هشتمین جلسه از دوره دوم کارگاه های آموزشی عمومی کنگره ۶۰؛ نمایندگی گلمکان؛ با استادی راهنمای تازه واردین مسافر سعید، نگهبانی مسافر عباس و دبیری موقت مسافر اسماعیل با دستور جلسه «وادی سیزدهم و تاثیر آن روی من» در تاریخ 1403/11/25 ساعت 16 آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد
سلام دوستان، سعید هستم، مسافر.
خداوند را شاکر و سپاسگزارم که فرصت خدمت را به من داد. همچنین از ایجنت، مرزبان‌ها و نگهبان سپاسگزارم که اجازه خدمت در این جایگاه را به من دادند.
دستور جلسه: وادی سیزدهم – پایان هر نقطه، سرآغاز خط دیگری است.
روز اولی که وارد کنگره شدم، با خودم گفتم: برای مصرف یک بست تریاک چقدر باید رفت و آمد داشته باشم؟ باید پیراهن سفید بپوشم، سر وقت بیایم و بسیاری مسائل دیگر. اما وقتی مدتی گذشت، دیدم واقعاً کنگره مکانی بسیار درست و ارزشمند است که در هیچ جای دنیا مانندش پیدا نمی‌شود. همچنین متوجه شدم که هیچ معضلی بزرگ‌تر از اعتیاد نیست و این، بزرگ‌ترین مشکل بشر است.
در دنیا انجمن‌ها و سازمان‌های بسیاری هستند که با هزینه‌های بالا و تلاش‌های زیاد، سعی در قطع مصرف مواد دارند، اما بدون نتیجه و خروجی. درحالی‌که امروز در کنگره شاهد درمان واقعی اعتیاد و رهایی مصرف‌کننده‌هایی هستیم که به طرز عجیبی در دام اعتیاد گرفتار بودند. خدا را شکر بابت وجود کنگره، به‌ویژه در گلمکان.
آقای مهندس در کتاب عبور از منطقه۶۰ درجه زیر صفر، دو سفر را مشخص کرده‌اند:
۱. از مصرف مواد مخدر تا قطع آن.
۲. از قطع مصرف مواد تا رسیدن به خود.
چهارده وادی، چهارده کلید هستند که آقای مهندس برای ما طراحی کرده‌اند و هر کدام از این وادی‌ها، کلمه به کلمه، مسائل زندگی ما را برطرف می‌کند.
اما در مورد وادی سیزدهم...
در مسیر درمان اعتیاد، این وادی می‌گوید: اگر امروز روی یک پله قرار گرفته‌ای، بعد از ۲۱ روز وارد ۲۱ روز بعدی می‌شوی. این یعنی سرآغاز یک خط جدید.
به ما می‌گوید: "سعید! اگر امروز روی این صندلی نشسته‌ای، اگر در هر جایگاهی خدمت می‌کنی، خدمتت تمام‌شدنی نیست، بلکه دوباره خدمتی دیگر آغاز خواهد شد. اگر سفر اولت تمام شود، سفر دوم شروع می‌شود و پس از آن، سفر سوم."
این وادی می‌خواهد بگوید که من باید تلاش کنم، برای خودم، برای رسیدن به حال خوش. باید این موضوع را کاربردی کنم و در زندگی‌ام به اجرا درآورم. وادی سیزدهم تأکید می‌کند که اهداف، پایانی ندارند و برای رسیدن به آن‌ها باید تلاش‌های پیوسته‌ای داشته باشیم.
باید آن‌قدر جهان‌بینی‌مان را تقویت کنیم که به قول آقای مهندس، حتی اگر در مزرعه خشخاش هم کار کنیم، دیگر برایمان مهم نباشد. این همان درمانی است که کنگره درباره‌اش بحث می‌کند و به آن اعتقاد دارد.
همه این موضوعات به مسیر سفر کردن ما برمی‌گردد، اینکه چگونه پایان هر نقطه را به سرآغاز خط دیگری تبدیل کنیم.
ان‌شاءالله که همه ما به درک عمیقی از این وادی برسیم و شعبه‌هایمان همیشه پویا بمانند.
ممنون که به صحبت‌های من گوش کردید.
گروه سایت نمایندگی گلمکان
مرزبان خبری: مسافر محمد
تایپ: مسافر رضا لژیون یکم
تنظیم برای وبلاگ: مسافر وحید لژیون یکم
ویراستاری: مسافر وحید لژیون یکم
- تعداد بازدید از این مطلب :
92