جلسه چهاردهم از دورهٔ دوم کارگاههای آموزش مجازی همسفران نمایندگی بیهقی سبزوار به استادی مرزبان همسفر نرگس با دستور جلسهٔ «هفته راهنما» در روز شنبه 27 بهمن ماه 1403 آغاز به کار کرد.
سخنان استاد:
« زســـوی غیـــب شد نوری نمـایـــان / فلق بشـــکافت، آمد رهنمـــایـی»
در ابتدا هفتهٔ راهنما را به آقای مهندس و خانوادهٔ محترمشان و همچنین به تمام راهنمایان کنگره 60 تبریک عرض میکنم. در کنگره 60 راهنمایان مراحل متعددی را باید طی کنند تا به جایگاه راهنمایی برسند. بعد از گذشت سفر اول با خدمتکردن و در نهایت قبولشدن، در آزمون راهنمایی به این جایگاه دست پیدا میکنند؛ بنابراین اگر این جایگاه را تجربه میکنند، قطعاً تلاش کردهاند.
یکسخنی که بسیار از آقای مهندس شنیدهایم، این هست که «هرکسی در هر جایگاهی که قرار دارد، عین عدالت است.» منظور این نیست که اگر کسی در این جایگاه یا جایگاههای دیگر قبول نشد، لیاقت نداشته، خیر به این معنا است که تلاش او بهاندازهٔ کافی نبوده است یا هنوز موعد آن فرانرسیده است. حالا اگر کسی خواستهای داشته باشد و در راستای آن تلاش کند؛ قطعاً به آن خواسته خواهد رسید.
جایگاه راهنمایی همانقدر که شیرین و لذتبخش است؛ قطعاً مشکلات و سختیهای خودش را دارد. شاید ازنظر ما این خدمت خیلی آسان و سهل به نظر برسد؛ اما در واقع اینطور نیست هیچ گنجی بدون رنج بدست نخواهد آمد. راهنمایان نور کنگره هستند که با آموزشهایشان راه درست را به ما نشان میدهند. راهنما به رهجو درس عشق و زندگی را میآموزد. راهنمایان خود آموزش میگیرند تا بتوانند، آموزش بدهند.
آنها بدون هیچ چشمداشتی با عشق خدمت میکنند و ما در این هفته فرصت داریم تا از زحماتشان قدردانی کنیم، هر چند که ما با هیچ واژه و پاکتی نمیتوانیم، زحمات آنها را جبران کنیم؛ اما باید در حد توان خودمان از این عزیزان تشکر کنیم. ما در کنگره به سه روش قدردانی میکنیم، اول تشکر زبانی که ما باید به راهنمایان خود احترام بگذاریم و فرمانبردار آنها باشیم تا به حالخوش برسیم. دوم تشکر قلبی، که در درون قلب خود از آنها تشکر کنیم و با خدمتکردن در کنگره و ثابتقدم بودن میتوانیم، این را عملاً نشان دهیم. سوم، با پاکتدادن قدردانی کنیم، اینها در کنار هم باید انجام شود تا قطرهای از زحمات یک راهنما جبران شود.
ما باید این را در نظر بگیریم، وقتی که وارد کنگره شدیم، مثل یک نوزاد نوپا بودیم که هیچ چیز از کنگره و این زندگی نمیدانستیم و در تاریکی غرق شده بودیم، این راهنمایان بودند که راه را به ما نشان دادند و با آموزشهایشان ما را به حالخوش رساندند و ما را از تاریکی نجات دادند، ما نباید زحماتشان را از یاد ببریم. در طول سال ما فقط یک روز فرصت قدردانی داریم، امیدوارم که از این فرصت استفاده کنیم.
نکته دیگر اینکه راهنمایان تازهوارد خود را فراموش نکنیم؛ چون ما با کمک این عزیزان بود که جذب کنگره شدیم. من به نوبهٔ خودم از این عزیزان تشکر میکنم و هفتهٔ راهنما را به آنها تبریک میگویم؛ چون بیدریغ و خالصانه خدمت میکنند. انشاالله که برکات این خدمت در زندگیشان جاری باشد. امیدوارم که جشن پر شکوهی داشته باشیم و از این عزیزان به خوبی قدردانی کنیم. امیدوارم که من هم روزی این جایگاه را تجربه کنم.
«ای که نام تو معلم، دل تو پاک است چو آب / تو بگیری دستهای غرق شده در منجلاب»
نویسنده: مرزبان همسفر نرگس
ویرایش: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون دوم)
ویراستاری و ارسال: همسفر حانیه دبیر سایت
همسفران نمایندگی بیهقی سبزوار
- تعداد بازدید از این مطلب :
133