تغییر، پیش‌نیاز تبدیل است

جلسه اول از دوره اول کارگاه آموزشی خصوصی کنگرۀ ۶۰ نمایندگی کارون با استادی مسافر هادی، نگهبانی مسافر جلال و دبیری مسافر باقربا دستور جلسه «وادی سیزدهم و تأثیر آن بر روی من » روز یکشنبه مورخ ۱۴۰۳/۱۱/۲۳ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز بکار نمود.

سخنان استاد؛

سلام دوستان هادی هستم یک مسافر،

خدا رو شکر میکنم که امروز خداوند توفیق داد تا در این جایگاه خدمت کنم. راستش من شاید اوایلی که می آمدم کنگره و بعضا خدمتی انجام میدادم برای خودم نقش قائل بودم و یه جورایی از خودم تشکر میکردم که دارم خدمت میکنم ولی الآن واقعا خدارو شکر میکنم که به من فرصت خدمت کردن رو میده و وقتی دیدگاهم این شد دارم از خدمت کردنم لذت میبرم، از تک تک لحظاتش لذت میبرم.

خب اولین جلسه است که در محل شعبه جدید من در این جایگاه خدمتی قرار میگیرم.دوست دارم اول حس و حال خودم رو در مورد شعبه بگم و در مورد این کاری که شروع شده و بعد در مورد دستور جلسه صحبت کنم.این شعبه از لحاظ ساختمان، وسعت و متریال فکر کنم در حد اعلای خودش است. بعضا ممکن این سوال بیاد به ذهن که چرا اینجا؟ چرا در منطقه ای که مثلا خط تاکسی ندارد یا یک سری سختی‌ها دارد تا حضور داشته باشیم و خدمت کنیم؟ یه نهال رو وقتی از محل نهالستان جدا میکنیم و میبریم میزاریم تو زمین جدید حتما یه دوران سازگاری داره حتما یه سری برگها باید بریزن و طبیعی است و این ماندگاراناند که تبدیل به عقاب های تیزپرواز می‌شوند. ما داریم توی نوشتارها که این جوجه عقابها روزی به پرواز درمی آیند‌. برای خیلی ها اینجا معلوم میشه که عقاب هستند یا نیستند! در سختی‌ها و در دوران سازگاری است که کی میخواد خدمت کنه و کی میخواد درمان بشه و کی نمیخواد. بنابراین من همه این موضوع رو به فال نیک میگیرم و خیلی خوشحالم از افتتاح این شعبه و این بنیادی میشه و بنیانی میشه برای استان خوزستان. اولین شعبه ای که تو مرکز به نام خود کنگره ۶۰ است و این در واقع سرآغازی میشه برای اقدامات بهتر کنگره.

اما در مورد دستور جلسه:من مطالعه که میکردم یه متن از وادی خیلی برام دلچسب بود، یعنی ما میتونیم بگیم توی کنگره متون کنگره، کتاب ۶۰ درجه،۱۴وادی و کتابهای دیگر، فکر نمی‌کنم کسی بتونه بگه من خواندم و فهمیدم و تمام شد!متون کنگره و آموزشهای کنگره مثل یک اقیانوسه که شما میری و به اندازه توانت و به اندازه حس خوبت غواصی میکنی و لولوء و مرجان برمیداری و میاری بالا، به اندازه حس و توان خودت به اندازه میزانی که خدمت کردی برای شما درهای حست باز میشوند. یه جایی در وادی ساکنین از جانشین میپرسند اونجایی که اون مرحله تغییر و تبدیل و ترخیص رو میگه‌ و اونجا که میگه اون ظرف آب آن مراحلی رو که طی می‌کند تا به سطح آب برسد میشه تغییر. در یک لحظه که سطل خالی پر از آب میشه می‌شود تبدیل و وقتی که میاد بالا میشه ترخیص. ساکنین سوال می‌کنند که آیا پس از ترخیص بازهم مراحل دیگری وجود دارد؟ این پاراگراف رو دوست دارم بخونم و از روی متن وادی میخونم [جانشین: گفتم پایان هر نقطه سرآغاز خط دیگریست و این موضوع تا ابدیت ادامه دارد و به عبارتی دیگر هر دفتری که بسته شود کتابی دیگر گشوده و مکتوب می‌گردد و اگر مسافری به مقصد برسد مسافر دیگری به سفر می‌رود و اگر حلاجی بر دار شود حلاج های دیگر چون جوانه ها به صف سر از خاک به در خواهند آورد و این فرمان قدرت مطلق است که در حال جاری شدن است و هیچ موجودی در هیچ یک از مراحل تکاملی خود به خواب نمی‌رود و اگر هم به ظاهر خواب باشد در حال گرفتن قدرت و قوت از مبدا خویش است تا راه را بهتر بیابد و فرمان را بهتر به اجرا درآورد و این داستان نیست]

این آغاز ها و این پایان ها به این سادگی نیست، وقتی که آغازی شروع میشه و یک آغازی اتفاق می‌افته اون مسیری که طی میشه مثل بازی های کامپیوتری در مسیر است که چی بر میداری با خودت و چی جمع میکنی تا وقتی که ترخیص شدی با چه حسی ترخیص میشی تا یک مرحله رو کامل و خوب جذب نکنی مرحله بعدی برات باز نمیشه. همه خان ها و همه مسیرها لایه لایه اند، تا اولی رو کامل جذبش نکنی و حسش نکنی بعدی برات باز نمیشه. تا سفر اول رو کامل، پله ها رو به موقع، سی دی نوشتن های مرتب، حضور داشتن های منظم، خواب به موقع، ورزش، تا اینها رو انجام ندی در واقع مرحله بعد که سفر دوم هست برات انجام نمیشه. تو تمام مراحل زندگی شخصی هم همین طوره. توی درس خواندن،توی ورزش کردن و ... اینها رو میخوام بگم که به نظر من کلید وادی سیزدهم در وادی چهاردهم میباشد. تا کجا این آوازها و پایان ها ادامه دارند؟ تا کی؟ تا زمانی که همه شروع های ما و همه پایان های ما در وادی عشق انجام بگیره و اون موقع ما هر چیزی رو که شروع میکنیم و هر چیزی که به پایان میرسانیم عشق است. وقتی به این مرحله برسیم دیگه بازی ما بازی در عشق است و بازی در بیداری.

از اینکه به صحبت های من گوش دادید سپاسگذارم.

تایپ و عکس؛ مسافر سعید 

ارسال؛ مسافر مجتبی