وظیفه اصلی راهنما آموزش است

«آن‌چه باور است محبت است و آن‌چه نیست ظروف تهی است». محبت، بزرگترین درسی است که در کنگره۶۰ به مسافر و همسفر آموزش داده می‌شود؛ زیرا اساس کار کنگره برمبنای محبت، عقل و ایمان است. این مسئولیت بر عهده انسان‌های بزرگی است که خود این مسیر پرپیچ‌ وخم را طی کرده و وجود آن‌ها پر از عشق و محبت است، آن‌ها با فانوسی در دست بر سر راه من و دیگر رهجویان قرار می‌گیرند تا همراه و همسفر ما باشند.

راهنما؛ فردی آموزش دیده در کنگره۶۰ است که در بدو ورود به عنوان مسافر و همسفر وارد کنگره شده‌است و بعد از حداقل ۱۱ ماه سفر خود را به پایان رسانده است و وارد سفر دوم شده‌است و با پشت سر گذاشتن مراحل و موفقیت در آزمون راهنمایی به عنوان راهنما شال نارنجی راهنمایی را دریافت می‌کند. راهنما توقع هیچ مزدی در مقابل آموزش‌های ارائه شده ندارد؛ زیرا او معتقد است اجر و پاداش او همان رهایی است و برکتی که از خدمت در زندگی او جاری می‌شود. 

راهنما؛ نقش راهنمایی و انتقال اطلاعات را همراه با رعایت اصول اخلاقی بر عهده دارد. مهمترین ویژگی یک راهنما خدمت خالصانه و بدون هیچ چشم‌داشتی است؛ زیرا پایه و اساس کار بر مبنای عشق، ایمان و محبت بلاعوض است. در نوشتارهای کنگره نوشته شده‌است ما برای آموزش و خدمت قدم به حیات نهاده‌ایم؛ ابتدا آموزش درست باید انجام گیرد تا در ادامه بتوان خدمتی که بر مبنای عمل سالم است را به اجرا درآورد. وظیفه اصلی راهنما آموزش است؛ بنابراین راهنما با جذب رهجو و تشکیل لژیون به امر آموزش می‌پردازد. رهجو پس از سه جلسه حضور در لژیون تازه‌ واردین می‌تواند راهنمای خود را انتخاب کند و وارد لژیون شود. 

نقش راهنما در سفر اول بسیار مهم است، بدون حضور راهنما و رهجو در لژیون موفقیت در سفر اول امکان‌پذیر نیست. جایگاه راهنما در مقابل با رهجو؛ جایگاه استاد، معلم و مربی است و این جایگاه را نمی‌توان با جایگاه دوست و رفیق که آن‌ها نیز مرتبه بالایی دارند مقایسه کرد. کار استاد با عشق است نه با معشوق و کار معلم  درس محبت است نه درس شاگردی. رهایی و درمان راهی است که تنها با آموزش و افزایش دانایی حاصل می‌گردد؛ این راه نیاز به راهنمایی دارد که خود آن را طی کرده است و از تمام پیچ و خم‌های آن آگاه است. اگر رهجو بخواهد به سلامت از این راه عبور کند و به مقصد راستین برسد؛ بایستی فرمان‌بردار خوبی باشد. فردی که یک نفر را زنده می‌کند مانند این است که اجتماعی را زنده نموده است و این کاری است که راهنمایان در کنگره۶۰ انجام می‌دهند.

این‌که ما چه‌قدر جایگاه راهنمایی را قدر بدانیم و شاکر آن باشیم بستگی به درک و برداشت ما دارد، این‌که بدانیم برای تمام چیزهایی که خداوند به ما داده‌است شاکر باشیم و شکر آن را به جا آوریم. تشکر از انسان‌ها، تشکر از خالق تلقی می‌شود و شخصی که در این امر ناتوان باشد شکرگزار خدا نیز نمی‌تواند باشد. شکرگزاری باید در سه مرحله زبانی، قلبی و عملی انجام گیرد. زبان از تشکر و قدردانی قاصر و کلمات در مقابل عشق بی‌حد آن‌ها ناچیز جلوه می‌کند؛ باید در هفته راهنما با دادن پاکت آن‌طور که شایسته و در خور این عزیزان است تشکر کنیم.

منبع: جزوه راهنما و راهنمایی، سایت کنگره۶۰
نویسنده و ویراستار: همسفرآزاده رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون اول) دبیر سایت
عکاس خبری: همسفر فروغ رهجوی راهنما همسفر محدثه (لژیون پنجم)
ارسال: همسفر زهرا نگهبان سایت
همسفران نمایندگی چرمهین