سیزدهمین جلسه از دوره پنجم کارگاه‌های آموزش مجازی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی نائین با استادی راهنما همسفر مینا با دستور جلسه «هفته راهنما» روز شنبه ۲۷ بهمن‌ماه ۱۴۰۳ برگزار شد.
سخنان استاد:
هفته راهنما را در رأس خدمت استاد راهنمای کنگره۶۰ جناب آقای مهندس و اولین راهنمای همسفران سرکار خانم آنی و تمام راهنمایان تازه‌واردین، راهنمایان شال نارنجی و تمام راهنماهایی که در هر قسمت از کنگره۶۰ مشغول فعالیت هستند تبریک عرض می‌کنم. همان‌طور که می‌دانید دستور جلسه این هفته «هفته راهنما» است. کنگره۶۰ یک NGO مردم‌نهاد است و در آن درمان اعتیاد و در ادامه درمان سیگار و درمان تغذیه سالم انجام می‌شود. در کنگره برای درمان از کسانی استفاده می‌شود که خود آن‌ها در این زمینه درمان شده باشند و توانسته‌اند از آن مشکل عبور کنند. البته در کنگره برای رسیدن به درجه راهنمایی اول گذشتن از مواد، سیگار و... است. در کنار آن فرد باید آموزشهای لازم را ببیند و شناخت کامل روی انسان، صور پنهان انسان و جهان‌بینی پیدا کند؛ بعد در آزمون راهنمایی شرکت کند که آزمون شامل جهان‌بینی، پروتکل و تمام منابع کنگره۶۰ است. اگر فرد بتواند نمره قبولی را دریافت کند به او اجازه داده می‌شود که شال راهنمایی را از دستان آقای مهندس بگیرد.
بعد از دریافت شال فرد می‌تواند فعالیت خود را شروع کند؛ البته باید در نظر داشته باشیم جایگاه راهنمایی فرصتی است که توسط بنیان کنگره۶۰ در اختیار فرد قرار می‌گیرد تا آموزشهای شخص کامل‌تر شود و بتواند گره‌های درونی خودش را به‌واسطه افرادی که در کنارش قرار می‌گیرند باز کند. دوره راهنمایی در کنگره۶۰ چهار سال است که بعد از چهار سال در این جایگاه فارغ‌التحصیل می‌شود؛ اما از همه مهم‌تر انگیزه‌ای در فرد به وجود می‌آید تا بتواند این مراحل را بگذراند و لازمه قرار گرفتن در جایگاه راهنمایی عشق و محبت است؛ مگر می‌شود شخصی سراسر از عشق نباشد و بتواند بدون آنکه مزدی دریافت کند ساعت‌ها وقت خودش را بگذارد و به انسان‌هایی که دربند هستند کمک کند. حقیقتاً این نمی‌تواند چیزی جز عقل، عشق، ایمان و خمر درست باشد.
ما در کنگره می‌بینیم که یک راهنما کیلومترها راه را طی می‌کند، برای‌آنکه به شعبه‌های مختلف برود تا یک نفر به درمان برسد. شاید اگر کسی از بیرون نگاه کند می‌گوید: این فرد مجنون است و چرا این کار را انجام می‌دهد؟ اگر ما حسابگرانه نگاه کنیم شاید حرف آن فرد درست باشد و آن شخص به این فکر می‌کند که یک راهنما ساعت‌ها وقت می‌گذارد، از مال خودش هزینه می‌کند تا به دیگران کمک کند؛ اما ما در کنگره حسابگرانه به موضوع نگاه نمی‌کنیم. چرا؟ زیرا فرد آن‌قدر آموزش‌دیده و ظرف وجودی او مملو از عشق است و می‌داند با این کار روزبه‌روز ظرف وجودی خود او بزرگ و بزرگ‌تر و پُرتَر می‌‌گردد و برای ادامه حیات و بُعد دیگر قوی‌تر می‌شود.
در کتاب ۶۰ درجه زیر صفر استاد سردار می‌فرمایند: «انسان به دو دلیل قدم به حیات گذاشته است؛ یکی آموزش و دیگری خدمت کردن است». زمانی که ما آموزش می‌بینیم رقابت و تلاش برای رسیدن به جایگاه راهنمایی زیاد می‌شود؛ زیرا شخص می‌داند قرار است چیزی وجودش را سیر‌اب کند و آن را دریافت می‌کند. چهار سال راهنمایی که تمام شد به فرد می‌گویند که باید لژیون خود را تحویل دهد و او همه توانش را می‌گذارد که اگر امکانش باشد در جایگاه دیگری خدمت کند و این بسیار شگفت‌انگیز است. چه چیزی و چه انرژی دریافت می‌شود که همه برای این جایگاه تلاش می‌کنند؟
ما به‌عنوان یک رهجو وظیفه داریم همیشه قدردان راهنمای خود باشیم. حضرت علی (ع) می‌فرمایند: «هر کس ذره‌ای به من بیاموزد، مرید و بنده او هستم». در کنگره آموختیم که سپاسگزاری از مخلوق؛ یعنی سپاسگزاری از قدرت مطلق (الله) است و باید باتمام وجود خود قدردان راهنما باشیم. قدردانی باید کلامی و رفتاری باشد؛ رفتاری یعنی ما بتوانیم در جایگاه‌های مختلف خدمت کنیم. به نظر من بزرگ‌ترین هدیه به راهنما این است که شخص در جایگاه‌های خدمتی به‌ویژه در جایگاه راهنمایی قرار بگیرد. ما باید با دادن پاکت هر مقدار که در توان ما است با احترام به راهنمای خود تقدیم کنیم و با دل‌نوشته‌ای قدردان زحمات او باشیم. این عمل نشان‌‌دهنده قدردانی از زحمات او است.
نویسنده: راهنما همسفر مینا (لژیون دوم)
رابط خبری: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر مینا (لژیون دوم)
عکس: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر محبوبه (لژیون اول)
ارسال: راهنمای تازه‌واردین همسفر سمانه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی نائین
- تعداد بازدید از این مطلب :
140