آمیخته شدن با تاریکی برای درک تازه‌ای از بودن است

به نام خداوندی که به قلم قسم خورده است.
وادی یا راه سیزدهم؛ وادی که نور‌امید را در دل زنده نگه می‌دارد (پایان هر نقطه آغاز خط دیگریست) شروعی دوباره است برای ساختن راهی جدید، طلوعی دل‌انگیز است در پی تاریکی شب و تکرار دوباره آغاز شدن در پی تکامل حیات. با رسیدن به ته خط، که نوید شروعی دوباره به مسیری دیگر و نمایان شدن جاده‌ای دیگر است و هر آن‌چیزی که تمام شد قطعاً در یک جایی دیگر شروع می‌شود و در حرکت بودن و جاری بودن و توقف نداشتن هستی، بار دیگر در این وادی است که‌ امید را نشان می‌دهد.

با هر شروعی نو، تغییرات انجام می‌شود؛ تا به تبدیل شدن در شرایط و اوضاع بهتر در آغاز بعدی به من کمک شود و با پایان بهتر سر آغاز بهتری را رقم زند. هیچ موجودی در هیچ مرحله از تکامل خود به خواب نمی‌رود، به تاریکی نمی‌رود مگر درحال گرفتن انرژی از مبدأ خویش باشد؛ پس چه‌ امیدوار است و جاری، پایان شب سیاه که به سپیدی قوت گرفتن از مبدأ می‌رسد و وصال را پی یافتن پررنگ‌تر می‌کند. رفتن به عمق تاریکی برای پیدا شدن نور؛ شاید راه دیگه‌ای نبود، دعوت خداوند به سوی روشنایی و نور؛ برای اینکه صدای خداوند را بهتر شنیده شود و بهتر خداوند دیده شود. به راستی که رسیدن به حقیقت متحمل چه رنج‌ها و درد‌هایی شده است. در واقع آمیخته شدن با تاریکی برای درک تازه‌ای از بودن است.

چرایی خیلی از مسائل را در ذهن خود باید پاک کنم تا پذیرش جایگزین شود و این‌چنین، پذیرای تغییرات برای تبدیل و ترخیصی بهتر شوم. چرا که مشکلات هر دوره راه بهتری را برای من باز خواهد کرد و پیدا کردن کلید است از خود مشکل بسیار مهم‌تر است. توجه به پیدا کردن راه برای حل مشکل یعنی ارتقا پیدا کردن، رفتن به خط بعدی. وادی که به من یاد می‌دهد ابتدا و انتها را پایانی نیست. انسان بسیار پایان‌ها و آغاز‌ها را باید تجربه کند؛ تا به جایگاه واقعی برسد. پایان هر مرحله، مرحله دیگریست پایان هر جاده، جاده دیگریست پایان هر دوره، دوره دیگرست. و هیچ‌گاه رسیدن به نتیجه خوب، تلاش را کمتر و کم رنگ نمی‌کند؛ بلکه در هر مرحله برای بهتر تبدیل شدن، تلاش بیشتری را طلب می‌کند.

با کمک نیروی عقل، عشق، ایمان و خمر سالم است که دسترسی به صلح و آرامش ممکن می‌شود و این‌چنین در پی یافتن کلید‌ها بودن است، که معنای زندگی را می‌بخشد. اگر ابتدا و انتها را از دو سر یک مسیر را در نظر داشته باشم آنگاه به کیفیت مسیر حتماً باید دقت کرد به چگونگی زندگی کردن و درک کردن عمیق لحظه‌ها که تمام جزئیات را با اهمیت نشان می‌دهد. در پی زود تمام کردن‌ها نباشم و به خود راه زندگی نگاه کنم چه بسا مشق‌ها را درست باید نوشت تا دوباره نوشته نشوند.

نویسنده: مرزبان همسفر فروغ
ویراستاری ‌و ارسال: همسفر ملیکا نگهبان سایت

همسفران نمایندگی دانیال اهواز