داستان زندگی ما هیچوقت تمام نمی‌شود

وادی سیزدهم؛ پایان هر نقطه سرآغاز خط دیگری است. تمام وادی‌ها مجموعه‌هایی هستند که افکار و خواسته‌های ما را شکل می‌دهند. کسانی که در مسیر دوازده وادی قبل گام برداشته‌اند با ورود به وادی سیزدهم می‌یابند که این وادی، حاوی پیامی عام و بسیار مهم برای تمام امورات زندگی ماست و از جزئی‌ترین تا کلی‌ترین مسائل زندگی را در بر می‌گیرد؛ پیامی که من بدانم سفر اول، پایان کار نیست و پایان سفر اول به معنی آغاز سفر دوم است و یا این‌که با مرگ، آغاز دیگری خواهیم داشت و این موضوع ترس و ناامیدی ناشی از مرگ را که یکی از بزرگترین ترس‌های انسان می‌تواند باشد را از بین می‌برد و انسان را برای این جهان و جهان‌های بعد هدفمندتر می‌کند.

این وادی هم مثل سایر وادی‌ها به انسان امید می‌دهد که اگر در مرحله‌ای از زندگی شکست خوردیم این پایان راه نیست و ما باید این مراحل را بگذرانیم. انسان‌ها از راه‌های گوناگون به‌دنبال رسیدن به حال‌خوش هستند که از این طریق انرژی دریافت نمایند و هر شخصی با توجه به دیدگاه و دانش خودش و نسبت به اهداف  تعیین شده خویش در راه و مسیر خود حرکت می‌کند و تصمیم می‌گیرد که در کدام مسیر قدم بگذارد. ما انسان‌ها در مسیری که قدم برمی‌داریم؛ خطوط و نقاط زیادی وجود دارد و این‌که من چگونه این خطوط را ترسیم کنم و در چه جهتی قدم بگذارم مهم است. پس همواره باید در تلاش و حرکت باشیم تا بتوانیم بهترین راه را ترسیم کنیم؛ چون در هستی هیچ چیز در حال سکون نیست و همیشه همه چیز در حال حرکت و چرخش است و تنها چیزی که تغییر نمی‌کند حقیقت است. نکته ظریف و بسیار مهمی که در این آغاز و پایان‌ها مطرح می‌شود این است که چگونه مراحل، دوره‌ها و مقاطع را به پایان می‌رسانیم، زیرا این چگونگی و یا کیفیت پایان در کیفیت آغاز نقش بسیار مهمی دارد.

اگر بخواهیم به‌زبان ساده‌تری بیان کنیم، باید بگوییم: خط به خط داستان زندگیمان را خودمان می‌نویسیم. اگر خطی را خوب بنویسیم و به پایان ببریم؛ خط بعدی را نیز خوب شروع خواهیم کرد، این مسئله تماماً در اختیار ماست. از هم اکنون تعیین می‌کنیم که خطوط بعدی زندگی ما چگونه باشد؛ آیا سرشار از شادی و موفقیت و یا آکنده از غم و اندوه و بار منفی و شکست باشد.

وادی سیزدهم به ما می‌آموزد که همیشه بایستی در آماده باش کامل برای رویدادهای زندگی باشیم و بدانیم که بعد از پایان، آغاز دیگری است که شروع می‌شود. داستان زندگی ما هیچ وقت تمام نمی‌شود؛ همیشه جاری و ساری است و ما همیشه خواهیم بود؛ اما چگونه‌بودن و ادامه‌دادن بسیار مهم است؛ اگر در صراط مستقیم باشیم و قوانین زندگی را بدانیم و به مسئولیت‌های خود واقف باشیم قدر مسلم اکثر این پایان‌ها و آغازها شیرین و لذت‌بخش خواهد بود.

یکی دیگر از نکته‌هایی که در وادی سیزدهم است، این است که اگر انسان در بدترین شرایط باشد و بدترین تخریب‌ها را داشته باشد و در ظلمت کامل غرق شده باشد؛ حمایت نیروهای الهی برایش وجود دارد و اگر بخواهد، می‌تواند از ظلمت بیرون بیاید و این نشان می‌دهد که ما تنها نیستیم و نیروهای الهی؛ همیشه پشتیبان و همراه ما هستند و فقط کافی است که ما به سمت نور برگردیم و تغییر جهت دهیم. آقای مهندس می‌فرمایند: مشکلات همیشه وجود دارند، مسئله اصلی آن است که ما از چه راهی به حل مشکل اقدام نماییم. لذا اگر فردی فقط در یکی از خطوط زندگی پیشرفت داشته باشد و به سایر خطوط زندگی توجه نداشته باشد، یک انسان یک بعدی است، اگر بخواهیم یک انسان دو بعدی باشیم؛ حداقل به سه خط نیازمندیم تا یک مثلث را ترسیم کنیم و این مثلث شامل سه خط اصلی می‌باشد؛ عقل، عشق و ایمان زیرا انسان دو بعدی در صلح و آرامش زندگی می‌کند.

این وادی به من می‌آموزد که زندگی در جریان است و هیچ وقت تمام نمی‌شود ولی این‌که چطور در این زندگی باشم و چطور زندگی کنم، مهم است. برای حسن ختام مطلب، فرازی زیبا از وادی سیزدهم را با هم می‌خوانیم؛ «از قلم است که گام‌های بلندش در سراسر گیتی، روان و جاری می‌شود. گویی جوی‌ها به هم می‌پیوندند تا رود یا رودهای خروشان را تشکیل دهند و آن محتوا را به همه انسان‌ها برسانند. این‌ها مجموعه‌ای هستند که اهداف و خواسته‌های بشری را شکل می‌دهند و از تصور به تصویر و از تصویر به بنای حقیقت می‌رسانند و آن بنا ساختاری است که نادانان در پی ویرانی آن بوده و هستند و دانایان در پی بنای آن، ولی همیشه پایان هر نقطه سرآغاز خط دیگری بوده و هست و خواهد بود و اکنون سرآغاز خط دیگری است».
 

نویسنده: راهنمای تازه‌واردین همسفر عظیمه
ارسال: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر نسرین، دبیر سایت
همسفران نمایندگی جهان‌بین شهرکرد