ما باید برای زندگی انگیزه داشته باشیم

جلسه چهارم از دوره چهاردهم کارگاه ‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰، نمایندگی جواد گلپایگان، با استادی راهنما ی مسافر مهدی، نگهبانی مسافر محمد و دبیری مسافر حمید رضابا دستور جلسه ( وادی سیزدهم و تاثیر آن بر روی من) در روز سه شنبه ۲۳بهمن ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد

خلاصه سخنان استاد:

 دوستان مهدی هستم یک مسافر

خداوند بزرگ را شاکرم که در این جایگاه قرار گرفتم تا خدمت کنم.

دستور جلسه این هفته« وادی سیزدهم و تاثیر آن روی من است».

بعضی از دوستان در مشارکت خود می‌گویند ما هنوز به وادی سیزدهم نرسیده‌ایم این در حالی است که همه ما هر جلسه پیام وادی سیزدهم را اعلام می‌کنیم و قبل از اینکه تازه واردین خود را معرفی کنند این جمله را می‌خوانیم، پایان هر نقطه سرآغاز خط دیگری است.

دیدگاه همه ما در زندگی به گونه‌ای است که رسیدن به هدف را پایان نقطه می‌دانیم و تصویری برای بعد از رسیدن به هدف نداریم و این آفتی برای ادامه مسیر است، زیرا در ما باعث ایجاد حس ناامیدی می‌شود.

در زمان گذشته یک دستور جلسه در کنگره ۶۰ به نام« خوب که چی؟» وجود داشت. 

در این دستور جلسه عنوان می‌شد که هدف ما از رسیدن به اهداف چیست؟ مثلاً چرا به دانشگاه می‌رویم؟ یا محبت می‌کنیم که چه بشود؟ یا چرا درمان اعتیاد را انجام دادیم در حالی که اعضای خانواده خود را از دست دادیم و شرایط شغل و زندگی ما از دست رفت ،حال برای چه باید اعتیاد خود را درمان کنیم؟

اگر دقت کنیم می‌بینیم این حس‌ها از نیروهای منفی نشئت می‌گیرد. آقای حکیمی می‌گویند :نیروهای منفی ابتدا انسان را بی حس می‌کنند تا در ادامه مسیر کاری نتوانیم انجام بدهیم و هر بلایی که می‌خواهند سر ما بیاورند، به طور مثال هنگامی که وارد دندانپزشکی می‌شویم، دندانپزشک ابتدا دندان ما را بی حس می‌کند تا بتواند آن را درمان کند.

ما باید در زندگی خود انگیزه داشته باشیم و بدانیم که چه هدفی داریم ؛زیرا داشتن هدف برای ما بسیار مهم است. اگر وادی سیزدهم را قبول داشته باشیم می‌دانیم که پس از مرگ حیات دیگری را تجربه می‌کنیم، آن‌گاه زندگی پس از مرگ و حیات دیگر برای ما معنا پیدا می‌کند.

ما باید به هر نحوی حس ناامیدی را از خود دور کنیم. در زمان گذشته مردم می‌گفتند :هر روز که شروع می‌کنیم از نو زنده شده‌ایم.

در کتاب قرآن سوره‌ای به نام قلم وجود دارد که خداوند در آن به قلم که می‌نویسد قسم می‌خورد، حال ما باید در نظر بگیریم که چه می‌نویسیم و چگونه می‌نویسیم؟

 آیا فقط خط خطی می‌کنیم یا نوشته‌های ما هدفمند است.

ما در کنگره سفر اول که به پایان رسید یک نقطه انتهای آن می‌گذاریم و سفر دوم را شروع می‌کنیم و در سفر دوم محکم‌تر قدم برمی‌داریم و به دیگران کمک می‌کنیم.

بعضی از سفر اولی‌ها تا این دستور جلسه ۱۲ وادی را نوشته‌اند و به وادی سیزدهم رسیدند و بعد از آن قرار است به وادی چهاردهم که وادی عشق و محبت است برسند اما آیا ما برای رسیدن به این وادی آماده هستیم؟

آیا مرهمی هستیم برای هزاران هزار بیماری که پشت این درها منتظر هستند؟

در نظر داشته باشیم همه ما در این جهان زندگی می‌کنیم، برای اینکه برای زندگی در حیات دیگر آموزش بگیریم.

وادی سیزدهم در تمام هستی جاری است. اگر دقت کنیم در کنگره عده‌ای تازه وارد هستند عده‌ای سفر اولی می‌شوند عده‌ای خدمت می‌گیرند و عده‌ای خدمت خود را تحویل می‌دهند و همه این‌ها در گرو وادی سیزدهم هستند.

تایپ و ویرایش مسافر رضا لژیون هفتم 

عکس مرزبان خبری مسافر مجید 

تنظیم و ارسال مسافر محمد لژیون سوم 

نمایندگی جواد گلپایگان