هدف از آفرینش انسان رسیدن به کمال است

نهمین جلسه ازدوراول کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰رفسنجان بااستادی راهنماDST مسافر علیرضا ونگهبانی مسافر محمد ودبیری مسافر اکبر بادستورجلسه " وادی سیزدهم و تاثیرآن روی من "پنجشنبه ۲۵ بهمن ماه راس ساعت ۱۶ آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:

متشکرم از آقای مهندس که این بستر را فراهم کردند که بتوانیم آموزش بگیریم.
تشکر میکنم از راهنمای خوبم آقا محسن نقدی و تشکر میکنم از آقا محسن زارکوئی که این فرصت را در اختیار بنده گذاشتند که به عنوان استاد جلسه خدمت کنم.
وقتی کتاب چهارده وادی را نگاه کنیم،عنوانی که پشت کتاب نوشته شده: چهارده وادی برای رسیدن به خود، میگوید من اگر بخواهم خودم را پیدا کنم و خودم را بشناسم نیاز دارم که این وادی ها را تک به تک بخوانم و کاربردیشان کنم تا بتوانم یک شناخت نسبی از خودم پیدا کرده باشم.
هر کدام از وادی ها یک عنوان برای خودشان دارند و به یک مفهوم خاصی اشاره میکنند. مثلا وادی اول به تفکر کردن و یا وادی نهم اشاره دارد به نقطه تحمل یا وادی دوازدهم به طی کردن زمان اشاره دارد. وادی سیزدهم عنوانش هست پایان هر نقطه سرآغاز خط دیگریست. معنی و مفهوم این عبارت چیست؟ من چه چیزی باید از این وادی یاد بگیرم،به چه دردم میخورد؟ شاید خیلی سنگین باشد برای من که بخوام تک به تک این مفاهیم را توضیح بدهم. اما خب یک نگاه به کل زندگی انسان بکنیم از بدو تولد تا دوران پیری یک دوره ای از این جهان خاکی را سپری کرده‌ایم. هردوره ای نیازمند این است که من دوره ی قبلش را درست گذرانده باشم من اگر دوره ی نوجوانی را درست نگذرانده باشم یعنی اگر نوجوانی و بچگی نکرده باشم در جوانی دچار یکسری مسائل و مشکلات دیگری می‌شوم.
مثال بزرگترش فرض کنید من دانش‌آموز چهارم دبستان هستم اگر یک دانش آموز سهل انگار باشم وظایفم را درست انجام ندهم درس نخوانم و مشق و تکالیفم را درست انجام ندهم پایان سال مردود میشوم و مجبورم دوباره آن کلاس را تکرار کنم و همان دروس را بخوانم و یا اینکه از تحصیل باز بمانم.

زندگی دنیای من نیز دقیقا اینگونه است ،دنبال یک سری مسائلی نباید بروم و یا مسائل ارزشی که باید انجام بدهم را برعکس انجام بدهم.  در نهایت من باید دوباره چنین مرحله ای را طی کنم تا بتوانم به سر منزل مقصود برسم. هدف از آفرینش انسان رسیدن به کمال است که بسیار هم سخت است.
باید سعی کنم در دوره ای که دارم زندگی میکنم درست زندگی کنم. در اثر جهل ناآگاهی و یا فقدان یک سری پارامترها، من رفتم سمت مواد، چه اتفاقی افتاد؟ در اعماق تاریکی ها غرق شدم،یک دوره ای بود تمام شد رفت نهایتا با کنگره آشنا شدم.

در کنگره اولین اتفاقی که برای من می‌افتد این است که از مواد جدا میشوم و می‌روم  روی پرسه ی درمان،پروسه درمان ده الی یازده ماه طول میکشد و بعد من وارد سفر دوم میشوم. اگر در پایان سفر اول من فکر کنم همه چیز تمام شده دقیقا مثل آن آب زلال رودخانه است که اگر دست از حرکت کشید و باز ماند تبدیل به مرداب می‌شود. من باید همیشه حرکت داشته باشم و دنیای ما اینجوری طراحی شده که پایانی وجود ندارد.آقای مهندس بارها و بارها توی سی دی هایشان میگویند ما بودیم،هستیم و خواهیم بود. اینکه من از گذشته ام چیزی نمیدانم چون یادم نمی آید. آرشیوی که هست توی صور پنهان ، چیزایی بوده که اتفاق افتاده و من یادم نمی آید.  من بیشتر از این در مورد دستور جلسه صحبت نمیکنم.
توی صحبت های دیروز آقای مهندس هم بود،هفته آینده هفته ی راهنماست. من اگر یک نیم نگاهی به قبل از ورود خودم به کنگره بیندازم  و حال و هوای آن روزهایم را به یاد بیاورم چه احساسی دارد،من روزانه مبلغ هنگفتی رو بصورت مستمر خرج میکردم برای اینکه فقط چند لحظه معذرت میخوام این کلمه رو بکار میبرم خمار نباشم بتوانم با خانواده‌ام درست صحبت کنم با همکارانم با اطرافیانم درست برخورد کنم و رابطه ی مسالمت آمیزی داشته باشم.
این ها را باید یادم بماند.
اما می آیم تو کنگره حالا راهنما که مرا نمیشناسد  اما مرا راهنمایی می‌کند  و به من برنامه می‌دهد  مرا سر لژیونش میپذیرد که من بنشینم، قبل از من می آید و بعد از من می‌رود  و خیلی کارهایی که انجام میدهد که حیاتی و مهم هستند.
پس حالا که وقت قدردانی هست باید به بهترین نحو از ایشان قدردانی کنیم.
خیلی متشکرم که به صحبت های من گوش دادید.

عکس :مسافر محمدصادق

ویرایش :راهنما مسافر محمد