هیچ چیز از بین رفتنی نیست

دومین جلسه از دوره دهم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰؛ نمایندگی جهان‌بین شهرکرد؛ به استادی راهنمای محترم مسافر شهرام، نگهبانی موقت مسافر سلمان و دبیری موقت همسفر ابوالفضل، با دستور جلسه "وادی سیزدهم و تأثیر آن روی من" در روز پنجشنبه ۲۵ بهمن ماه ۱۴۰۳ ساعت ١۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد :

سلام دوستان شهرام هستم یک مسافر؛

خدا را شاکرم که در اين جایگاه قرار دارم، تا بتوانم آموزش بگیرم و بسیار خرسندم که در جمع شما عزیزان، در نمایندگی جهانبین قرار دارم. امروز انتخابات مرزبانی شعبه را پیش رو داریم و این یک فرصتی شد تا در خدمت شما باشیم و از حس و حال شعبه بهرمند شویم و امیدوارم که یک‌ انتخابات خوبی را به سرانجام برسانیم.

دستور جلسه امروز؛ وادی سیزدهم و تاثیر آن روی من، با این عنوان که «پایان هر نقطه، سرآغاز خط دیگری است» می‌باشد. یک قانون در علم فیزیک وجود دارد که می‌گوید: انرژی هیچ‌گاه از بین نمی‌رود، بلکه از نوعی به نوع دیگر تبدیل می‌شود. آقای مهندس می‌فرمایند که هستی مانند یک اتاق در بسته می‌باشد، شما نمی‌توانید چیزی را از آن خارج کنید، می‌توانید در آن چیزی را جابجا کنید و یا تغییر شکل دهید ولی نمی‌توانید آن را از بین ببرید. هیچ موضوعی در هستی به اتمام نمی‌رسد و زمانی که به اتمام رسید، دوباره یک موضوع جدید برای ما شکل خواهد گرفت. این قانون برای تک‌تک ما وجود دارد و یکی از قوانینی که در وادی سیزدهم به آن اشاره شده و بسیار حائر اهمیت است؛ قانون تغییر، تبدیل و ترخیص می‌باشد که برای این قانون، جناب مهندس دَلو آب را مثال می‌زنند و می‌فرمایند که یک نفر دلو خالی را به درون چاه می‌فرستد و می‌خواهد آن را پر کند، شاید عمق چاه بیست الی سی متر باشد، این دلو به آرامی پایین می‌رود و هر چقدر این دلو به پایین می‌رود، فقط تغییرات صورت گرفته و هنوز هیچ اتفاقی نیفتاده است، متر به متر تغییرات صورت می‌گیرد تا به سطح آب می‌رسد، زمانی که به داخل آب فرو رفت، دلو خالی تبدیل به دلو پر می‌شود و در این زمان است که تبدیل صورت گرفته، اما هنوز ترخیصی صورت نگرفته و بایستی تمام این مسافتی که دلو خالی پایین رفته به بالا برگردد و زمانی که آرام آرام دلو پر از آب به بالا رسید، آن زمان ترخیص انجام می‌شود. 

ما نیز به این مکان می‌آییم، یازده ماه سفر می‌کنیم و جایگاه خود را از یک سفر اولی به یک سفر دومی تغییر می‌دهیم و یا زمانی که برای بار اول وارد کنگره می‌شویم، وقتی از درب کنگره وارد شدیم؛ از یک مصرف کننده تبدیل به یک تازه‌وارد و از یک تازه‌وارد، تبدیل به مسافر می‌شویم. اما برای ترخیص شدن نیاز به زمان، زحمت و انرژی است تا تبدیل صورت بگیرد. پس از یازده ماه، در زمان رهایی که گل رهایی را از جناب مهندس می‌گیریم، ترخیص صورت می‌گیرد. البته این یک بخشی از قضیه می‌باشد. بخش اصلی این است که شخصی که رها می‌شود، بایستی یک سال به کنگره برای ریکاوری بیایید تا آن ترخیص به طور کامل انجام بگیرد. در این یک سال نیز باید خدمتی انجام دهد. تا زمانی که ما در هستی کار و یا خدمتی انجام ندهیم، چیزی به ما داده نمی‌شود و کنگره نیز به همین صورت است و جناب مهندس الگوی کنگره را از الگوی هستی و الگوی الهی و مطالب کلام‌الله برداشت کرده‌اند و این کلام خود خداوند است که می‌فرماید: لَیسَ لِلاِنسانَ اِلا ما سَعیٰ، چیزی به انسان داده نمی‌شود، مگر در جهت آن سعی و تلاش کند.

حال زمانی که به کنگره آمدیم و به یک جایگاهی رسیدیم، شروع به خدمت کردن می‌نماییم و هر چقدر بیشتر خدمت کنیم، حال خوش بیشتری را بدست می‌آوریم. یعنی در ازای خدمتی که انجام می‌دهيم، بهره بیشتری را دریافت می‌کنیم. در یکی از سی‌دی‌ها جناب مهندس جمله‌ای را از کلام‌الله بیان می‌کنند: پس گذر نکرده است از گذرگاه سخت و تو چه می‌دانی گذرگاه سخت چیست و رهاییدن گردنی از بند. رهاییدن گردنی از بند؛ همان اعتیادی است که جناب مهندس گفتند: یکی از سخت‌ترین گذرگاه‌ها، گذرگاه اعتیاد است و به این راحتی امکان‌پذیر نیست و برای مسافر و همسفر نیز صبر می‌خواهد و باید یک همسفر اعتماد کامل به مسافرش داشته باشد. زحمت زیادی می‌خواهد و به راحتی بدست نمی‌آید. بایستی ذره‌ذره تغییر انجام شود تا به یک سفر دومی و یا یک کسی که بتواند رها شود، برسد. این گردن از بند هنوز رها نشده و شرط آن گردنی از بند رهانیدن است. زمانی من فک رقبه می‌شوم که گردنی را از بند رها کنم، در این مکان خدمت کنم و با خدمتگزار بودن و خدمت کردن و با رهانیدن گردنی از بند، طوق گردن من نیز باز می‌شود. در جای دیگر از کلام‌الله اشاره می‌کند: اُدخلو فی جنتی راضیهُ المرضیه، همگی وارد شوید به بهشت من و نمی‌گوید یک نفر وارد شود. برای وارد شدن باید دست یک نفر دیگر را بگیریم تا وارد شویم و باید جمع شویم و زمانی که جمع شدیم، تازه به ما اجازه داده می‌شود تا از یک مرحله‌ای به مرحله دیگر برویم. انشالله که ما بتوانیم مشق‌هایمان را به درستی بنویسیم تا در این جهان و جهان‌های دیگر بتوانیم سربلند و سرافراز شویم.

از اینکه به صحبت‌های من توجه کردید، از همه شما سپاسگزارم.

نگارنده و ویراستار: مسافر مسعود لژیون۷

عکاس: مسافر امین لژیون ۱۸

تنظیم: مسافر وحید لژیون ۱۸

ارسال: مرزبان خبری مسافر ایمان 

نمایندگی جهانبین شهرکرد مسافران/هم‌سفران