خدمت به انسان‌های دردمند

در آغاز این هفته، مراتب تبریک و تقدیر خود را به استاد بزرگوار جناب آقای مهندس دژاکام و تمامی راهنمایان کنگره ۶۰، به‌ویژه راهنمای عزیزم آقای امیرحسین متحملیان و راهنمای ویلیام، آقای رضازاده، تقدیم می‌نمایم. سخن گفتن در باب راهنما و جایگاه والای او دشوار است؛ زیرا درک کامل آن، فراتر از توانایی من است. آنچه در اینجا می‌آورم، برگرفته از سخنان راهنمایان و آموزه‌های آقای مهندس می‌باشد.
راهنما، کسی است که مسیر درست و صراط مستقیم را نشان می‌دهد؛ علم، اخلاق و معرفت را تعلیم می‌دهد و انسان‌های صالح، سالم و متعادل را پرورش می‌دهد. راهنما، تجسم صبر، استقامت و آرامش است؛ انسانی که هم آموزش می‌دهد و هم خود در حال آموزش دیدن است. جایگاه راهنما، جایگاهی والا و فراتر از مربی، معلم و استاد است. معلمی، شغل انبیاست، پس رسالتی خطیر و مهم بر دوش راهنما نهاده شده است که باید به بهترین نحو انجام شود.
راهنمایان کنگره ۶۰، مصداق حقیقی «ابدال» هستند؛ زیباترین تصویر دگرگونی انسانی که از ظلمت به روشنایی می‌رسد. این، جز نشانی از قدرت الهی نیست. آنها مثلث عشق، عقل و ایمان را تشکیل می‌دهند که اساس کنگره بر آن استوار است و در خط نامرئی «خمر» (که توسط آقای مهندس کشف شده) به خوبی عمل می‌کنند. عشق آنها خالصانه، بی‌ریا و بی‌چشم‌داشت است و بدون هیچ توقعی خدمت می‌کنند. عشق، قوی‌ترین انگیزه‌ای است که انسان را به حرکت وامی‌دارد. اگرچه در ظاهر، مزدی دریافت نمی‌کنند، اما بزرگ‌ترین پاداش را در باطن می‌یابند. خداوند، لیاقت خدمت به بندگانش را به هر کسی نمی‌دهد.
عشق، گذشتن از خویش است؛ از مال و جان می‌گذرند تا دیگران را سیراب کنند و طعم عشق را به آنها بچشانند. حساب عاشق، با عشق است نه با معشوق، حساب و کتابشان با عمل به رهایی انسان‌ها از ظلمت و تاریکی خدمت به دردمندان است. سن و سال، یا خوشایند بودن یا نبودن فرد، برایشان اهمیتی ندارد؛ هدف، خدمت به انسان‌های دردمند است.
خط عقل آنها به‌خوبی کار می‌کند؛ زیرا تمامی علوم کنگره ۶۰ بر اساس ظرفیتشان به آنها داده می‌شود و این علم را به دیگران انتقال می‌دهند. همچون چشمه‌های زلال، در حرکت هستند تا دیگران را سیراب کنند. رهجویان، آنها را به‌عنوان راهنما می‌پذیرند و در مقابلشان سر تعظیم فرود می‌آورند.
خط ایمان، یعنی اعتقاد محکم به خداوند و هستی؛ ایمانی که امنیت و آرامش به ارمغان می‌آورد. کسی که ایمان دارد، در آرامش است و با این آرامش، دردمندان را به ساحل آرامش می‌رساند. خط خمر آنها نیز، به‌واسطه خدمت‌هایشان، به‌وفور تولید می‌شود و باید انرژی و توانایی کافی برای انتقال آن به رهجویان داشته باشند.
راهنمایان، پیمان می‌بندند و قسم می‌خورند که حافظ اصول، قوانین و حرمت‌های کنگره باشند و از آنها تخطی نکنند و با در نظر گرفتن عمل صالح، معرفت و عدالت، به رهایی مسافران کمک کنند. در غیر این صورت، از چرخه خدمت خارج می‌شوند.
جایگاه راهنما، جایگاهی مقدس و قابل احترام است. ما باید به این جایگاه احترام بگذاریم و در این هفته، از راهنمایان سپاسگزار و قدردان باشیم. این قدردانی، باید قلبی، زبانی و عملی باشد؛ زیرا در غیر این صورت، این نعمت از ما گرفته خواهد شد.
به نظر من، بهترین جایگاه خدمتی در کنگره ۶۰، جایگاه راهنمایی است؛ زیرا سال‌های زیادی، تحت پوشش خداوند و کنگره ۶۰ بیمه می‌شویم. برای رسیدن به این جایگاه، باید خواسته درونی داشته باشیم، تلاش کنیم، بذر آن را آبیاری کنیم، در آزمون‌ها شرکت کنیم، در جایگاه‌های مختلف خدمت کنیم و سفر اولمان موفقیت‌آمیز باشد تا در نهایت، اذن آن صادر شود و لیاقت خدمت در این جایگاه را بیابیم.

به قلم راهنمای محترم : مسافر سعید چنگانیان 

منابع : جزوه راهنما و راهنمایی، وادی 13 و 14 کتاب عشق 

ارسال : مسافر ابراهیم