تا تغییری صورت نگیرد، مسیر عوض نمی‌شود

دوازدهمین جلسه از دور دوم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی مسافران کنگره ۶۰ نمایندگی بروجن با استادی راهنمای محترم مسافر محمد و نگهبانی مسافر مجتبی و دبیری مسافر مهدی با دستور جلسه «وادی سیزدهم و تاثیر آن روی من» روز سه‌شنبه ۲۳ بهمن‌ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۷ برگزار گردید.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان محمد هستم یک مسافر؛

از تمامی خدمتگزاران و مسئولین نمایندگی بروجن تشکر می‌کنم که به من فرصت خدمتگزاری دادند تا آموزش بگیرم. و به شما تبریک می‌گویم بابت این محیط پر از انرژی و صمیمیت. این جایگاه‌های خدمتگزاری در کنگره، نویدبخش این است که تمامی عزیزان سفر اولی و تازه وارد حتماً روزی خواهند توانست در این جایگاه‌ها قرار بگیرند و خدمت کنند و حس بنده و دیگر عزیزان را تجربه کنند.

ما هم یک روزی مثل شما در تاریکی بودیم و چه بسا روزگاری بدتر از شما داشتیم. در این جلسه می‌خواهم پیام وادی سیزدهم را بشکافم و توضیحی مختصر عرض کنم. هر چند جناب آقای مهندس در چند سی دی این وادی را به خوبی توضیح داده‌اند. پیام وادی سیزدهم می‌گوید پایان هرنقطه سرآغاز خط دیگریست. دقیقاً شخصی که رهایی‌اش را جشن می‌گیرد این وادی را حس می‌کند. گویی شروعی دیگر و سرآغاز خط دیگری پیش رویش گمارده می‌شود. جناب آقای مهندس بارها فرموده‌اند همانا ۱۴ وادی، مانند یک ابزارند برای برون رفت از تاریکی و ورود به روشنایی که در اختیار مسافرین و جویندگان روشنایی قرار گرفته است.

عطف این وادی‌ها وادی چهاردهم می‌باشد یعنی وادی عشق. هیچ انسانی ذاتاً بد نیست و با بدی‌ها متولد نمی‌شود، تنها مسیر اشتباه را در پیش می‌گیرد. برای خروج از تاریکی فقط کافیست مسیر را عوض کنیم و از مسیر ضد ارزش‌ها به مسیر ارزش‌ها قدم گماریم. در وادی سیزدهم، این حقیقت به خوبی گمارده شده که تا تغییری صورت نگیرد، مسیر عوض نمی‌شود.

تغییر باید ذره ذره باشد چون همانگونه که ما ذره ذره به سمت اعتیاد رفتیم، برای خروج از اعتیاد هم باید آهسته قدم برداریم و تغییر یک شبه صورت نمی‌گیرد. سفر اول را در ۱۱ ماه و در ادامه آن سفر دوم را با قدم‌های استوار باید طی کنیم تا به سرآغاز خط دیگر برسیم و تازه مسیر جدید را شروع کنیم. آنجاست که می‌فهمیم زندگی با تمام سختی‌ها و دشواری‌ها چقدر زیباست و دیگر اثری از نفرت نیست.

نکته دیگر این وادی این است که در مرحله بعد از تغییر و تبدیل و ترخیص، باید به مرحله عقل و عشق و ایمان برسیم. آنگاه که به خودشناسی رسیدیم می‌بینیم که همه چیزمان از خداوند است و در این مرحله است که بی‌ریا کمک می‌کنیم، بدون هیچ گونه چشم داشتی و قدردانی کردن را یاد می‌گیریم و می‌بینیم که هر چقدر در کنگره قدردانی کنیم، پیمانه ما پرتر خواهد شد. شکرگزار نعمت کنگره باشیم، هم در ذهن و هم در زبان و هم در عمل و بازپرداخت داشته‌هایمان را انجام دهیم و بنگریم که قبل از کنگره چه بودیم و الان چگونه هستیم.
ممنونم که به صحبت‌های من توجه نمودید.

تایپ: مسافر مهران لژیون سوم 
ویراستار: مسافر سعید
تنظیم: مسافر امین
ارسال: مرزبان خبری مسافر محمد