هروئین یا (دی استیل مورفین - HEROIN)

سومین جلسه از دور بیست و ششم کارگاه‌های آموزشی کنگره ۶۰ مخصوص لژیون پزشکان با استادی دکتر رضا، نگهبانی آقای مهندس و دبیری دکتر علی با دستور جلسه «هروئین» روز جمعه ۱9 دی‌ماه ۱۴۰۳ رأس ساعت ۸:۰۰ صبح آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان، رضا هستم، همسفر.
جناب مهندس، خوشحال هستم که در کنار شما هستم. این حس و حال بسیار خوبی است. ما در رأس خانواده اوپیوئیدها، تریاک را داریم. تاکنون حدود بیست و پنج مشتق از تریاک مشخص شده که مهم‌ترین آن، همان‌طور که آقای مهندس بارها تکرار کرده‌اند، مورفین است. کدئین و خود مورفین به شکل کپسول، قرص، ساپازیتوری (شیاف-SUPPOSITORY) و تزریق وجود دارند. کدئین که در بسیاری از منازل یافت می‌شود، و نوسکاپین که به‌صورت شربت نوسکاپین در داروخانه‌ها قابل تهیه است، از جمله آلکالوئیدهای مهم تریاک هستند. همچنین نارسئین، تبائین، نارکوتین، پاپاورین و پتیدین که به‌صورت تزریقی وجود دارند.
پودر هروئین به رنگ سفید است، اما وقتی با برخی مواد جانبی (اکسی‌پینت-EXCIPIENT) مانند شکر (به صورت عامیانه اضافه می‌کنند) مخلوط می‌شود، تغییر رنگ جزئی پیدا می‌کند. گاهی نیز از خانواده بنزودیازپین‌ها یا داروهایی مانند فلورازپام، کلونازپام و دیازپام در ترکیب هروئین استفاده می‌کنند و به همین دلیل رنگ آن مایل به قهوه‌ای روشن یا تیره می‌شود.

در سال ۱۸۰۳، مورفین، سَنتِز (تجزیه و تحلیل یک ماده برای ساخت یک ماده اولیه یا جدید) شد و از آن، دارویی با اعتیاد کمتر سَنتِز کردند که منجر به تولید هروئین شد. این کار توسط دانشمند آلمانی، هافمن، در داروسازی بایِر (BAYER) انجام شد. این کارخانه تا امروز نیز یکی از پیشروهای صنعت داروسازی محسوب می‌شود. در سال ۱۸۹۷، هروئین سَنتِز شد. این ماده در ابتدا کاربرد بیمارستانی داشت و به دلیل نبود موانع منع خرید و فروش آن، به سادگی در دسترس مردم قرار گرفت و اغلب برای تفریح مورد استفاده قرار می‌گرفت.
مافیای مواد مخدر اسامی جذابی برای این مواد انتخاب کرده‌اند. برای مثال، مورفین را "الهه خواب و رؤیا" و هروئین را "هیرو" نامیدند. این نام‌گذاری به‌ویژه در جنگ ویتنام (۱۹۵۰) تأثیرگذار بود، چراکه بسیاری از سربازان آمریکایی که دچار آسیب‌های جدی روانی و جسمی شده بودند، به مصرف این ماده روی آوردند که حس قهرمانی و سرخوشی ایجاد می‌کرد.
روش‌های مصرف هروئین:
روش اول: تدخین، به این صورت که آن را روی زرورق می‌ریزند و با شعله ملایم از زیر آن گرم کرده و دود آن را تدخین می‌کنند. در برخی موارد، آن را با خانواده بنزودیازپین‌ها مخلوط می‌کنند یا قرص را جداگانه مصرف می‌کنند که اثر آن را افزایش می‌دهد و اسم این روش را بعضی‌ها "شکار اژدها" می‌نامند.
روش دوم: اسنیف یا استنشاق از طریق مخاط بینی، این روش بسیار ساده است. مقداری از هروئین را روی هر سطحی می‌ریزند و سپس با استفاده از یک اسکناس، لوله کاغذی یا چیزی شبیه به آن آن را از طریق مخاط بینی جذب می‌کنند.
روش سوم: تزریق، افرادی که به روش‌های قبلی عادت کرده‌اند و دیگر جوابگو مصرف آنان نیست و می‌خواهند زودتر به حالت سرخوشی برسند، از این روش استفاده می‌کنند. این روش اثر سریع‌تری دارد اما عیب آن این است که یک سری بیماری‌های ویروسی مانند HIV (ویروس نقص ایمنی انسانی) و هپاتیت در این افراد شایع است.
انواع هروئین از نظر خلوص:
نوع خیابانی یا کوچه‌بازاری: خلوص آن حدود ۷٪ است و به دلیل ناخالصی‌های زیاد، عوارض جسمی و روانی شدیدی ایجاد می‌کند.
نوع کرک: دارای خلوص ۶۰ تا ۷۰٪ است. در ابتدا تبلیغ شد که هر کس به هر ماده مخدری اعتیاد دارد می‌تواند از این ماده استفاده کند و به راحتی مواد دیگر را کنار بگذارد، اما در واقعیت این ماده بسیار اعتیادآورتر از هروئین خیابانی است.
هروئین با خلوص بالا که به‌صورت تزریقی استفاده می‌شود: خلوص آن بیش از ۹۰٪ است و فرد را ظرف ۵ تا ۷ ثانیه به اوج سرخوشی می‌رساند.
روش‌های ترک هروئین:
روش اول: قطع ناگهانی (سقوط آزاد) که بسیار خطرناک است و عوارض شدید جسمی و روانی دارد.
روش دوم: سم‌زدایی سریع، که در بسیاری از کشورهای جهان روش رایج است. بعد از قطع مواد، سم‌زدایی سریع بین ۷ تا ۱۳ روز انجام می‌شود. اما از نظر کنگره ۶۰ این روش قابل قبول نیست، زیرا از کار افتادن سیستم شبه‌افیونی بدن حدود ۱۰ تا ۱۱ ماه زمان می‌برد و زمان چندروزه معقول نیست.
روش سنتی: حداکثر تا چهل روز انجام می‌شود. در این روش، ماده مصرفی (شیره یا تریاک) را به‌صورت محلول در آب درمی‌آورند و به همان میزان مصرف فرد در روز، به آن آب اضافه می‌شود و این روند تا چهل روز ادامه دارد. این روش کمی قابل‌قبول‌تر است اما همچنان نواقص خود را دارد.
روش درمانی کنگره ۶۰:
اما در کنگره ۶۰، روش DST که توسط مهندس دژاکام ابداع شده، روشی علمی و کارآمد است که نقاط کور درمان اعتیاد را شفاف‌سازی کرده است. این روش پایه و اساس علمی دارد و بسیاری از افرادی که از آن استفاده کرده‌اند، نتایج مثبت و پایداری گرفته‌اند.

جناب مهندس دژاکام به‌وضوح توضیح داده‌اند که روش DST با دقت علمی بالا طراحی شده و در واقع تنها روش درمانی مؤثر و ماندگار در ترک اعتیاد است. بسیاری از افرادی که از این روش استفاده کرده‌اند، بهبودی کامل یافته‌اند و این نشان‌دهنده درک عمیق مهندس دژاکام از نقاط کور درمان اعتیاد است.
من نیز به‌شخصه از شما تشکر می‌کنم، چراکه این روش نه‌تنها برای من، بلکه برای آیندگان نیز اثبات خواهد شد که چگونه مهندس دژاکام نقاط کور درمان اعتیاد را پیدا کرده‌اند و نشان داده‌اند که درمان اصولی اعتیاد به چه شکل باید انجام شود.

تمامی روش‌هایی که توضیح داده شد، همگی برای ترک مواد هستند، اما رسیدن به درمان، تعریف متفاوتی دارد. ما زمانی می‌توانیم بگوییم که یک فرد هروئینی را درمان کرده‌ایم که او بتواند در یک لابراتوار یا انبار هروئین کار کند، اما هیچ‌گونه میل و رغبتی برای مصرف این مواد نداشته باشد.
جناب مهندس این موضوع را به‌عنوان اصل درمان مطرح می‌کنند.
ما ساعت ۵ صبح در پارک طالقانی می‌توانیم مشاهده کنیم که جمعیت زیادی از خانواده‌ها، همراه با کودکان، در سرما و گرما، مشغول ورزش و معاشرت هستند.
 

سخنان جناب مهندس:
سلام دوستان، حسین هستم، مسافر.
چند نکته راجع‌به هروئین بگویم:
هروئین خالص سفیدرنگ است، اما گاهی خاکستری نیز دیده می‌شود.
نعشگی هروئین کوتاه‌مدت است، درست مانند سیگار.
در مقابل، تریاک حدود ۸ ساعت پایداری دارد.
به همین دلیل، فرد معتاد به هروئین نمی‌تواند کار کند و معمولاً بیکار می‌شود.
نسبت به دیگر مواد، پایداری کمتری دارد و همین عامل باعث می‌شود که فرد از هستی ساقط شود.
در بازار، از آن با نام "گله‌ای" یاد می‌شود. در گذشته، مقداری هروئین را روی یک تکه پلاستیک می‌ریختند، آن را به‌طور درهم‌تنیده جمع می‌کردند و سپس با حرارت، آب‌بندی می‌کردند. هر بسته تقریباً ۵ گرم وزن داشت. این کار را انجام می‌دادند تا اگر دچار دردسر شدند، بتوانند سریع آن را قورت دهند.
روش‌های مصرف هروئین:
۱. اسنیف (مصرف از طریق بینی)
۲. تزریق (که بیشترین میزان اوردوز را دارد)
۳. دودی و کشیدنی (که در ایران رایج است)
تریاک ابتدا باید مصرف شود، سپس در معده قرار گیرد و ذره‌ذره در روده جذب شود. اما هروئین تزریقی مستقیماً وارد خون می‌شود و حساسیت بسیار بالایی دارد. این روش باعث ایجاد انواع عفونت‌ها و آلودگی‌ها می‌شود.
تزریق و عفونت:
در آزمایش‌های انجام‌شده روی موش‌های آزمایشگاهی، یکی از رایج‌ترین بیماری‌ها عفونت ناشی از تزریق است. حال تصور کنید انسانی که چندین بار در روز تزریق انجام می‌دهد، تا چه حد در معرض عفونت خواهد بود.
علاوه بر عفونت، ناخالصی‌های موجود در هروئین شامل موادی مانند لورازپام و دیازپام هستند که می‌توانند منجر به ایست قلبی شوند. شدت مواد بعضاً به حدی بالاست که ممکن است فرد را دچار مرگ ناگهانی کند.
مصرف دودی:
مصرف دودی هروئین عمدتاً در ایران رایج است. در گذشته، یک پزشک ایرانی برای یادگیری روش‌های ترک اعتیاد به آلمان سفر کرد. در آنجا مشاهده کرد که برای ترک تریاک از هروئین استفاده می‌شود. او متوجه شد که ایرانی‌ها تریاک را با بافور مصرف می‌کنند، بنابراین برای ترک اعتیاد آنان، روش دودی هروئین را معرفی کرد.
روش‌های مصرف دودی:
ترکیب هروئین با ماده‌ای به نام "آنتی‌پریم" و مصرف آن روی زرورق یا فویل.
استفاده از زرورق داخل پاکت‌های سیگار ایرانی. ابتدا کاغذ آن را می‌سوزانند تا آلومینیوم آزاد شده و داغ شود، سپس هروئین را روی آن قرار می‌دهند.
برای استعمال، از "فیتیله" استفاده می‌شود. مقوا را نازک برش داده، زیر زرورق قرار می‌دهند تا هروئین به جوشش درآید و به این صورت مصرف می‌شود.
برخی حتی از دستمال کاغذی نیز برای این روش استفاده می‌کنند.
روش‌های تزریق:
استفاده از قاشق، ریختن هروئین داخل آن، ترکیب با آب یا آب مقطر، و اضافه کردن جوهر لیمو به‌عنوان کاتالیزور.
برای تصفیه ناخالصی‌ها، از فیلتر سیگار و سرنگ استفاده می‌شود.
مصرف در زندان‌ها:
در زندان‌ها، تزریق بسیار رایج بود.
به دلیل نبود سرنگ، از وسیله‌ای به نام "پمپ" استفاده می‌کردند.
پمپ در واقع قطره‌چکان‌های پلاستیکی بود که نوک آن را می‌شکستند، یک سوزن جایگزین می‌کردند و با حرارت آب‌بندی می‌شد.
برای استریل کردن، از آب دهان استفاده می‌کردند که همین باعث شیوع بیماری‌هایی مانند سل، ایدز و هپاتیت می‌شد.
زندانیان تریاکی وارد زندان می‌شدند اما انواع بیماری‌های عفونی را همراه خود بیرون می‌بردند.
در زندان، به جای ۵ گرم تریاک که با بافور مصرف می‌شود، با استفاده از قل‌قلی، تنها ۱ گرم کافی بود.
هنگام تزریق، مقدار مصرف به یک‌دهم کاهش می‌یافت.
به همین دلیل، تزریق در زندان‌ها بسیار متداول بود.
ناخالصی‌های هروئین:
هروئین خالص در بازار وجود ندارد.
چند سال پیش، از نقاط مختلف تهران نمونه‌هایی از هروئین جمع‌آوری شد و آزمایشات نشان داد که فقط ۵ درصد آن هروئین واقعی بود.
ناخالصی‌های موجود شامل قرص‌های روان‌گردان هستند که تأثیر نعشگی را افزایش می‌دهند... .

تایپ: مسافرسپند(لژیون دوم)
تایپ: مسافر حمید(لژیون هفتم)
تایپ، ویرایش و بارگزاری مطلب: مسافر حسام (لژیون شانزده)