تجربه و آگاهی است، کسی که می‌شود به او تکیه کرد و مورد اعتماد که در‌ کنار او‌ می‌توان آرامش گرفت‌. در کنگره ۶۰ زمانی‌که ارتباط یک مسافر سفر اول یا سفر دوم را با راهنمایش در نظر می‌گیریم، می‌بینیم که جایگاه راهنما جایگاه معلم و استاد است، استادی که کارش با عشق است نه معشوق. در کنگره ۶۰ کسی نمی‌تواند بگوید که راهنمای من دوست و رفیق من است؛ جایگاه راهنما بسیار بلندتر و رفیع‌تر از جایگاه دوست و رفیق است، اگر حرمت بین راهنما و رهجو، معلم و شاگرد از بین برود نه راهنما خواهد ماند و نه رهجو. اگر آموزش‌ها طبق اصول کنگره پیش نرود یا روابط راهنما و رهجو از روی رفاقت باشد کنگره از مسیر خود خارج شده و هدف مورد نظر تحقق نمی‌یابد. راهنما در واقع مثل آتش است اگر به او بسيار نزديك شوی خواهی سوخت و اگر از او دور باشی هم سردت خواهد شد، اين حريم راهنماست، همه انسان‌ها حريم دارند؛ ولي در حوزه‌ای كه ما فعاليت می‌کنیم اين حريم، هم بسيار جدی است و هم قابل احترام و نگه‌داشتنش هم بسيار سخت است.

راهنما نقش راهنمایی، انتقال اطلاعات و آموزش را همراه با رعایت اصول اخلاقی بر عهده دارد. زمانی‌که راهنما خالصانه و عاشقانه آموزش دهد و رهجو با فرمانبرداری کامل اطاعت کند، رشته‌ای از علاقه و محبت بین آن‌ها پدید می‌آید که پایه و اساس الگوبرداری رهجو از راهنما می‌شود. زمانی‌که یک فرد درگیر بیماری اعتیاد می‌شود درواقع غرق در تاریکی‌ها و ناامیدی‌ها شده است، وقتی در کنگره به درمان می‌رسد و آرزوی دیرینه‌ خود را برآورده‌ می‌بیند، خود را ملزم به جبران این عمل بزرگ می‌داند و عزم خود را جزم کرده تا بتواند سهم کوچکی در رهایی افراد بیمار داشته باشد و این لذت را از آن‌ها دریغ نکند. مهم‌ترین ویژگی یک راهنما خدمت خالصانه و بدون هیچ چشم‌داشتی است. خدمت خالصانه همراه با تلاش‌های پیوسته، خود می‌تواند یکی از اعجازهای کنگره۶۰ باشد؛ چون پایه و اساس کار بر مبنای عشق، ایمان و محبت بلا‌عوض است. راهنما توقع هیچ اجر و مزدی در مقابل آموزش‌های ارائه شده ندارد؛ زیرا او‌ معتقد است اجر و پاداش او همان رهایی است و البته برکتی که از خدمت در زندگیش جاری است. کسانی که از راه دور شاهد فعالیت کنگره ۶۰ و راهنمایان می‌باشند باور این موضوع برایشان سخت است. مگر می‌توان بدون دریافت هیچ‌گونه مزد مادی ماه‌ها و سال‌ها خدمت کرد؟ با دید حسابگرانه، این عمل دیوانگی است، مفهومی ندارد؛ اما با دید عاشقانه، عاقلانه و مؤمنانه، این حرکت مفهومی دیگر دارد. از دیگر ویژگی‌های راهنما مجهز بودن به تجربه، علم و آگاهی در زمینه‌ اعتیاد به‌طور تخصصی است. بنابراین راهنما یک الگوی آموزش‌دیده و تزکیه شده است و بایستی بدون نقص عمل کند و ارزش و جایگاه خودش را محترم شمارد و از قوانین و حرمت‌ کنگره پیروی کند تا به مرکز گردباد هدایت شود و خود را برای عروج آماده سازد.یکی از موضوعاتی که در آموزش‌های کنگره۶۰ اهمیت بسزایی دارد، موضوع فراگرفتن قدردانی و تشکر از مخلوقین خداوند است که به هر نوع و شکلی به ما کمک رسانده و یا می‌رسانند.

در هستی، ما کلاً بدون راهنما نمی‌توانیم کاری را انجام دهیم و باید دانست که راهنمای کل هستی هم، خداوند است و این تشکرکردن را باید از مخلوق شروع کنیم تا به خالق برسیم؛ زیرا حق شکرگزاری خداوند این است که از کسی که آن نعمت به دست او جاری شده است تشکر کنی. تشکر از مردمی که به ما خدمتی کرده‌اند و یا واسطه نعمتی شده‌اند؛ زیرا تشکر از دیگر انسان‌ها، تشکر از خالق تلقی می‌شود و کسی که در این امر ناتوان باشد شکرگزار خدا نیز نمی‌تواند باشد.در تقویم کنگره۶۰، یک هفته در سال به‌عنوان هفته راهنما نام‌گذاری شده است؛ اما اینکه ما چقدر این جایگاه را قدر بدانیم و شاکر آن باشیم بستگی به آگاهی و دانایی ما دارد. اینکه بدانیم برای تمام چیزهائی که خداوند به ما داده شاکر باشیم و شکر آنرا به جا آوریم و شکر هر چیزی را هر چند جزئی فراموش نکنیم، اینکه بدانیم با قدرشناسی، میزان چیزی که دریافت می‌کنیم چند برابر می‌شود. شکرگزاری شکل‌های گوناگونی دارد، خواه این شکرگزاری در برابر خداوند باشد، خواه در برابر مخلوقی که وسیله این کار قرار گرفته است. تشکر و قدردانی به سه شکل معمولاً انجام می‌شود: تشکر و قدرشناسی قلبی، تشکر و قدرشناسی زبانی، تشکر و قدرشناسی رفتاری یا عملی که با بخشش و گذشت جلوه می‌کند.

در این هفته اعضای کنگره ۶۰ به‌ پاس قدردانی از تلاش راهنمای خود، هدیه‌ای به راهنمای خود تقدیم می‌کنند که یکی از نشانه‌های کاربردی نمودن آموزش‌های کنگره ۶۰ می‌باشد. در کنگره ۶۰ تقدیر و تشکر در مراسم این‌چنینی فقط با پاکت صورت می‌گیرد و هر کس بنا به توان و وسع مالی خود مبلغی را درون پاکت می‌گذارد و به راهنمای خود تقدیم می‌کند. قدردانی از تلاش و محبت راهنما کار ساده‌ای نیست، ان‌شاءالله مزد خدمت آن‌ها برکت و سلامتی بوده و در زندگی آن‌ها پیوسته جاری باشد. در پایان، این هفته را به تمامی راهنمایان به خصوص راهنمای گرانقدر خود خانم الهام عزیز که با تمامی وجود سعی در کمک به همنوع خود دارند، تبریک می‌گویم. امید که همه ما بتوانیم به بهترین نحو در هفته راهنما که به‌صورت هم‌زمان در تمام نمایندگی‌های کنگره ۶۰ برگزار می‌گردد، از راهنمای خود قدردانی کنیم.

منابع: گزیده‌ای از سخنان آقای خدامی، آقای حکیمی و جزوه راهنما و راهنمایی